Mięsień zwieracz wewnętrzny odbytu

Czołowy przekrój przez kanał odbytniczy; B. światło pęcherza moczowego; V.D. nasieniowód; S.V. pęcherzyk nasienny; R. odbytnica; A.C. kanał odbytniczy; L.A. dźwigacz odbytu; I.S. zwieracz wewnętrzny; E.S. zwieracz zewnętrzny.

Mięsień zwieracz wewnętrzny odbytu (łac. musculus sphincter ani internus) – dobrze zarysowany pierścień z mięśniówki gładkiej, którego okalająco biegnące włókna są przedłużeniem warstwy okrężnej błony mięśniowej odbytnicy. Jeden z dwóch mięśni pełniących tę funkcję. Kończy się na granicy między częścią powierzchowną i podskórną zwieracza zewnętrznego. Jego szerokość waha się w granicach między 1,5 do 3,5 mm, zależnie od wysokości i stopnia tonicznego skurczu. Zwykle jest cieńszy u kobiet; u obu płci grubieje wraz z wiekiem oraz w wypadku stanów chorobowych, takich jak wypadanie odbytnicy czy przy przewlekłym zaparciu[1]. Mięsień unaczyniony jest przez końcowe gałęzie tętnic: odbytniczej górnej oraz odbytniczej dolnej. Krew odpływa splotem żylnym odbytniczym, a potem jednoimiennymi żyłami[2].

Unerwienie mięśnia zwieracza wewnętrznego odbytu pochodzi od układu autonomicznego poprzez włókna nerwowe ciągnące się ku dołowi od dolnej części odbytnicy. Włókna współczulne mają początek w segmentach L1-L2 rdzenia kręgowego i docierają przez splot podbrzuszny dolny; powodują pobudzenie i niezależny od woli skurcz mięśnia. Włókna przywspółczulne biegną od segmentów S2-S4 rdzenia, również wzdłuż wyżej wspomnianego splotu i są odpowiedzialne za rozkurcz mięśniówki. Zwieracz wewnętrzny rozkurcza się pod wpływem stymulacji odbytnicy oraz somatycznych nerwów czuciowych przepony miednicy, co dowodzi istnienia dodatkowych łuków odruchowych, zarówno na poziomie lokalnym, jak i biegnących poprzez część krzyżową rdzenia kręgowego[1]. Z tego też względu odruch wypróżniania jest zachowany u ludzi i innych zwierząt nawet po całkowitym przecięciu rdzenia[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Susan Standring: Gray's Anatomy. Elsevier, 2005, s. 1207. ISBN 0-443-07168-3.
  2. Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. Warszawa: PZWL, 1992, s. 261. ISBN 83-200-1556-1.
  3. William F. Ganong: Fizjologia. Warszawa: PZWL, 2007, s. 495. ISBN 973-83-200-3326-7.

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.
Gray1079.png
Coronal section through the anal canal. (Symington.) B. Cavity of urinary bladder. V.D. Ductus deferens. S.V. Seminal vesicle. R. Second part of rectum. A.C. Anal canal. L.A. Levator ani. I.S. Sphincter ani internus. E.S. Sphincter ani externus.