Mewa popielata

Mewa popielata
Larus smithsonianus[1]
Coues, 1862
Ilustracja
Szata godowa
Ilustracja
Szata spoczynkowa
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

mewowce

Rodzina

mewowate

Podrodzina

mewy

Rodzaj

Larus

Gatunek

mewa popielata

Synonimy
  • Larus argentatus smithsonianus Coues, 1862[1]
Podgatunki
  • L. s. mongolicus Sushkin, 1925
  • L. s. vegae Palmén, 1887
  • L. s. smithsonianus Coues, 1862
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Zasięg występowania
Mapa występowania

     w sezonie lęgowym

     obecne przez cały rok

     zimowiska

Mewa popielata (Larus smithsonianus) – gatunek dużego wędrownego ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae), występującego w Ameryce Północnej i Azji. Corocznie zalatuje do Europy Zachodniej (Irlandia, Francja, Wielka Brytania). Po raz pierwszy stwierdzona w Polsce w styczniu 2018 roku[3]. Długość ciała 52–58 cm, rozpiętość skrzydeł 120–144 cm.

Systematyka

Wydzielona jako oddzielny gatunek z mewy srebrzystej (Larus argentatus) ze względu na charakterystyczną szatę w 1. roku i pewne różnice genetyczne[4].

Obecnie zwykle wyróżnia się trzy podgatunki L. smithsonianus[5][6]:

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wydziela wschodnioazjatyckie podgatunki vegae i mongolicus do osobnego gatunku o nazwie Larus vegae, a tym samym uznaje mewę popielatą za gatunek monotypowy[7].

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje mewę popielatą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) od 2014 roku, kiedy to uznała ją za odrębny gatunek[2]. W 2014 roku organizacja Wetlands International szacowała liczebność populacji na około 430–520 tysięcy osobników. Ogólny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Larus smithsonianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. a b c Larus smithsonianus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  3. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 35. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2018. „Ornis Polonica”. 60, s. 125–160, 2019. 
  4. Lars Svensson: Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego. Przewodnik Collinsa. Multico, 2012, s. 184. ISBN 978-83-7073-972-0.
  5. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 - mewy (wersja: 2020-01-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-06-20].
  6. del Hoyo, J., Collar, N. & Kirwan, G.M.: Arctic Herring Gull (Larus smithsonianus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
  7. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-06-20]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
American Herring Gull.jpg
Autor: Tim, Licencja: CC BY 2.0
American Herring Gull, Larus smithsonianus, Cape May Point, New Jersey.
American Herring Gull - natures pics.jpg
Autor: Alan D. Wilson, www.naturespicsonline.com, Licencja: CC BY-SA 2.5
American Herring Gull, Bonaventure Island, Quebec - early August 2006
Larus smithsonianus map.svg
Autor: Cephas, Licencja: CC BY-SA 4.0
Geographical distribution of American herring gull.
 
Breeding
 
Year-round
 
Nonbreeding