Messier 70
 (c) ESA/Hubble & NASA, CC BY 4.0 Gromada kulista M70 (HST) | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia | 31 sierpnia 1780 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
| Typ | kulista, V |
| Rektascensja | 18h 43m 12,76s[1] |
| Deklinacja | −32° 17′ 31,6″[1] |
| Odległość | |
| Jasność obserwowana | |
| Rozmiar kątowy | 8'[2] |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Wymiary | Ø 68 ly |
| Jasność absolutna | |
| Alternatywne oznaczenia | |
| M70, NGC 6681, GCl 101 | |
Messier 70 (znana również jako M70 lub NGC 6681) – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Strzelca w odległości około 29 300 lat świetlnych od Ziemi. Została odkryta 31 sierpnia 1780 roku przez Charles’a Messiera[2]. Gromada ta ma około 68 lat świetlnych średnicy[3].
Messier 70 znajduje się w odległości około 7,2 tys. lat świetlnych od centrum Drogi Mlecznej[1]. Mimo tego, że znajduje się pod silnym oddziaływaniem grawitacyjnym supermasywnej czarnej dziury, M70 dobrze zachowuje kulisty kształt[2]. W gromadzie tej odkryto tylko dwie gwiazdy zmienne[2].
Gromada Messier 70 należy do około 1/5 gromad kulistych naszej Galaktyki, w których zaszło zjawisko zapaści jądra (ang. core collapse). Zjawisko to powoduje, że w tego typu gromadach, jeszcze więcej gwiazd znajduje się w okolicach jądra gromady, przez co jej jasność wyraźnie wzrasta wraz ze zbliżaniem się do centrum gromady[3].
Jasność względna obiektu to 7,87m. Gromada ta pod ciemnym niebem może zostać dostrzeżona nawet przez lornetkę[3], jednak do dokładniejszych obserwacji potrzebny jest teleskop.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f William E. Harris: Katalog gromad kulistych Drogi Mlecznej 1996 (rewizja 2010). [dostęp 2015-11-13].
- ↑ a b c d Hartmut Frommert, Christine Kronberg: Messier 70 (ang.). W: The Messier Catalog [on-line]. Students for the Exploration and Development of Space (SEDS), 2007-08-30. [dostęp 2015-11-13].
- ↑ a b c Tight and bright (ang.). W: Hubble [on-line]. ESA, 2012-04-09. [dostęp 2015-11-13].
Linki zewnętrzne
- Messier 70 w bazie SIMBAD (ang.)
Media użyte na tej stronie
(c) ESA/Hubble & NASA, CC BY 4.0
In this image, the NASA/ESA Hubble Space Telescope has captured the brilliance of the compact centre of Messier 70, a globular cluster. Quarters are always tight in globular clusters, where the mutual hold of gravity binds together hundreds of thousands of stars in a small region of space. Having this many shining stars piled on top of one another from our perspective makes globular clusters a popular target for amateur skywatchers and scientists alike. Messier 70 offers a special case because it has undergone what is known as a core collapse. In these clusters, even more stars squeeze into the object's core than on average, such that the brightness of the cluster increases steadily towards its centre.
The legions of stars in a globular cluster orbit about a shared centre of gravity. Some stars maintain relatively circular orbits, while others loop out into the cluster's fringes. As the stars interact with each other over time, lighter stars tend to pick up speed and migrate out toward the cluster's edges, while the heavier stars slow and congregate in orbits toward the centre. This huddling effect produces the denser, brighter centres characteristic of core-collapsed clusters. About a fifth of the more than 150 globular clusters in the Milky Way have undergone a core collapse.
Although many globular clusters call the galaxy's edges home, Messier 70 orbits close to the Milky Way's centre, around 30 000 light-years away from the Solar System. It is remarkable that Messier 70 has held together so well, given the strong gravitational pull of the Milky Way's hub.
Messier 70 is only about 68 light-years in diameter and can be seen, albeit very faintly, with binoculars in dark skies in the constellation of Sagittarius (The Archer). French astronomer Charles Messier documented the object in 1780 as the seventieth entry in his famous astronomical catalogue.
This picture was obtained with the Wide Field Camera of Hubble’s Advanced Camera for Surveys. The field of view is around 3.3 by 3.3 arcminutes.
Colours & filters Band Wavelength Telescope Infrared I 814 nm Hubble Space Telescope ACS Optical Pseudogreen (V+I) Hubble Space Telescope ACS Optical V 606 nm Hubble Space Telescope ACS.