Mięśnie płatowate

Mięśnie płatowate (łac. mm. spleni, splenion – opatrunek) – dwa płaskie, podłużne mięśnie głębokie grzbietu, z grupy mięśni długich, podgrupy mięśni kolcowo-poprzecznych. Położone są w okolicy karku, pod mięśniem czworobocznym i mostkowo-obojczykowo-sutkowym^[1]. Anatomicznie są to dwa mięśnie: m. płatowaty głowy (m. splenius capitis), górny, i m. płatowaty szyi (m. splenius cervicis), dolny^[1].

Budowa

Mięsień płatowaty głowy

Rozpoczyna się on na więzadle karkowym na wysokości C₃–C₇ oraz na wyrostkach kolczystych i więzadle nadkolcowym Th₁-Th₂. Przyczep końcowy znajduje się na wyrostku sutkowatym kości skroniowej i poniżej kresy karkowej górnej na płaszczyźnie karkowej. Jest przykryty przez przyczep m. mostkowo-obojczykowo-sutkowego^[1].

Mięsień płatowaty szyi

Rozpoczyna się w przedłużeniu m. płatowatego głowy (mięśnie mogą być jednak rozdzielone) i oraz na wyrostkach kolczystych i więzadle nadkolcowym Th₃-Th₅, a kończy na guzkach tylnych wyrostków poprzecznych 2–3 pierwszych kręgów szyjnych^[1].

Unaczynienie i unerwienie

Mięśnie te unaczynione są przez gałązki t. potylicznej, t. poprzecznej szyi, t. kręgowej i t. głębokiej szyi^[1].

Unerwienie pochodzi od gałęzi tylnych nerwów szyjnych (1–5)^[1].

Funkcja

Mięśnie zginają szyję (m. płatowaty szyi) i głowę (m. płatowaty głowy) ku tyłowi oraz do boku (przy jednostronnym działaniu)^[1].

Przypisy