Miłosz Kotarbiński
 Portret Miłosza Kotarbińskiego pędzla Leona Wyczółkowskiego (1914) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Ważne dzieła | |
| |
| Odznaczenia | |
  | |
Miłosz Kotarbiński (ur. 25 stycznia 1854 w Czemiernikach, zm. 27 października 1944 w Grodzisku Mazowieckim) – polski malarz, rysownik, krytyk literacki, poeta, śpiewak i kompozytor. Brat Józefa.
Życiorys
Studia odbył w Warszawie u Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego. Od 1875 studiował na Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu pod kierunkiem Michaiła Clodta i Pawła Czistiakowa. W trakcie studiów trzykrotnie otrzymał sredrny medal (1872, 1878, 1879) oraz złoty medal za obraz Wulkan Prometeusza, przykuty do skał Kaukazu, omywanych falami, w obecności Siły i Władzy (1881). Akademię ukończył w 1882 z tytułem artysty I klasy za obraz Chory kniaź Pożarski przyjmuje posłów moskiewskich. Potem udał się do Rzymu.
Po powrocie do Warszawy w 1883 został nauczycielem rysunku i malarstwa w szkołach warszawskich, później profesorem w Miejskiej Szkole Rysunkowej w Warszawie. W latach (1887–1891) był kierownikiem artystycznym „Tygodnika Illustrowanego”. W 1892 założył prywatną szkołę malarską dla kobiet. W maju 1909 uczestniczył w jury konkursu na pomnik Chopina w Warszawie. W 1905 został profesorem Warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, następnie dyrektorem tej uczelni od 1924 do 1927[1]. Był pracownikiem Rady Komisji Odbudowy Kraju i Racjonalnego Budownictwa Tymczasowej Rady Stanu[2].
Okresowo mieszkał w Chrzęsnem. Był mężem Ewy Koskowskiej, pianistki, uczennicy Aleksandra Michałowskiego. Miał czterech synów: Tadeusza, Mieczysława, Janusza oraz Kazimierza.
Twórczość
Początkowo zajmował się malarstwem historycznym, później pejzażowym. Czasami malował też sceny religijne i fantastyczne. Jego wcześniejsze dzieła wykazują wyraźny wpływ Jana Matejki. Obrazy Kotarbińskiego znajdują się w muzeach rosyjskich i galerii w Zagrzebiu, stolicy Chorwacji.
W 1929 roku zaprojektował wzór monety jednozłotowej[3].
Ważniejsze dzieła
- Chory książę Pożarskij przyjmuje moskiewskich posłów (Muzeum m. Omsk, Rosja)
- Pod strażą aniołów;
- Trytony;
- Portret żony Ewy Koskowskiej Kotarbińskiej (1891), obraz zaginiony w 1939.
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1938, 10 listopada 1938 „za zasługi na polu sztuki”)[4]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[5]
Przypisy
- ↑ Poczet Rektorów, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie [dostęp 2021-12-06] (pol.).
- ↑ Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 223.
- ↑ Lud Katolicki, 4 sierpnia, s. 4, 1929 r., nr.31.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.
Linki zewnętrzne
- Miłosz Kotarbiński – nuty w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Rzeźba w brązie dłuta artysty rzeźbiarza Alfonsa Karnego przedstawiająca głowę Miłosza Kotarbińskiego.