Mgławica Jajko
 Mgławica Jajko (HST) | |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
|---|---|
| Typ | |
| Rektascensja | 21h 02m 18,75s |
| Deklinacja | +36° 41′ 37,8″ |
| Odległość | |
| Jasność pozorna mgławicy | 14m |
| Rozmiary kątowe | 30" × 15" |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Wymiary | 0,4 ly |
| Jasność absolutna | 4,2m |
| Alternatywne oznaczenia | |
| RAFGL 2688, CRL 2688 | |
Mgławica Jajko (również CRL 2688) – mgławica protoplanetarna znajdująca się w gwiazdozbiorze Łabędzia w odległości około 3000 lat świetlnych[1]. Jej średnica wynosi około 0,4 roku świetlnego.
Centralna gwiazda tej mgławicy kilkaset lat temu była czerwonym olbrzymem. Ukryta jest za ciemnym bąblem pyłu widocznym jako centralny ciemny pas materii. Umierająca gwiazda odrzuca materię gwiazdową z prędkością 20 km/s. Różne fragmenty tej mgławicy mają różną gęstość, na co wskazują charakterystyczne łuki pochodzące od czterech strumieni światła. Przypomina to warstwy cebuli, gdyż kolejne warstwy rozproszonych obłoków wokół znajdującego się w centrum kokonu powstały na skutek występujących co kilkaset lat okresowych erupcji kolejnych porcji materii umierającej gwiazdy. Światło centralnej gwiazdy przebija się przez cieńsze części bąbla i jest odbijane od zewnętrznych warstw mgławicy.
Zobacz też
- Lista mgławic protoplanetarnych
- Mgławica Mrówka
- Minkowski 2-9
- Mgławica Zepsute Jajko
Przypisy
- ↑ Rainbow Image of a Dusty Star (ang.). W: HubbleSite [on-line]. Space Telescope Science Institute, 2003-04-03. [dostęp 2016-05-30].
Bibliografia
- Praca zbiorowa Encyklopedia Wszechświat, Rok wydania: 2006, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, ISBN 978-83-01-14848-5.
Linki zewnętrzne
- Hubble Images Searchlight Beams from a Preplanetary Nebula (ang.). NASA, 2012-04-27. [dostęp 2016-05-30].
- Mgławica Jajko w serwisie APOD: Astronomiczne zdjęcie dnia
- Mgławica Jajko w bazie SIMBAD (ang.)
Media użyte na tej stronie
Resembling a rippling pool illuminated by underwater lights, the Egg Nebula (CRL 2688) offers astronomers a special look at the normally invisible dust shells swaddling an aging star. These dust layers, extending over one-tenth of a light-year from the star, have an onionskin structure that forms concentric rings around the star. A thicker dust belt, running almost vertically through the image, blocks off light from the central star. Twin beams of light radiate from the hidden star and illuminate the pitch-black dust, like a shining flashlight in a smoky room.
The artificial "Easter-Egg" colors in this image are used to dissect how the light reflects off the smoke-sized dust particles and then heads toward Earth.
Dust in our atmosphere reflects sunlight such that only light waves vibrating in a certain orientation get reflected toward us. This is also true for reflections off water or roadways. Polarizing sunglasses take advantage of this effect to block out all reflections, except those that align to the polarizing filter material. It's a bit like sliding a sheet of paper under a door. The paper must be parallel to the floor to pass under the door.
Hubble's Advanced Camera for Surveys has polarizing filters that accept light that vibrates at select angles. In this composite image, the light from one of the polarizing filters has been colored red and only admits light from about one-third of the nebula. Another polarizing filter accepts light reflected from a different swath of the nebula. This light is colored blue. Light from the final third of the nebula is from a third polarizing filter and is colored green. Some of the inner regions of the nebula appear whitish because the dust is thicker and the light is scattered many times in random directions before reaching us. (Likewise, polarizing sunglasses are less effective if the sky is very dusty).
By studying polarized light from the Egg Nebula, scientists can tell a lot about the physical properties of the material responsible for the scattering, as well as the precise location of the central (hidden) star. The fine dust is largely carbon, manufactured by nuclear fusion in the heart of the star and then ejected into space as the star sheds material. Such dust grains are essential ingredients for building dusty disks around future generations of young stars, and possibly in the formation of planets around those stars.
The Egg Nebula is located 3,000 light-years away in the constellation Cygnus. This image was taken with Hubble's Advanced Camera for Surveys in September and October 2002.