Mgławica Omega
 Mgławica Omega, zdjęcie ESO | |
| Odkrywca | Jean Philippe de Chéseaux |
|---|---|
| Data odkrycia | 1745 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
| Typ | |
| Rektascensja | 18h 20m 26s |
| Deklinacja | –16° 10′ 36″ |
| Odległość | |
| Jasność pozorna mgławicy | +6,0m |
| Rozmiary kątowe | 46' × 37' |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Alternatywne oznaczenia | |
| Messier 17, NGC 6618, Sharpless 2-45 | |
Mgławica Omega (również Messier 17 lub NGC 6618) – obszar H II w gwiazdozbiorze Strzelca znajdujący się w ramieniu Strzelca Drogi Mlecznej, tuż przy granicy Strzelca z Tarczą i Wężem[1], w odległości 5 do 6 tys. lat świetlnych od Ziemi.
Mgławicę tę odkrył szwajcarski astronom Jean Philippe de Chéseaux w 1745 roku. Nazwę wprowadził John Herschel, któremu kształt mgławicy przypominał dużą literę grecką omega. Można też spotkać się z nazwami Podkowa lub Lecący Łabędź.
Gaz w mgławicy jest pobudzany do świecenia przez gorącą gwiazdę jasności 11,0m i typu widmowego A05e. Mgławica ma na niebie rozmiary 46' × 37'. Mimo niewielkich rozmiarów kątowych, dzięki jasności 6,0m Omega może być dostrzeżona nawet przez lornetkę. Jednak lepiej użyć niewielkiego jasnego teleskopu[1]. Jej masę ocenia się na około 800 mas Słońca. Omega jest źródłem fal radiowych.
M17 SWex
W obrębie Mgławicy Omega znajduje się obszar skatalogowany jako M17 SWex. Jest to ciemny obłok odkryty w latach 70. XX wieku. Obserwacje prowadzone z użyciem teleskopu Spitzera pozwoliły dostrzec w tym obłoku miejsce powstawania nowych gwiazd. Obecne obserwacje pozwoliły dostrzec 488 gwiazd, z których ponad 200 zapłonie na niebiesko jako gwiazdy typu widmowego B[2]. Ponieważ jednak obecne możliwości obserwacyjne nie pozwalają na wykrycie ciemniejszych gwiazd przypuszcza się, że w M17 SWex może powstawać ponad 10 000 gwiazd.
Messier 17 (2MASS)
Obszary M17 EB oraz M17 SWex w M17 (Spitzer/NASA/JPL)
Fragment Mgławicy Omega (HST)
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Jan Desselberger. Na celowniku Strzelec. „Urania - Postępy Astronomii”. 3 (777), s. 65, 2015-maj-czerwiec. Polskie Towarzystwo Astronomiczne. Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii. ISSN 1689-6009 (pol.).
- ↑ Spitzer Spies a 'Flying Dragon' Smoldering with Secret Star Birth (ang.). W: Spitzer Space Telescope [on-line]. NASA, 2010-07-07. [dostęp 2015-09-28].
Linki zewnętrzne
- Mgławica Omega w serwisie SEDS.org (Revised NGC and IC Catalog) (ang.)
- Messier 17 w SEDS.org (ang.)
- Mgławica Omega w bazie SIMBAD (ang.)
- Zdjęcia Mgławicy Omega na stronie ESA/Hubble (ang.)
- Courtney Seligman: NGC 6618 (ang.). Celestial Atlas. [dostęp 2015-09-28].
Media użyte na tej stronie
A dragon-shaped cloud of dust seems to fly out from a bright explosion in this infrared light image from the Spitzer Space Telescope.
These views have revealed that this dark cloud, called M17 SWex, is forming stars at a furious rate but has not yet spawned the most massive type of stars, known as O stars. Such stellar behemoths, however, light up the M17 nebula at the image's center and have also blown a huge "bubble" in the gas and dust in M17 EB.
The stars and gas in this region are now passing though the Sagittarius spiral arm of the Milky Way (moving from right to left), touching off a galactic "domino effect." The youngest episode of star formation is playing out inside the dusty dragon as it enters the spiral arm. Over time this area will flare up like the bright M17 nebula, glowing in the light of young, massive stars. The remnants of an older burst of star formation blew the bubble in M17 EB to the left.
This is a three-color composite that shows infrared observations from two Spitzer instruments. Blue represents 3.6-micron light and green shows light of 8 microns, both captured by Spitzer's infrared array camera. Red is 24-micron light detected by Spitzer's multiband imaging photometer.Autor: ESO, Licencja: CC BY 4.0
This image of the rose-coloured star forming region Messier 17 was captured by the Wide Field Imager on the MPG/ESO 2.2-metre telescope at ESO’s La Silla Observatory in Chile. It is one of the sharpest images showing the entire nebula and not only reveals its full size but also retains fine detail throughout the cosmic landscape of gas clouds, dust and newborn stars.
The photograph, taken by NASA's Hubble Space Telescope, captures a small region within M17, a hotbed of star formation. M17, also known as the Omega or Swan Nebula, is located about 5500 light-years away in the constellation Sagittarius.
The wave-like patterns of gas have been sculpted and illuminated by a torrent of ultraviolet radiation from young, massive stars, which lie outside the picture to the upper left. The glow of these patterns accentuates the three-dimensional structure of the gases. The ultraviolet radiation is carving and heating the surfaces of cold hydrogen gas clouds. The warmed surfaces glow orange and red in this photograph. The intense heat and pressure cause some material to stream away from those surfaces, creating the glowing veil of even hotter greenish gas that masks background structures. The pressure on the tips of the waves may trigger new star formation within them.
The image, roughly 3 light-years across, was taken May 29-30, 1999, with the Wide Field Planetary Camera 2. The colors in the image represent various gases. Red represents sulfur; green, hydrogen; and blue, oxygen.