Metal Gear Solid: Peace Walker

Metal Gear Solid: Peace Walker
Producent

Kojima Productions

Wydawca

Konami

Seria gier

Metal Gear

Data wydania

PSP:
29 kwietnia 2010[1]
Xbox 360, PS3:
8 listopada 2011[2]
PlayStation Vita:
12 czerwca 2012[2]

Gatunek

gra akcji, skradanka

Tryby gry

gra jednoosobowa, gra wieloosobowa

Kategorie wiekowe

ESRB: Teen[3]
ACB: MA15+[4]
PEGI: 18[5]
USK: 16[6]

Wymagania sprzętowe
Platforma

PlayStation Portable
PlayStation 3
Xbox 360
PlayStation Vita

Poprzednik

Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots (2008)

Kontynuacja

Metal Gear Solid V: Ground Zeroes (2014)

Metal Gear Solid: Peace Walkergra akcji, skradanka wyprodukowana przez japońskiego producenta gier Kojima Productions oraz wydana przez japońską firmę Konami w 2010 roku na konsolę przenośną PSP[7][8]. Jest to siódma gra z serii Metal Gear stworzona przez japońskiego twórcę gier Hideo Kojima, a zarazem druga zaraz po Metal Gear Solid: Portable Ops wydana na Sony PlayStation Portable[1]. W roku 2012 opublikowana na konsolę stacjonarną PlayStation 3 oraz Xbox 360 w ramach odświeżonej kolekcji 3 gier „Metal Gear Solid HD Collection” w Ameryce Północnej oraz Europie[9][10].

Akcja gry rozgrywa się w 1974 roku w Kostaryce, gdzie śledzimy dalsze przygody legendarnego żołnierza Big Bossa, kierującego armią najemników pod nazwą Militaires Sans Frontières (Żołnierze bez Granic)

Rozgrywka

Rozgrywka jest podzielona na dwa tryby: misje oraz „Baza Matka”. Misje są sekwencjami akcji, gdzie gracz ma za zadanie zinfiltrowanie terenu wroga lub walkę z bossem, natomiast „Baza Matka” służy do przydzielania zwerbowanych żołnierzy poprzez specjalny interfejs, aby rozwijać tytułową bazę.

Misje

Gracz musi wybrać misję, którą chcę przejść poprzez menu wyboru misji. Istnieją dwa typy misji: Główne operacje są podstawowymi, opartymi na fabule misjami gdzie cel jest zdeterminowany przez narrację, przez co muszą być ograne w ustalony sposób, aby kontynuować grę. Dodatkowe operacje są opcjonalnymi misjami, które zawierają różnorakie cele, od treningu na strzelnicy, aż po zdobycie sekretnych dokumentów. Na końcu każdej misji gracze dostają do przejrzenia tablicę z wynikami, na podstawie której rośnie ich ranga oraz przyznawane są punkty heroizmu. Misje mogą być powtarzane w celu poprawy uzyskanego wyniku. Przed rozpoczęciem misji gracze muszą wybrać postać, którą będą grali z listy żołnierzy zwerbowanych w poprzednich misjach. Oprócz tego należy wybrać odpowiednie wyposażenie. Żołnierze, spośród których można dokonywać wyboru, różnią się statystykami. Niektóre misje są dostępne jedynie dla „Big Bossa”, a niektóre dla jego najemników. Gracz jest ograniczony co do ilości przedmiotów, które może nosić ze sobą, przez co przedmioty zdobyte podczas misji zostają wysłane do bazy-matki. Istnieją cztery podstawowe typy uniformów, które można ubrać:

  • Jungle Fatigues – podstawowy uniform.
  • Nagi – uniform bez górnej części, tylko spodnie.
  • Uniform do skradania się – pozwala na cichsze poruszanie się oraz zwiększony kamuflaż.
  • Strój bojowy – ciężko opancerzony ubiór pozwalający na przyjęcie dużej ilości pocisków.

Baza Matka

Baza matka jest opuszczoną placówką badawczą OTEC na Morzu Karaibskim, gdzie ma swoją siedzibę. Baza jest podzielona na sektory (walka, medyczny, inteligencja, poszukiwanie i rozwój technologii) oraz jadalnia, gdzie żołnierze mogą jeść, aby wzrastały ich morale. Zbuntowani bądź ranni żołnierze zostają wysłani do celi lub izby chorych. Gracz może przechwytywać pojazdy wroga, które pełnią funkcję minibossów, takie jak lekko opancerzone pojazdy, czołgi oraz helikoptery bojowe. Do bazy może zostać rekrutowanych 350 żołnierzy, z czego każdy sektor może przyjąć 50 najemników.

Podczas przebywania w bazie-matce można odsłuchać nagrań z kaset na Walkmanie. Oferują one możliwość bliższego zapoznania się z historią świata przedstawionego w rozgrywce.

Operacje zewnętrzne

Misje, w których z Bazy Matki wysyłane są podstawowe jednostki, a także przechwycone pojazdy wroga w celu walki z siłami wrogami, oraz zdobywaniem surowców do rozwoju bazy.

Przerywniki filmowe

Przerywniki filmowe występujące w grze można podzielić na dwa rodzaje: Sekwencje 3D, generowane przez silnik gry; oraz sekwencje 2D, stylizowane na ilustracje komiksowe. W sekwencjach dwuwymiarowych pojawiają się quick time eventy, od których zależy dalszy przebieg fabuły.

Scenariusz

Peace Walker rozpoczyna się 4 listopada 1974 roku, kiedy to Big Boss kieruje własną jednostką wojskową w Kolumbii po tym, jak opuścił formację FOXHOUND finansowaną przez Stany Zjednoczone pod koniec Metal Gear Solid: Portable Ops. Tajemnicza paramilitarna grupa o nazwie „Strażnicy Pokoju”, wyposażona w wysokiej jakości sprzęt wojskowy, pojawia się w Kostaryce. Mimo faktu, że grupa jest wyposażona jak regularna armia, rząd Kostaryki nie może nic z tym zrobić ze względu na państwową konstytucję uniemożliwiającą stworzenie oficjalnej armii. Obecność Strażników zagraża światowemu porządkowi pomiędzy Wschodem a Zachodem[11].

Postacie

Podczas rozgrywki kierujemy poczynaniami Big Bossa, który przewodzi nowej grupie wojskowej. W jego dążeniach asystuje zastępca szefa, Kazuhira Miller. Dołączają oni później do FSLN, gdzie liderem rebeliantów jest Amanda Valenciano Libre i jej młodszy brat Ricardo „Chico” Valenciano Libre. Paz Ortega Andrade, będąca studentką uniwersytetu pokoju, Dr. „Huey” Emmerich, ojciec Otacona i francuska ornitolożka Cécile Cosima Caminades. Głównym antagonistą jest Hot Coldman, który jest szefem CIA w Centralnej Ameryce i Ramón Gálvez Mena, instruktor Paz. Dr. Strangelove jest brytyjską ekspertką od sztucznej inteligencji zatrudioną przez Coldmana do pracy nad projektem Peace Walker, później zauroczoną przez Emmericha.

W grze zawarte są również wątki z MGS3, gdzie pojawiają się wspomnienia związane z ostatnią walką Big Bossa z The Boss oraz nagrania audio pozostawione przez Ewę w związku z działalnością The Boss, kiedy Big Boss nie miał z nią kontaktu.

Historia

Cztery lata po wydarzeniach na wyspie Świętego Hieronima, Big Boss, który preferuje pseudonim Snake, i Kazuhira Miller zakładają MSF, czyli małą frakcję najemników na wybrzeżu Kolumbijskim. Przychodzi do nich Ramon Galvez Mena, profesor uniwersytetu pokoju, oraz jego studentka Paz Ortega Andrade. Galvez zamierza wynająć MSF do zbadania armii, która dyskretnie okupuje niektóre części Kostaryki. Snake odrzuca propozycję, myśląc, że Galvez pracuje dla KGB, lecz zmienia decyzję po tym, jak Paz odtwarza nagranie The Boss.

Kiedy Snake przybywa do Kostaryki, podejrzewa, że tajemnicza armia ma w swoim arsenale broń nuklearną. Łącząc siły z Sadinistowskim Frontem Wyzwolenia Narodowego, namierza ładunek przewożony do bazy w górach. Jego podejrzenia potwierdzają się, kiedy staje się świadkiem ogłoszenia przez Hot Coldmana, że zamierza on odpalić ładunek nuklearny jako część projektu „Peace Walker”. Snake ujawnia się Huey Emerichowi, który jest jednym z projektantów Peace Walker, zgadza się na powstrzymanie Hot Coldmana[12].

Podążając według wskazówek Huea, Snake podróżuje w głąb Kostaryki, poszukując Dr. Strangelove, projektantki sztucznej inteligencji Peace Walkera. Odkrywa, że Strangelove oparła sztuczną inteligencję na osobowości The Boss. Wiedząc, jak bardzo emocjonalnie Big Boss jest połączony z The Boss, wykorzystuje ten fakt do torturowania Snake w celu zdobycia ważnych dla niej informacji.

Snake uciekając z więzienia, kontynuuje ściganie Peace Walkera, samobieżnej platformy nuklearnej. Ścigając Peace Walker wzdłuż granicy Nikaragui, dociera do Amerykańskiej bazy wojskowej przy wybrzeżu jeziora Cocibolca. Odkrywając, że baza jest okupowana przez siły sowieckie, Snake infiltruje bazą w celu zmierzenia się z Coldmanem. Coldman wyjawia, że celem Peace Walker jest wiara w to, że odstraszanie nuklearne jest błędną teorią, polegającą na ludziach, którzy podejmą działania odwetowe w przypadku wymiany nuklearnej. Peace Walker jako bezstronna jednostka zagwarantuje odwet, a żeby to udowodnić, wystrzeli pocisk. Nagle ośrodek zostaje oblężony przez sowieckich żołnierzy kierowanych przez Galveza, który ujawnia się jako Vladimir Zadornov. Zadorno zamierza ukraść Peace Walker dla Związku Radzieckiego, lecz zostaje powstrzymany przez MSF oraz rebeliantów.

Po całym zajściu Zadornov zostaje pojmany, natomiast ciężko ranny Coldman aktywuje łącze danych, przekonując NORAD (Dowództwo Obrony Północnoamerykańskiej Przestrzeni Powietrznej i Kosmiczne), że Stany Zjednoczone zostaną zaatakowane przez Związek Radziecki za pomocą broni nuklearnej. Snake kontaktuje się z NORAD i stara się przekonać ich do zaprzestania odwetu, lecz główny dowodzący sił wojskowych odrzuca prośbę i kontynuuje wdrażanie planu wraz z nadciągającym atakiem nuklearnym. Osobowość The Boss przejmuje kontrolę nad sztuczną inteligencją i zatapia Peace Walker w jeziorze Cocibolca, przerywając połączenie oraz zażegnując zagrożenie.

Odbiór gry

 Odbiór gry
Recenzje
PublikacjaOcena
Eurogamer8/10[13]
Game Informer8/10[14]
Gry-Online9/10[15]
GameSpot9/10[16]
GamesRadar+4/5 gwiazdek[17]
IGN9,5/10[18]
VideoGamer.com7/10[19]
Oceny z agregatorów
AgregatorOcena
GameRankings

PSP: 88,98% (z 47 recenzji)[20]

Metacritic

PSP: 89/100 (z 66 recenzji)[21]

Peace Walker został pozytywnie przyjęty przez społeczność graczy, z wynikiem 88,98 na portalu Game Rankings na podstawie 47 recenzji[20]. Na portalu Metacritic gra uzyskała średnią ocenę na poziomie 89 punktów ze stu[21].

Sprzedaż

Gra została sprzedana w 434 366 kopiach w pierwszym tygodniu sprzedaży w Japonii[22]. Poza Japonią sprzedaż była na o wiele niższym poziomie[23].

Nagrody

Peace Walker otrzymał nagrodę Best of Show and Best PSP Game podczas Tokyo Game Show w 2009 roku oraz nagrody Best PSP Game of the Year[24], Most Addictive Game[25], Best Visuals[26], Most Bang for Your Buck[27], Best Story[28], Best Co-Op[29] i Coolest Atmosphere[30] według portalu IGN w 2010 roku.

Przypisy

  1. a b Metal Gear Solid: Peace Walker, MGS: Peace Walker PSP | GRYOnline.pl, GRY-Online.pl [dostęp 2022-03-07] (pol.).
  2. a b Metal Gear Solid HD Collection, Gry-Online [dostęp 2022-05-06].
  3. Metal Gear Solid: Peace Walker. esrb.org. [dostęp 2022-05-06]. (ang.).
  4. Metal Gear Solid: Peace Walker. classification.gov.au. [dostęp 2022-05-06]. (ang.).
  5. Metal Gear Solid: Peace Walker. pegi.info. [dostęp 2022-05-06]. (ang.).
  6. Metal Gear Solid: Peace Walker. usk.de. [dostęp 2022-05-06]. (ang.).
  7. Metal Gear Solid: Peace Walker Announced - Edge Magazine, archive.ph, 5 września 2012 [dostęp 2022-03-07].
  8. METAL GEAR SOLID PEACE WALKER OFFICIAL WEBSITE, www.konami.com [dostęp 2022-03-07].
  9. Metal Gear Solid: Peace Walker także na PlayStation 3? | GRYOnline.pl, GRY-Online.pl [dostęp 2022-03-07] (pol.).
  10. Liveblog: Sony's E3 Press Conference, The Escapist, 2 czerwca 2009 [dostęp 2022-03-07] (ang.).
  11. Hideo Kojima interview on Metal Gear Solid: Peace Walker, archive.ph, 20 kwietnia 2013 [dostęp 2022-03-07].
  12. Metal Gear Solid: Peace Walker Preview: Competitors, Take Notes, Kotaku [dostęp 2022-03-07] (ang.).
  13. Oli Welsh: Metal Gear Solid: Peace Walker. Eurogamer, 2010-06-08. [dostęp 2022-06-05]. (ang.).
  14. Joe Juba: Metal Gear Solid Peace Walker Review. Game Informer, 2010-06-25. [dostęp 2022-06-05]. (ang.).
  15. Przemysław Zamęcki: Metal Gear Solid: Peace Walker - recenzja gry. Gry-Online, 2010-06-25. [dostęp 2022-06-05].
  16. Jane Douglas: Metal Gear Solid Peace Walker Review. GameSpot, 2010-06-08. [dostęp 2022-06-05]. (ang.).
  17. David Meikleham: Metal Gear Solid: Peace Walker Super Review. GamesRadar, 2010-06-10. [dostęp 2022-06-05]. (ang.).
  18. Greg Miller: Metal Gear Solid: Peace Walker Limited Edition Review. IGN, 2010-06-09. [dostęp 2022-06-05]. (ang.).
  19. Wesley Yin-Poole: Metal Gear Solid Peace Walker Review. VideoGamer.com, 2010-06-09. [dostęp 2022-06-05]. (ang.).
  20. a b Metal Gear Solid: Peace Walker, GameRankings [dostęp 2022-05-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-05] (ang.).
  21. a b Metal Gear Solid Peace Walker. Metacritic. [dostęp 2022-03-07]. (ang.).
  22. Kris Graft, PSP Sales Double In Japan On Peace Walker Release 2, Game Developer, 7 maja 2010 [dostęp 2022-03-07] (ang.).
  23. PAL Charts - Week 25, 2010, NeoGAF [dostęp 2022-03-07] (ang.).
  24. Best PSP Game of the Year, IGN [dostęp 2022-05-06] (ang.).
  25. Most Addictive Game 2010, IGN [dostęp 2022-05-06] (ang.).
  26. Best Visuals 2010, IGN [dostęp 2022-05-06] (ang.).
  27. Most Bang for Your Buck 2010, IGN [dostęp 2022-05-06] (ang.).
  28. Best Story 2010, IGN [dostęp 2022-05-06] (ang.).
  29. Best Co-Op Game 2010, IGN [dostęp 2022-05-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-24] (ang.).
  30. Coolest Atmosphere 2010, IGN [dostęp 2022-05-06] (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

REF new (questionmark).svg
Autor: Sławobóg, Licencja: LGPL
Icon for missing references
4 stars.svg
Autor: User:Estoy Aquí, Licencja: CC BY 2.5
4/5 stars used for ratings on en.wikipedia