Mewa popielata

Mewa popielata
	Larus smithsonianus
	Coues, 1862
	; Szata godowa
	; Szata spoczynkowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	siewkowe
Podrząd	mewowce
Rodzina	mewowate
Podrodzina	mewy
Rodzaj	Larus
Gatunek	mewa popielata
Synonimy
	Larus argentatus smithsonianus Coues, 1862;
	Larus argentatus smithsonianus Coues, 1862;
Podgatunki
	L. s. mongolicus Sushkin, 1925; L. s. vegae Palmén, 1887; L. s. smithsonianus Coues, 1862;
	L. s. mongolicus Sushkin, 1925; L. s. vegae Palmén, 1887; L. s. smithsonianus Coues, 1862;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; w sezonie lęgowym obecne przez cały rok zimowiska

Mewa popielata (Larus smithsonianus) – gatunek dużego wędrownego ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae), występującego w Ameryce Północnej i Azji. Corocznie zalatuje do Europy Zachodniej (Irlandia, Francja, Wielka Brytania). Po raz pierwszy stwierdzona w Polsce w styczniu 2018 roku^[3]. Długość ciała 52–58 cm, rozpiętość skrzydeł 120–144 cm.

Systematyka

Wydzielona jako oddzielny gatunek z mewy srebrzystej (Larus argentatus) ze względu na charakterystyczną szatę w 1. roku i pewne różnice genetyczne^[4].

Obecnie zwykle wyróżnia się trzy podgatunki L. smithsonianus^[5]^[6]:

mewa mongolska (L. s. mongolicus) Sushkin, 1925 – południowo-wschodni Ałtaj, jezioro Bajkał po Mongolię, północno-wschodnie Chiny i Półwysep Koreański; zimuje głównie w południowo-wschodniej Azji.
mewa tundrowa (L. s. vegae) Palmén, 1887 – północno-wschodnia Syberia; zimuje na południe po Japonię, Koreę i północno-wschodnie Chiny.
mewa popielata (L. s. smithsonianus) Coues, 1862 – Ameryka Północna od Aleutów i południowych wybrzeży Alaski przez Kanadę aż po Nową Fundlandię oraz dalej na południe po Karolinę Północną (wschodnie USA); zimuje na południe od zasięgu letniego po Amerykę Środkową.

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wydziela wschodnioazjatyckie podgatunki vegae i mongolicus do osobnego gatunku o nazwie Larus vegae, a tym samym uznaje mewę popielatą za gatunek monotypowy^[7].

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje mewę popielatą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) od 2014 roku, kiedy to uznała ją za odrębny gatunek^[2]. W 2014 roku organizacja Wetlands International szacowała liczebność populacji na około 430–520 tysięcy osobników. Ogólny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy^[2].

Zobacz też

ptaki Polski

Przypisy

↑ ^a ^b Larus smithsonianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Larus smithsonianus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 35. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2018. „Ornis Polonica”. 60, s. 125–160, 2019.
↑ Lars Svensson: Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego. Przewodnik Collinsa. Multico, 2012, s. 184. ISBN 978-83-7073-972-0.
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 - mewy (wersja: 2020-01-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-06-20].
↑ del Hoyo, J., Collar, N. & Kirwan, G.M.: Arctic Herring Gull (Larus smithsonianus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-06-20]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i nagrania audiowizualne; mewa popielata i mewa srebrzysta z Europy (L. argentatus) potraktowane jako jeden gatunek. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Larus smithsonianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[iucn-2] Larus smithsonianus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).

[op2019-3] Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 35. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2018. „Ornis Polonica”. 60, s. 125–160, 2019.

[col-4] Lars Svensson: Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego. Przewodnik Collinsa. Multico, 2012, s. 184. ISBN 978-83-7073-972-0.

[mk-5] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 - mewy (wersja: 2020-01-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-06-20].

[hbwa-6] Hoyo, J., Collar, N. & Kirwan, G.M.: Arctic Herring Gull (Larus smithsonianus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].

[ioc-7] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-06-20]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne