MiG-35

MiG-35

Dane podstawowe
Państwo	Rosja
Producent	Zakłady Lotnicze Sokół
Konstruktor	MiG
Typ	myśliwiec frontowy
Konstrukcja	dolnopłat samolot odrzutowy o konstrukcji metalowej
Załoga	1 lub 2
Historia
Data oblotu	2007
Dane techniczne
Napęd	2 × Klimov RD-33MK
Ciąg	49,40 kN (bez dopalacza) 91,23 kN (z dopalaczem)
Wymiary
Rozpiętość	12,00 m
Długość	17,32 m
Wysokość	4,73 m
Powierzchnia nośna	38,00 m²
Masa
Własna	11 000 kg
Startowa	22 700 kg (maksymalna)
Osiągi
Prędkość maks.	2445 km/h (Ma = 2,3)
Prędkość wznoszenia	330 m/s
Pułap	18 900 m
Pułap praktyczny	17 500 m
Zasięg	2000 km (normalny) 3100 km (z dwukrotnym tankowaniem w powietrzu)
Promień działania	1000 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 działko GSz-30-1 kal. 30 mm z zapasem 150 naboi Uzbrojenie podwieszane na 9 węzłach uzbrojenia o łącznej masie 6500 kg
Użytkownicy
Rosja, Egipt

MiG-35 (ros. МиГ-35, kod NATO Fulcrum-F) – rosyjski myśliwiec, będący modyfikacją samolotu MiG-29M/M2 i MiG-29K/KUB, pokazany po raz pierwszy na międzynarodowych targach lotniczych w Indiach w 2007 roku.

Historia

MiG-35 został zaprojektowany jako samolot wielozadaniowy, zdolny również do atakowania celów naziemnych. W jego konstrukcji wykorzystano doświadczenia wynikające z projektu MiG MFI. To doprowadziło do powstania prototypu, określanego jako idzielnije 9-14. Oblotu dokonano 13 lutego 1985 r. Kolejnym rozwinięciem projektu był izdielije 9-15, określane później jako MiG-29M. W samolocie zastosowano nowatorski system sterowania uzbrojeniem S-29M^[1]

Wyposażony w nową wersję silnika turbowentylatorowego oznaczoną symbolem RD-33MK o ciągu większym o 7% od swojego poprzednika. Silnik może opcjonalnie zostać wyposażony w sterowany wektor ciągu przetestowany na MiG-29OVT. Samolot wyposażony został w nowy radar Fazotron Zhuk-AE z aktywną anteną ze skanowaniem fazowym (AESA). Zasięg radaru to 160 i 300 kilometrów odpowiednio dla celów powietrznych i morskich. Radar może śledzić jednocześnie 30 celów i naprowadzać pociski na 6 z nich. Samolot otrzymał również nowy system wykrywania i śledzenia samolotów w podczerwieni OLS-35. Samolot opracowano z myślą o przeprowadzonym przez Indie przetargu na 126 samolotów, w którym wybrano jednak Dassault Rafale.

Zmiany w konstrukcji

Podobnie jak MiG-29M2, samolot posiada przekonstruowany kadłub, przy budowie którego użyto lżejszych stopów aluminium. Płytowe stery wysokości są widocznie większe i wyposażone w ząb na krawędzi natarcia służący do zawirowywania przepływu i zapobiegający oderwaniu strumienia przy dużych kątach natarcia. Z samolotu zniknęły dodatkowe wloty powietrza. Podstawowe podkadłubowe wloty zostały zwiększone i wyposażone w dodatkową regulację. Prawdopodobnie przekonstruowano również wewnętrzną regulację służącą zarówno do sterowania falą uderzeniową we wlocie powietrza przy lotach z prędkością naddźwiękową, jak i do zamykania wlotów powietrza na czas startu i lądowania, kiedy korzystano z wlotów dodatkowych. Skrzydła pasmowe zostały przekonstruowane i posiadają wyraźnie ostrzejszą krawędź natarcia. W celu zrobienia miejsca na radar w porównaniu do dwuosobowej szkolno-treningowej wersji MiG-29UB kabinę pilotów przesunięto do tyłu.

Użytkownicy

Rosja

W maju 2013 roku pojawiły się pierwsze informacje o zakupie przez Rosję 37 samolotów za kwotę 1,1 mld dolarów. Jednak już w sierpniu tego samego roku ministerstwo obrony Rosji poinformowało, że zakup odbędzie się nie wcześniej niż w roku 2016. Do roku 2020 rosyjskie siły powietrzne mają otrzymać 30 samolotów MiG-35.^[2]. Niektóre rosyjskie źródła mówią o planach zakupu do 170 maszyn tego typu.

Egipt

W roku 2014 pojawiły się pierwsze informacje o zainteresowaniu strony egipskiej zakupem dużej ilości rosyjskiego uzbrojenia, w tym MiG-35 i śmigłowców Ka-52. W kwietniu 2015 podpisano wart 2 mld dolarów kontrakt na zakup 46 samolotów MiG-35. ^[3].

W 2016 roku Egipt dokonał płatności za zamówione samoloty, które zaczęto dostarczać w 2017 roku^[4][5].

Zakup MiG-35 rozważa również Bangladesz.

Przypisy

Bibliografia

• Piotr Butowski: Lotnictwo wojskowe Rosji. Warszawa: Lampart, 1997, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. T. 3 Suplement. ISBN 83-86776-28-5. OCLC 165941287.