Mięśniaki macicy

Mięśniaki macicy

myoma
Mięśniaki macicy
ICD-10	D25 Mięśniak gładkokomórkowy macicy
D25.0	Mięśniak gładkokomórkowy podśluzówkowy macicy
D25.1	Mięśniak gładkokomórkowy śródścienny macicy
D25.2	Mięśniak gładkokomórkowy podsurowiczy macicy
D25.9	Mięśniak gładkokomórkowy macicy, nie określony
DiseasesDB	4806
OMIM	150699
MedlinePlus	000914
MeSH	D007889

Wyłuszczone podczas zabiegu miomektomii mięśniaki macicy

Mięśniak macicy (łac. myoma, l.mn. myomata uteri) – łagodny guz nazywany również włókniakiem macicy, histologicznie mięśniak gładkokomórkowy (łac. leiomyoma). Mięśniaki powstają z tkanki mięśniowej macicy i rozwijają się w jej trzonie. Występują pojedynczo albo w grupie. Mięśniaki są najczęstszymi nowotworami niezłośliwymi macicy.

Podział i lokalizacja

• mięśniak podsurowiczy (podsurowicówkowy) - łac. myoma subserosum
• mięśniak śródścienny (intramuralny) - łac. myoma intramuralis
• mięśniak podśluzówkowy (submukozalny) - łac. myoma submucosum
• mięśniak uszypułowany (może przechodzić w mięśniak rodzący się) - łac. myoma nascens
• mięśniak szyjkowy - łac. myoma cervicalis
• mięśniak międzywięzadłowy (międzyblaszkowy)

W 90% przypadków mięśniaki są mnogie; w 90% występują w trzonie macicy. Najczęstsze są mięśniaki śródścienne. Mięśniaki uszypułowane, szyjkowe i międzywięzadłowe są rzadkie.

Objawy i przebieg

Najczęściej bezobjawowe. Duże i mnogie mięśniaki objawiają się: powiększeniem brzucha, obfitymi i długotrwałymi miesiączkami, zaparciami, przewlekłymi bólami krzyża, częstym oddawaniem moczu (jeśli mięśniak jest duży i powoduje ucisk na pęcherz moczowy), bolesnym współżyciem, trudnościami w zajściu w ciążę, poronieniami. Najczęściej pojawiają się w wieku 35–45 lat, rzadko w okresie dojrzewania i po menopauzie. Sprzyjają im zaburzenia hormonalne i skłonności genetyczne

Ryzyko transformacji złośliwej mięśniaka do mięsaka gładkokomórkowego (leiomyosarcoma) jest niewielkie, szacuje się je na 0,1–0,8%.

Etiologia

Przyczyna powstania mięśniaka macicy nie jest do końca znana, jednak na wzrost stymulująco działają estrogeny.

Rozpoznanie

Rozpoznanie opiera się na wywiadzie, badaniu ginekologicznym i wyniku badania USG.

Leczenie

Metodą z wyboru leczenia objawowych mięśniaków macicy jest ich wyłuszczenie (miomektomia). W przypadku dużych mięśniaków zastosowanie znajdują analogi gonadoliberyny, zmniejszające masę guza i ograniczające jego ukrwienie.

Przyjmuje się, że do leczenia laparoskopowego kwalifikują się pacjentki z niewielką liczbą mięśniaków (do 3), których średnica nie przekracza 10 cm. Od ponad 15 lat można również leczyć objawowe mięśniaki macicy metodą małoinwazyjną - embolizacją tętnic macicznych wykonywaną pod kontrolą angiografu przez radiologa zabiegowego we współpracy z ginekologiem.

Od początków XXI w. do leczenia mięśniaków macicy wykorzystywana jest też termoablacja ultradźwiękowa, będąca metodą nieinwazyjną. W Polsce zabiegi leczenia skoncentrowanymi falami ultradźwięków pod kontrolą rezonansu magnetycznego (MRgFUS) wykonywane są w ośrodkach w Rzeszowie, Kielcach i Warszawie.

Wyniki badań wskazują korzystny wpływ suplementacji witaminy D w leczeniu mięśniaków^[1]. Prowadzone są również badania nad wpływem innych suplementów diety m.in. ekstrakt z zielonej herbaty (EGCG), kurkuma^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Położnictwo i ginekologia. Grzegorz H. Bręborowicz (red.). Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 810, 839-840, 945. ISBN 83-200-3082-X.