Michał Bergonzoni

Michał Anioł Bergonzoni
Data i miejsce urodzenia	6 września 1748 Bolonia
Data i miejsce śmierci	5 marca 1819 Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	Lekarz
Odznaczenia

Michał Anioł Bergonzoni (ur. 6 września 1748 w Bolonii, zm. 5 marca 1819 w Warszawie) − polski lekarz pochodzenia włoskiego, radca nadworny, sztabs-medyk wojsk koronnych i protomedyk armii Księstwa Warszawskiego.

Michał Anioł Bergonzoni pochodził z Bolonii. Tam również ukończył studia medyczne, uzyskując w 1772 roku tytuł doktora medycyny i filozofii. Przez kolejne trzy lata praktykował w Mediolanie, po czym wyjechał do Polski na zaproszenie nuncjusza papieskiego, arcybiskupa Giuseppe Garampiego. Znalazł zatrudnienie jako lekarz na dworze księcia Józefa Sanguszki. Wkrótce objął stanowisko protomedyka w Lublinie. W 1782 roku opublikował tam rozprawę Lublin podług medyki ustaw uważany, będącą pracą oceniającą stan sanitarny miasta i zdrowotny jego mieszkańców.

Prawdopodobnie w 1787 roku Bergonzoni opuścił Lublin, zostając lekarzem na dworze hetmana Seweryna Rzewuskiego. Równocześnie otrzymał tytuł radcy nadwornego króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Od 1790 roku mieszkał w Warszawie, pełniąc funkcję sztabs-medyka armii koronnej i pracując w Szkole Chirurgicznej. W 1791 roku został nobilitowany, otrzymując herb Bergonzoni. W 1794 roku zrezygnował ze służby wojskowej. Powrócił do niej w okresie Księstwa Warszawskiego, pełniąc do 1812 roku funkcję protomedyka. W 1812 roku przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego^[1].

Od 1803 roku był członkiem Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, od 1814 roku Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności, gdzie organizował akcję szczepienia ubogich przeciwko ospie. Został odznaczony Orderem Świętego Stanisława IV klasy. Był żonaty z Anną Rogozińską, z którą mieli czworo dzieci: dwóch synów i dwie córki. Zmarł 5 marca 1819 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.

Przypisy

Bibliografia

• Słownik biograficzny miasta Lublina. Tom 1, TadeuszT. Radzik (red.), JanJ. Skarbek (red.), Adam AndrzejA.A. Witusik (red.), Lublin: Wydaw. Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1993, ISBN 83-227-0564-6, OCLC 749933245 .

Literatura uzupełniająca

• Ludwik Zembrzuski, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 452. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ​ISBN 83-04-03484-0​