Michał Łabuś

Michał Łabuś

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	1 listopada 1885 Cichawa
Data i miejsce śmierci	31 października 1933 Kraków
Przebieg służby
Lata służby	1914–1931
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie, Polski Korpus Posiłkowy
Jednostki	2 Pułk Piechoty 4 Pułk Piechoty 36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej 9 Pułk Piechoty Legionów 17 Pułk Piechoty PKU Mińsk Maz.
Stanowiska	dowódca oddziału km dowódca batalionu kierownik referatu komendant PKU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Michał Łabuś (ur. 1 listopada 1885 w Cichawie, zm. 31 października 1933 w Krakowie) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 1 listopada 1885 w rodzinie Józefa i Marii z Długoszów. W 1905 ukończył C. K. Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Podjął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Działał w Drużynach Polowych Sokoła. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 pułku piechoty w składzie II Brygady, a później w 4 pułku piechoty w składzie III Brygady, mianowany chorążym piechoty. W szeregach Polskiego Korpusu Posiłkowego był dowódcą oddziału karabinów maszynowych na przełomie 1917/1918. W szeregach II Korpusu Polskiego w Rosji awansowany na podporucznika piechoty. Od maja 1918 był w niewoli niemieckiej.

Grób mjra Michała Łabusia na cmentarzu przy Prandoty

U kresu wojny w listopadzie 1918 odzyskał wolność i wstąpił do Wojska Polskiego. Do grudnia 1918 był adiutantem w 36 pułku piechoty Legii Akademickiej, do połowy lipca 1919 adiutantem sztabowym w Dowództwie Okręgu Generalnego „Łódź”. Później pracował jako kierownik wydziału w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[1][2]. W 1923, 1924 był przydzielony do 9 pułku piechoty Legionów w garnizonie Zamość, w tym od 10 grudnia 1922 do 30 września 1923 jako oficer nadetatowy pełnił funkcję kierownika referatu ministra spraw wojskowych^[3][4]. Wykładał w Oficerskiej Szkole Piechoty od października 1923 do lutego 1924. Został awansowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925^[5]. Pełnił funkcję dowódcy batalionu 17 pułku piechoty w garnizonie Rzeszów od 18 listopada 1927 do 7 maja 1928. Później został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Rzeszów^[6]. W listopadzie tego roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Mińsk Mazowiecki na stanowisko kierownika I referatu^[7]. W marcu 1929 został przesunięty na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta PKU Mińsk Maz.^[8] Z dniem 30 listopada 1931 został przeniesiony w stan spoczynku^[9].

Zmarł 31 października 1933 w Krakowie^[10]. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera 5 WOJ, rząd zachodni I, miejsce 5)^[10].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości (9 listopada 1931)^[11]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[12]
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie
• Order Palm Akademickich (Francja)
• Medal Międzyaliancki

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Żołnierze Niepodległości. Łabuś (Labus) Michał. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-04-29].