Metoda porównawcza

Metoda porównawcza opiera się na porównywaniu ze sobą zjawisk, czynności, rzeczy, pojęć, twierdzeń. W rezultacie porównań zyskuje się stwierdzenie tożsamości częściowej lub całkowitej rzeczy ze sobą porównywanych.

Tożsamość całkowita występuje tylko w logice i matematyce, a uzyskuje się ją na drodze równań. W naukach doświadczalnych występują tylko tożsamości częściowe; ich stwierdzenie jest środkiem do poznania istotnych składników zjawisk podobnych do siebie, zależności przyczynowej i genezy danego zjawiska.

Metoda ta, ocenia Józef Pieter, choć niekiedy mająca bardzo ważne znaczenie, nie stanowi narzędzia wystarczającego do rozwiązywania problemów^[1].

Zobacz też

• metoda porównawcza (antropologia)
• metoda porównawcza (archeologia)
• metoda porównawcza (językoznawstwo)
• metoda porównawcza (finanse)

Przypisy

Bibliografia

• JózefJ. Pieter JózefJ., Ogólna metodologia pracy naukowej, Wrocław: Ossolineum, 1967 .