Michaël Llodra
| ||||||||||
Michaël Llodra podczas US Open 2010 | ||||||||||
Państwo | Francja | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 18 maja 1980 Paryż | |||||||||
Wzrost | 190 cm | |||||||||
Masa ciała | 80 kg | |||||||||
Gra | leworęczna, jednoręczny backhand | |||||||||
Status profesjonalny | 1999 | |||||||||
Zakończenie kariery | 2014 | |||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||
Wygrane turnieje | 5 | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 21 (9 maja 2011) | |||||||||
Australian Open | 3R (2012) | |||||||||
Roland Garros | 4R (2004, 2008) | |||||||||
Wimbledon | 4R (2011) | |||||||||
US Open | 4R (2004) | |||||||||
Gra podwójna | ||||||||||
Wygrane turnieje | 26 | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 3 (14 listopada 2011) | |||||||||
Australian Open | W (2003, 2004) | |||||||||
Roland Garros | F (2004, 2013) | |||||||||
Wimbledon | W (2007) | |||||||||
US Open | SF (2003) | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Michaël Llodra (ur. 18 maja 1980 w Paryżu) – francuski tenisista, zwycięzca Australian Open 2003 i Australian Open 2004 oraz Wimbledonu 2007 w grze podwójnej, srebrny medalista igrzysk olimpijskich z Londynu (2012) w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.
Syn piłkarza Michela, zawodnika Paris Saint Germain.
Kariera tenisowa
W grze podwójnej finalista juniorskiego Wimbledonu z 1998 i US Open z 1997.
Jako zawodowy tenisista występował w latach 1999–2014.
W grze pojedynczej wygrał 5 turniejów rangi ATP World Tour (’s-Hertogenbosch 2004, Adelaide 2008, Rotterdam 2008, Marsylia 2010 oraz Eastbourne 2010). Ponadto grał w 5 finałach turniejów ATP World Tour. W singlu najwyższą pozycję rankingową osiągnął na początku maja 2011 – nr 21.
W grze podwójnej jest zwycięzcą w parze z Fabrice'em Santoro Australian Open z roku 2003 i 2004 oraz w roku 2005 Tennis Masters Cup. W sezonie 2007 wspólnie z Arnaudem Clémentem zwyciężył w Wimbledonie. W parze z Santoro jest również finalistą Australian Open z 2002, Tennis Masters Cup z 2003 oraz French Open z 2004 roku. W roku 2008 razem z Clémentem doszedł do finału Australian Open. W 2013 roku awansował wraz z Nicolasem Mahutem do finału French Open. Na przełomie lipca i sierpnia 2012 roku, razem z Jo-Wilfriedem Tsongą zdobył srebrny medal XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich. W meczu o złoto przegrali z braćmi Bryan 4:6, 6:7(2). Łącznie wygrał 26 turniejów ATP World Tour w deblu oraz 22 razy był finalistą.
Od roku 2002 reprezentował Francję w Pucharze Davisa. Rok później został finalistą tych rozgrywek (w meczu finałowym z Rosją nie wystąpił). Również w 2010 osiągnął z zespołem finał. W finale z Serbią wystąpił w deblu razem z Arnaudem Clémentem przeciwko Janko Tipsareviciowi i Nenadowi Zimonjiciowi. Francuska para wygrała pojedynek w pięciu setach, ale w całej rywalizacji triumfowali 3:2 Serbowie.
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (5–5)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 11 stycznia 2004 | Adelaide | Twarda | Dominik Hrbatý | 4:6, 0:6 |
Zwycięzca | 1. | 20 czerwca 2004 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Guillermo Coria | 6:3, 6:4 |
Finalista | 2. | 19 czerwca 2005 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Mario Ančić | 5:7, 4:6 |
Zwycięzca | 2. | 5 stycznia 2008 | Adelaide | Twarda | Jarkko Nieminen | 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 3. | 24 lutego 2008 | Rotterdam | Twarda (hala) | Robin Söderling | 6:7(3), 6:3, 7:6(4) |
Finalista | 3. | 22 lutego 2009 | Marsylia | Twarda (hala) | Jo-Wilfried Tsonga | 5:7, 6:7(3) |
Finalista | 4. | 1 listopada 2009 | Lyon | Twarda (hala) | Ivan Ljubičić | 5:7, 3:6 |
Zwycięzca | 4. | 21 lutego 2010 | Marsylia | Twarda (hala) | Julien Benneteau | 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 5. | 19 czerwca 2010 | Eastbourne | Trawiasta | Guillermo García-López | 7:5, 6:2 |
Finalista | 5. | 26 lutego 2012 | Marsylia | Twarda (hala) | Juan Martín del Potro | 4:6, 4:6 |
Gra podwójna (26–22)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 7 maja 2000 | Majorka | Ceglana | Diego Nargiso | Alberto Martín Fernando Vicente | 7:6(2), 7:6(3) |
Finalista | 1. | 27 stycznia 2002 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Fabrice Santoro | Mark Knowles Daniel Nestor | 6:7(4), 3:6 |
Finalista | 2. | 28 lipca 2002 | Los Angeles | Twarda | Justin Gimelstob | Sébastien Grosjean Nicolas Kiefer | 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 2. | 26 stycznia 2003 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Fabrice Santoro | Mark Knowles Daniel Nestor | 6:4, 3:6, 6:3 |
Finalista | 3. | 20 kwietnia 2003 | Monte Carlo | Ceglana | Fabrice Santoro | Mahesh Bhupathi Maks Mirny | 4:6, 6:3, 6:7(6) |
Finalista | 4. | 11 maja 2003 | Rzym | Ceglana | Fabrice Santoro | Wayne Arthurs Paul Hanley | 1:6, 3:6 |
Finalista | 5. | 5 października 2003 | Metz | Twarda (hala) | Fabrice Santoro | Julien Benneteau Nicolas Mahut | 6:7(2), 3:6 |
Finalista | 6. | 2 listopada 2003 | Paryż | Dywanowa (hala) | Fabrice Santoro | Wayne Arthurs Paul Hanley | 3:6, 6:1, 3:6 |
Finalista | 7. | 16 listopada 2003 | Tennis Masters Cup, Houston | Twarda | Fabrice Santoro | Bob Bryan Mike Bryan | 7:6(6), 3:6, 6:3, 6:7(3), 4:6 |
Finalista | 8. | 11 stycznia 2004 | Adelaide | Twarda | Arnaud Clément | Bob Bryan Mike Bryan | 5:7, 3:6 |
Zwycięzca | 3. | 18 stycznia 2004 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Fabrice Santoro | Bob Bryan Mike Bryan | 7:6(4), 6:3 |
Finalista | 9. | 6 czerwca 2004 | French Open, Paryż | Ceglana | Fabrice Santoro | Xavier Malisse Olivier Rochus | 5:7, 5:7 |
Zwycięzca | 4. | 29 sierpnia 2004 | Long Island | Twarda | Antony Dupuis | Yves Allegro Michael Kohlmann | 6:2, 6:4 |
Zwycięzca | 5. | 31 października 2004 | Petersburg | Dywanowa (hala) | Arnaud Clément | Dominik Hrbatý Jaroslav Levinský | 6:3, 6:2 |
Finalista | 10. | 16 stycznia 2005 | Sydney | Twarda | Arnaud Clément | Mahesh Bhupathi Todd Woodbridge | 3:6, 3:6 |
Zwycięzca | 6. | 8 maja 2005 | Rzym | Ceglana | Fabrice Santoro | Bob Bryan Mike Bryan | 6:4, 6:2 |
Finalista | 11. | 15 maja 2005 | Hamburg | Ceglana | Fabrice Santoro | Jonas Björkman Maks Mirny | 6:4, 6:7(2), 6:7(3) |
Zwycięzca | 7. | 9 października 2005 | Metz | Twarda (hala) | Fabrice Santoro | José Acasuso Sebastián Prieto | 5:2, 3:5, 5:4(4) |
Zwycięzca | 8. | 30 października 2005 | Lyon | Dywanowa (hala) | Fabrice Santoro | Jeff Coetzee Rogier Wassen | 6:3, 6:1 |
Zwycięzca | 9. | 13 listopada 2005 | Tennis Masters Cup, Szanghaj | Dywanowa (hala) | Fabrice Santoro | Leander Paes Nenad Zimonjić | 6:7(6), 6:3, 7:6(4) |
Zwycięzca | 10. | 5 listopada 2006 | Paryż | Dywanowa (hala) | Arnaud Clément | Fabrice Santoro Nenad Zimonjić | 7:6(4), 6:2 |
Zwycięzca | 11. | 18 lutego 2007 | Marsylia | Twarda (hala) | Arnaud Clément | Mark Knowles Daniel Nestor | 7:5, 4:6, 10–8 |
Zwycięzca | 12. | 7 lipca 2007 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Arnaud Clément | Bob Bryan Mike Bryan | 6:7(5), 6:3, 6:4, 6:4 |
Finalista | 12. | 30 września 2007 | Bangkok | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Sanchai Ratiwatana Sonchat Ratiwatana | 6:3, 5:7, 7–10 |
Zwycięzca | 13. | 7 października 2007 | Metz | Twarda (hala) | Arnaud Clément | Mariusz Fyrstenberg Marcin Matkowski | 6:1, 6:4 |
Finalista | 13. | 14 października 2007 | Sztokholm | Twarda (hala) | Arnaud Clément | Jonas Björkman Maks Mirny | 4:6, 4:6 |
Finalista | 14. | 26 stycznia 2008 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Arnaud Clément | Jonatan Erlich Andy Ram | 5:7, 6:7(4) |
Zwycięzca | 14. | 9 marca 2008 | Las Vegas | Twarda | Julien Benneteau | Bob Bryan Mike Bryan | 6:4, 4:6, 10–8 |
Zwycięzca | 15. | 5 października 2008 | Metz | Twarda (hala) | Arnaud Clément | Mariusz Fyrstenberg Marcin Matkowski | 5:7, 6:3, 10–8 |
Zwycięzca | 16. | 26 października 2008 | Lyon | Dywanowa (hala) | Andy Ram | Stephen Huss Ross Hutchins | 6:3, 5:7, 10–8 |
Zwycięzca | 17. | 22 lutego 2009 | Marsylia | Twarda (hala) | Arnaud Clément | Julian Knowle Andy Ram | 3:6, 6:3, 10–8 |
Finalista | 15. | 27 września 2009 | Metz | Twarda (hala) | Arnaud Clément | Colin Fleming Ken Skupski | 6:2, 4:6, 5–10 |
Zwycięzca | 18. | 21 lutego 2010 | Marsylia | Twarda (hala) | Julien Benneteau | Julian Knowle Robert Lindstedt | 6:4, 6:3 |
Finalista | 16. | 15 sierpnia 2010 | Toronto | Twarda | Julien Benneteau | Bob Bryan Mike Bryan | 5:7, 3:6 |
Finalista | 17. | 13 lutego 2011 | Rotterdam | Twarda (hala) | Nenad Zimonjić | Jürgen Melzer Philipp Petzschner | 4:6, 6:3, 5–10 |
Finalista | 18. | 8 maja 2011 | Madryt | Ceglana | Nenad Zimonjić | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 3:6 |
Zwycięzca | 19. | 7 sierpnia 2011 | Waszyngton | Twarda | Nenad Zimonjić | Robert Lindstedt Horia Tecău | 6:7(3), 7:6(6), 10–7 |
Zwycięzca | 20. | 14 sierpnia 2011 | Montreal | Twarda | Nenad Zimonjić | Bob Bryan Mike Bryan | 6:4, 6:7(5), 10–5 |
Finalista | 19. | 21 sierpnia 2011 | Cincinnati | Twarda | Nenad Zimonjić | Mahesh Bhupathi Leander Paes | 6:7(4), 6:7(2) |
Zwycięzca | 21. | 9 października 2011 | Pekin | Twarda | Nenad Zimonjić | Robert Lindstedt Horia Tecău | 7:6(2), 7:6(4) |
Finalista | 20. | 16 października 2011 | Szanghaj | Twarda | Nenad Zimonjić | Maks Mirny Daniel Nestor | 6:3, 1:6, 10–12 |
Zwycięzca | 22. | 6 listopada 2011 | Bazylea | Twarda (hala) | Nenad Zimonjić | Maks Mirny Daniel Nestor | 6:4, 7:5 |
Zwycięzca | 23. | 19 lutego 2012 | Rotterdam | Twarda (hala) | Nenad Zimonjić | Robert Lindstedt Horia Tecău | 4:6, 7:5, 16–14 |
Finalista | 21. | 4 sierpnia 2012 | Londyn | Trawiasta | Jo-Wilfried Tsonga | Bob Bryan Mike Bryan | 4:6, 6:7(2) |
Zwycięzca | 24. | 10 lutego 2013 | Montpellier | Twarda (hala) | Marc Gicquel | Johan Brunström Raven Klaasen | 6:3, 3:6, 11–9 |
Zwycięzca | 25. | 2 marca 2013 | Dubaj | Twarda | Mahesh Bhupathi | Robert Lindstedt Nenad Zimonjić | 7:6(6), 7:6(6) |
Finalista | 22. | 9 czerwca 2013 | French Open, Paryż | Ceglana | Nicolas Mahut | Bob Bryan Mike Bryan | 4:6, 6:4, 6:7(4) |
Zwycięzca | 26. | 16 lutego 2014 | Rotterdam | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Jean-Julien Rojer Horia Tecău | 6:2, 7:6(4) |
Bibliografia
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 29 sierpnia 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 29 sierpnia 2013].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 29 sierpnia 2013].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flaga Finlandii
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Autor: Christian Mesiano, Licencja: CC BY-SA 2.0
Michael Llodra - US Open 2010