Mi-26

Mi-26

Mi-26T
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR  Rosja
Producent	Rostwiertoł,
Konstruktor	Biuro konstrukcyjne im. Michaiła Mila,
Typ	Śmigłowiec
Załoga	5 (dwóch pilotów, nawigator, mechanik pokładowy, operator urządzeń desantowych)
Historia
Data oblotu	14 grudnia 1977
Lata produkcji	od 1981
Liczba egzemplarzy	318
Dane techniczne
Napęd	2 x Łotariew D-136
Moc	2 × 8501 kW (11400 KM) każdy
Wymiary
Średnica wirnika	32 m
Długość	40,025 m
Długość kadłuba	33,727 m
Szerokość kadłuba	4,2 m
Wysokość	do głowicy wirnika - 8,14 m z obracającym się śmigłem ogonowym - 11,6 m
Masa
Własna	28270 kg
Startowa	normalna - 49600 kg maksymalna - 56000 kg
Osiągi
Prędkość maks.	295 km/h
Prędkość przelotowa	255 km/h
Pułap praktyczny	4600 m
Pułap zawisu z wpływem ziemi	4500 m
Pułap zawisu bez wpływu ziemi	1800 m
Zasięg	800 km (z dodatkowymi zbiornikami do 1900 km)
Dane operacyjne
Liczba miejsc
79 (lub 68 spadochroniarzy)
Przestrzeń ładunkowa
długość - 12,00 m szerokość - 3,25 m wysokość - 2,91-3,17 m
Użytkownicy
Grecja, Indie, Korea Północna, Laos, Meksyk, Peru, Rosja, Wenezuela
Rzuty

Mi-26 (ros. Ми-26, Kod NATO Halo) – ciężki śmigłowiec transportowy produkcji ZSRR i FR, zaprojektowany w Biurze im. M.Mila, produkowany przez Rostwiertoł. Użytkowanie cywilne oraz wojskowe.

Opis

(c) I, Badseed, CC-BY-SA-3.0

Mi-26TC

Mi-26 jest śmigłowcem przeznaczonym do przenoszenia dużych ładunków o masie nieprzekraczającej 20 ton, na podwieszeniu zewnętrznym i wewnątrz pojemnego kadłuba. Wersje pasażerskie mieszczą do 120 osób. Ma również wersje do przewozu paliwa oraz medyczne. Pojazdy nie większe niż ciężarówka o masie do 5 ton mogą wjechać do wnętrza śmigłowca po rampie z tyłu kadłuba. Cięższe i większe ładunki podwiesza się na specjalnym haku. Przedział pilotów wyposażony jest w kamery TV pozwalające obserwować przestrzeń pod kadłubem oraz ładunek. Śmigłowiec ma układ klasyczny, z jednym wirnikiem głównym i śmigłem ogonowym. Posiada automatykę, pozwalającą na automatyczne zwiększenie mocy jednego silnika w razie uszkodzenia drugiego z nich. Mi-26 fabrycznie nie posiada uzbrojenia. Jest jedynym śmigłowcem na świecie mającym ośmiołopatowy wirnik nośny, wirnik jest największy na świecie, tak samo śmigło ogonowe. Głowica wirnika jest także wyzwaniem konstrukcyjnym z uwagi na ilość elementów sterujących jakie zawiera oraz potężne moce jakie przekazuje.

Historia

Mi-26 powstał w 1977 roku na zamówienie SZ ZSRR. Był używany zarówno w wojsku, jak i w lotnictwie cywilnym. Był eksportowany do krajów byłego Związku Radzieckiego, ale także do Indii, Chin i innych krajów.

Jednym z najważniejszych zadań Mi-26 było zasypanie kopuły uszkodzonego wybuchem reaktora atomowego w podczas katastrofy elektrowni jądr. w Czarnobylu w celu ograniczenia emisji do atmosfery izotopów promieniotwórczych. Kabiny załóg śmigłowców zostały doraźnie osłonięte płytami ołowianymi, mimo to wielu lotników zmarło na chorobę popromienną.

Katastrofa Mi-26

W 2002 roku czeczeńscy rebelianci trafili Mi-26 rakietą ziemia-powietrze, powodując roztrzaskanie się śmigłowca na polu minowym. W katastrofie zginęło 118 Rosjan. Dochodzenie dowiodło, iż śmigłowiec był w znacznym stopniu przeładowany. Przystosowany do przewożenia 80 pasażerów, tego dnia zabrał 147 osób. Działo się tak mimo ustanowionego w 1997 roku limitu na przewozy pasażerskie. Odpowiedzialny za przeładowanie Aleksandr Kudjakow został ukarany za naruszenie przepisów. Rzeczywistym powodem katastrofy było zestrzelenie, a nie przeciążenie (zob. Katastrofa Mi-26 w bazie Chankała).

Wersje

• W-29 – prototyp.
• Mi-26 – wersja wojskowa.
• Mi-26A – ulepszona wersja Mi-26
• Mi-26M – zaprojektowana do lepszych osiągów
• Mi-26MS – wersja medyczna.
• Mi-26NEF-M – niszczyciel okrętów podwodnych.
• Mi-26P – wersja pasażerska 63-miejscowa.
• Mi-26PK – latający dźwig
• Mi-26T – wersja do transportu cywilnego
  • Mi-26TC – wersja towarowa
  • Mi-26TM – latający dźwig w wersji M
  • Mi-26TP – wersja strażacka
  • Mi-26TS – eksportowa wersja Mi-26T.
  • Mi-26TZ – wersja do przewozu paliwa. W czterech dodatkowych cysternach przewozi się 14040 litrów paliwa lotniczego. Używa się go też jako latającej stacji benzynowej z 10 przewodami do tankowania, każdy o długości 20 metrów. Pojemniki mogą być łatwo usunięte, by przystosować śmigłowiec do transportu.
• Mi-26T2W – wyposażona w cyfrową technikę najnowsza wersja śmigłowca, zamówiona przez Min. Obrony FR^[1][2]

Linki zewnętrzne

• Opis i dane techniczne śmigłowca Mi-26 w serwisie producenta (ros.)

Przypisy