Między ziemią a światłem
Tom 13. serii Thorgal | |||
| |||
Scenariusz | Jean Van Hamme | ||
Rysunki | Grzegorz Rosiński | ||
Kraj wydania | Belgia | ||
Język | francuski | ||
Data pierwszego wydania | 1988 | ||
Wydawca | Le Lombard | ||
Data pierwszego wydania polskiego | 1990 | ||
Pierwszy wydawca polski | Orbita | ||
Tłumaczenie | Tadeusz Markowski (Orbita), Wojciech Birek (Egmont Polska) | ||
|
Między ziemią a światłem – trzynasty tom serii komiksowej Thorgal. Jego autorami są Jean Van Hamme (scenariusz) i Grzegorz Rosiński (rysunki). Komiks ukazał się w oryginale francuskim w 1988 roku nakładem wydawnictwa Le Lombard. Po polsku wydała go w 1990 roku Orbita. Wznowiony w 2003 roku przez Egmont Polska.
Jest to czwarty album o przygodach w krainie Qa, zamykający ten minicykl.
Streszczenie
Thorgal i Aaricia odetchnęli z ulgą po perypetiach w Mayaxatlu. Pomimo uroków klimatu na ziemi Xinjinsów, oboje postanowili myśleć już o powrocie do Northlandu. W tym celu musieliby przebyć wielką wodę. Nie spotkała się ta decyzja z aprobatą Jolana, skorego do uważania siebie za nowego żywego boga. Od czasu wyleczenia Thorgala w sercu dżungli z choroby, nadprzyrodzone moce, jakimi dysponuje chłopiec nie objawiły mu się. Uebac, pełniący rolę opiekuna Jolana, usiłował wpływać na decyzje malca dla uzyskiwania własnych korzyści. Nie chcąc tracić młodego Hurukana, wzbudzającego posłuch wśród narodu, uknuł intrygę, aby pozbyć się Aarici, Thorgala oraz Drewnianej Stopy. Maloc jak dowódca straży rzetelnie wykonywał obowiązki i rzucił fałszywe oskarżenie na Vaiaya, pierwszego regenta, jakoby ten spoił jednego z wojowników wywarem z peyotlu. Uebac wykorzystywał względy, jakie zdobył u Jolana, by mieć ścisłą kontrolę nad strażą. Pozwoliło mu to umieścić Thorgala, Aaricię, Variaya i Arguna Drewnianą Stopę w pieczarze zwanej Ustami Słońca, aby więźniowie z odczuwanego gorąca rzucili się w przepaść. Jolan nie dawał wiary opowieści, jakoby jego rodzice zrozumieli jego rolę w społeczeństwie i zostawili go bez pożegnania. Podsłuchał tedy konwersację Maloca i Uebaka. Spostrzegłszy, że został przez nich przyuważony, umknął do skarbca Xinjinsów, w którym Kriss de Valnor, przemieniona za sprawą Ogotaja w sędziwą kobietę, sprawowała pieczę nad swym honorarium za unicestwienie fałszywego boga Chaamów. Kriss weszła również w posiadanie wzmacniacza fal energetycznych, wykorzystywanego przez Vartha do wzbudzania respektu wśród wiernych mu ludów. Namówiła zatem Jolana, by idąc w jego ślady, mógł przywrócić jej młodość. Przybierając swą dawną postać, wojowniczka uciekła się do szantażu na Malocu i Uebacu, aby zasłużone złoto wraz z zakładnikiem w postaci Jolana mogła zabrać z Krainy Qa. Tymczasem w Ustach Słońca Thorgal szukał drogi ratunku. Be-ki oraz Man-ge, dwie oddane Drewnianej Stopie mieszkanki miasta, przybyły więźniom z odsieczą, obezwładniając strażników i wyzwalając bohaterów od niechybnej śmierci. Thorgal zdecydował się z Argunem przeciąć rzeką drogę Kriss de Valnor i odbić z jej rąk własnego syna. Maloc z oddziałem udał się w ślady wojowniczki, by uczynić to samo. Jego zamierzenia jednak zostały przerwane, Kriss uszykowała bowiem zasadzkę dla ścigających ją ludzi Uebaca. Wóz zaprzężony w dwa woły w wyniku wypadku runął ze zbocza, ciągnąc za sobą Jolana. Chłopca uratował Thorgal, którego celem od teraz stało się wyłącznie dostanie nad morze, by oczekiwać okrętu mogącego przetransportować ich z powrotem do domu. Koronę Ogotaja natomiast wiking cisnął na dno rzeki. Ostatnim okrętem powietrznym Variay i Aaricia dotarli do Thorgala, Jolana i Arguna. Opowiedzieli o losach Uebaca, którego skazano na Usta Słońca, kiedy spity peyotlem żołnierz wyznał swój udział w całej intrydze. Kriss, nie mogąc pogodzić się z wieloma stratami w złocie, ruszyła drogą wiodącą przez pustynię. Drewniana Stopa pożegnał towarzyszy, nie kryjąc pragnienia pozostania w Krainie Qa.