Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny

Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny

International Telecommunication Union

Siedziba	Genewa
Członkowie	193
Sekretarz Generalny	Houlin Zhao
Utworzenie	17 maja 1865
Strona internetowa

Biurowiec ITU w Genewie

Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ang. International Telecommunication Union, skrót ITU) – najstarsza na świecie globalna^[1] organizacja międzynarodowa, jedna z organizacji wyspecjalizowanych ONZ^[2], ustanowiona w celu standaryzowania oraz regulowania rynku telekomunikacyjnego i radiokomunikacyjnego. Została ona założona jako International Telegraph Union (Międzynarodowy Związek Telegraficzny) 17 maja 1865 roku w Paryżu.

Członkostwo w organizacji

Państwa członkowskie

Do Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego należą obecnie 193 państwa, w tym Watykan oraz prawie wszyscy członkowie ONZ z wyjątkiem Palau^[3]. Polska została członkiem Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego w 1921 r.^[4]

Tryb przystąpienia do Związku zależy od tego, czy państwo kandydujące jest członkiem ONZ. Państwa członkowskie ONZ mogą stać się członkami Związku poprzez przystąpienie do Konstytucji i Konwencji Związku oraz złożenie dokumentu akcesyjnego u Sekretarza Generalnego Organizacji będącego depozytariuszem. Inne państwa mogą przystąpić do Związku po uzyskaniu akceptacji przez dwie trzecie dotychczasowych członków, i dopiero wtedy przystąpić do Konstytucji i Konwencji oraz złożyć stosowny dokument u Sekretarza Generalnego.

Członkowie sektorowi

Członkami sektorowymi (ang. Sector Members) Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego są przedsiębiorstwa funkcjonujące na rynku telekomunikacyjnym i radiokomunikacyjnym oraz przedstawiciele środowiska naukowego.

Organy Związku

Najwyższym organem politycznym Związku jest Konferencja Pełnomocników, składająca się z delegacji reprezentujących państwa członkowskie organizacji. Konferencja zbiera się co cztery lata i określa głównie kierunki polityki Związku, wybiera członków Rady, ustala plany finansowe organizacji.

Rada została utworzona w 1947 roku podczas konferencji plenarnej w Atlantic City, początkowo pod nazwą Rada Administracyjna (ang. Administrative Council). Działa w granicach uprawnień udzielonych przez Konferencję Pełnomocników. Zadaniem Rady jest nadzór aktualnej polityki, strategii oraz aktywności Związku w okresach pomiędzy Konferencjami Pełnomocników. Rada powoływana jest każdorazowo na 4 lata, a członkami Rady mogą być jedynie państwa członkowskie organizacji.

Sekretarz Generalny, wybierany na czteroletnią kadencję, kieruje Sekretariatem Generalnym, który jest biurem administrującym zasobami i działalnością Związku. Sekretarz Generalny jest prawnym przedstawicielem Związku.

Sektory

W ramach ITU działają trzy sektory. Każdy z nich jest odpowiedzialny za wybrany obszar związany z celami określonymi w Konstytucji Związku.

• ITU-T – Sektor Normalizacji Telekomunikacji
• ITU-R – Sektor Radiokomunikacji
• ITU-D – Sektor Rozwoju Telekomunikacji

Zobacz też

• Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Sprawdzanie danych statku – znaku wywoławczego
• About International Telecommunication Union
• UN System Documentation: ITU (ang.)
• Teksty Konstytucji i Konwencji ITU (Dz.U. nr 35, poz. 196 z 20 marca 1998). msz.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)]. (pol.)
• Poprawki do Konstytucji i Konwencji Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego, sporządzone w Minneapolis 6 listopada 1998 r. (Dz.U. 2003 nr 10, poz. 111)