Metoda Korotkowa

Ten artykuł od 2011-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji: interwiki. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Metoda Korotkowa – nieinwazyjna metoda pomiaru ciśnienia tętniczego, modyfikacja metody Riva-Rocciego polegająca na tym, że ocenę przepływu krwi metodą palpacyjną zastępuje się metodą osłuchową.

Metodyka pomiaru

1. znalezienie tętna na tętnicy promieniowej;
2. pompowanie sfigmomanometru do momentu, aż tętno przestanie być wyczuwalne;
3. podniesienie ciśnienia w sfigmomanometrze o 20 mm Hg;
4. powolne upuszczanie powietrza z mankietu sfigmomanometru w tempie 2 mm Hg/s;
5. wysłuchiwanie pojawiających się odgłosów za pomocą stetoskopu;
6. zanotowanie (zapamiętanie) wartości, przy jakiej pojawia się stukot (słyszalność akcji serca; tzw. I faza Korotkowa) – wartość ciśnienia skurczowego;
7. zanotowanie (zapamiętanie) wartości, przy jakiej znika stukot (tzw. V faza Korotkowa) – wartość ciśnienia rozkurczowego;
8. wypuszczenie powietrza ze sfigmomanometru;
9. zanotowanie wyników pomiaru.

Opis pomiaru

Podczas zwiększania ciśnienia w sfigmomanometrze dochodzi do zamknięcia światła tętnicy ramiennej i zatrzymania przepływu krwi (tętno przestaje być wyczuwalne). Podczas wypuszczania powietrza ze sfigmomanometru, w szczytowym momencie wyrzutu serca (szczytowe ciśnienie), dochodzi do krótkotrwałego otwarcia tętnicy i przepływu krwi (pierwszy stuk), podczas zmniejszania ciśnienia dochodzi do coraz mniejszego zamykania światła tętnicy, aż ciśnienie na sfigmomanometrze jest niższe od krytycznego ciśnienia zamknięcia i wówczas przestają być słyszalne stuki. Odczytane w ten sposób wartości stanowią ciśnienie skurczowe oraz rozkurczowe.

Uwagi

Pomiar ciśnienia nie może odbywać się dłużej niż 3 minuty, gdyż mógłby prowadzić do niedotlenienia tkanek ręki.

Według aktualnych zaleceń ESH-ESC (Europejskie Towarzystwo Nadciśnienia Tętniczego - Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne) dotyczących leczenia nadciśnienia tętniczego, w pomiarze ciśnienia należy stosować metodę osłuchową Korotkowa. W ciężkim stanie, jak stan przedrzucawkowy, aparaty do automatycznego pomiaru okazują się niewiarygodne i wykazują tendencję do zaniżania ciśnienia. Średnie różnice w porównaniu z manometrem rtęciowym wynoszą aż 15 i 25 mmHg (odpowiednio dla ciśnienia skurczowego i rozkurczowego)^[1].

Przypisy