Mgławica Homunculus
 Mgławica Homunculus | |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | Kil |
|---|---|
| Typ | mgławica emisyjna / mgławica refleksyjna |
| Rektascensja | 10h 45m 03,60s[1] |
| Deklinacja | -59° 41′ 03,0″[1] |
| Odległość | ~7500 ly 2300 ± 100[2] pc |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Wymiary | 0.29 ly[3] |
Położenie w gwiazdozbiorze Kila jako NGC 3372
Mgławica Homunculus – dwubiegunowa mgławica emisyjno-refleksyjna otaczająca masywny układ gwiazd Eta Carinae, znajdująca się około 7500 lat świetlnych (2300 pc) od Ziemi. Mgławica Homunculus jest częścią znacznie większej Mgławicy Carina, znajduje się w jej dużym obszarze formowania się gwiazd H II. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa homunkulus oznaczającego małego człowieka. Mgławica składa się z pyłu i gazu które zostały wyrzucone z Eta Carinae w 1841 roku[4]. Pył pochłania większość światła widzialnego z niezwykle jasnego centralnego układu gwiezdnego i emituje je ponownie jako podczerwień (IR). Jest to najjaśniejszy obiekt na niebie w zakresie średniej podczerwieni[5].
Przypisy
- ↑ a b Høg, E. Fabricius, C. Makarov, V. V. Urban, S. Corbin, T. Wycoff, G. Bastian, U. Schwekendiek, P. Wicenec, A.. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars. „Astronomy and Astrophysics”. 355, s. L27, 2000. DOI: 10.1888/0333750888/2862. Bibcode: 2000A&A...355L..27H (ang.).
- ↑ K. Reitberger et al.. Gamma-ray follow-up studies on η Carinae. „Astronomy & Astrophysics”. 544, s. A98, sierpień 2012. DOI: 10.1051/0004-6361/201219249 (ang.).
- ↑ Zulema Abraham, Diego Falceta-Gonçalves, Pedro P. B. Beaklini. Η Carinae Baby Homunculus Uncovered by A/km/kmLMA. „The Astrophysical Journal”. 791 (2), s. 95, 2014. DOI: 10.1088/0004-637X/791/2/95. arXiv:1406.6297. Bibcode: 2014ApJ...791...95A (ang.).
- ↑ M. Teodoro, A. Damineli, R. G. Sharp, J. H. Groh i inni. Near-infrared integral field spectroscopy of the Homunculus nebula around η Carinae using Gemini/CIRPASS. „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”. 387 (2), s. 564, 2008. DOI: 10.1111/j.1365-2966.2008.13264.x. arXiv:0804.0240. Bibcode: 2008MNRAS.387..564T (ang.).
- ↑ All Things Homunculus. W: Nathan Smith: Eta Carinae and the Supernova Impostors. 2012, s. 145. DOI: 10.1007/978-1-4614-2275-4_7. ISBN 978-1-4614-2274-7. (ang.)
Linki zewnętrzne
- 3D Homunculus Nebula (ang.)
Media użyte na tej stronie
EtaCarinae.jpg
A huge, billowing pair of gas and dust clouds are captured in this stunning NASA Hubble Space Telescope image of the supermassive star Eta Carinae. Eta Carinae was observed by Hubble in September 1995 with the Wide Field and Planetary Camera 2 (WFPC2). Images taken through red and near-ultraviolet filters were subsequently combined to produce the color image shown. A sequence of eight exposures was necessary to cover the object's huge dynamic range: the outer ejecta blobs are 100,000 times fainter than the brilliant central star. Eta Carinae suffered a giant outburst about 160 years ago, when it became one of the brightest stars in the southern sky. Though the star released as much visible light as a supernova explosion, it survived the outburst. The explosion produced two lobes and a large, thin equatorial disk, all moving outward at about 1 million kilometers per hour.
A huge, billowing pair of gas and dust clouds are captured in this stunning NASA Hubble Space Telescope image of the supermassive star Eta Carinae. Eta Carinae was observed by Hubble in September 1995 with the Wide Field and Planetary Camera 2 (WFPC2). Images taken through red and near-ultraviolet filters were subsequently combined to produce the color image shown. A sequence of eight exposures was necessary to cover the object's huge dynamic range: the outer ejecta blobs are 100,000 times fainter than the brilliant central star. Eta Carinae suffered a giant outburst about 160 years ago, when it became one of the brightest stars in the southern sky. Though the star released as much visible light as a supernova explosion, it survived the outburst. The explosion produced two lobes and a large, thin equatorial disk, all moving outward at about 1 million kilometers per hour.
Carina constellation PP3 map PL.svg
Autor: Szczureq, Licencja: CC BY-SA 4.0
Gwiazdozbiór Kila. Mapa została stworzona przy pomocy programu PP3 autorstwa Torstena Brongera. Wersję wektorową stworzył Szczureq według wzoru z wersji rastrowej, której autorem jest BlueShade.
Autor: Szczureq, Licencja: CC BY-SA 4.0
Gwiazdozbiór Kila. Mapa została stworzona przy pomocy programu PP3 autorstwa Torstena Brongera. Wersję wektorową stworzył Szczureq według wzoru z wersji rastrowej, której autorem jest BlueShade.