Michał Bergson (kompozytor)

Michał Bergson
Michał Bergsohn
Data i miejsce urodzenia

20 maja 1820
Warszawa

Pochodzenie

żydowskie

Data i miejsce śmierci

9 marca 1898
Londyn

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pianista, pedagog

Michał Bergson (Bergsohn) (ur. 20 maja 1820 w Warszawie, zm. 9 marca 1898 w Londynie)[1][2] – polski kompozytor i pianista żydowskiego pochodzenia.

Życiorys

Syn Gabriela Bergsona (1790–1844), wnuk Bera Sonnenberga, prawnuk Samuela (Szmula) Jakubowicza Sonnenberga (1727–1801), zwanego Zbytkowerem, żydowskiego kupca, bankiera, od którego wywodzi się nazwa jednego z osiedli Warszawy, Szmulowizny[3]. Ojciec Henri Bergsona i Moiny Mathers.

Studiował kompozycję u Friedricha Schneidera w Dessau oraz Carla Friedricha Rungenhagena i Wilhelma Tauberta w Berlinie. Po studiach wyjechał do Paryża, gdzie był uczniem Fryderyka Chopina. Od 1842 przebywał we Włoszech – we Florencji, w Bolonii i Rzymie. Następnie przez wiele lat mieszkał w Berlinie, Lipsku i Paryżu[1].

W 1863 został profesorem, a później dyrektor konserwatorium w Genewie. W 1873 osiadł w Londynie, gdzie uczył gry fortepianowej[1].

Wybrane kompozycje

  • opera Luisa di Montfort (wyk. 1847)
  • opera Salvator Rosa
  • operetka Qui va à la chasse, perd sa place (fragmenty wyk. 1859)
  • koncert fortepianowy es-moll op. 62
  • utwory fortepianowe:
    • mazurki op. 1 i 48
    • Le Rhin op. 21
    • 12 Études caractéristiques
  • fantazje na tematy z oper
  • pieśni i inne.

Przypisy

  1. ↑ a b c Leon Tadeusz Błaszczyk, Żydzi w kulturze muzycznej ziem polskich w XIX I XX wieku. Słownik biograficzny, Warszawa: Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce, 2014, s. 30, ISBN 978-83-939735-1-4.
  2. ↑ Józef Władysław Reiss, Najpiękniejsza ze wszystkich jest muzyka polska: szkic historycznego rozwoju na tle przeobrażeń społecznych, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzycne, 1984, s. 135, ISBN 978-83-224-0243-6.
  3. ↑ M. Altbauer, Dublety imion biblijnych w polszczyźnie, „Onomastica” (r. X, z. 1—2), Wrocław 1965.

Bibliografia

Literatura uzupełniająca

Linki zewnętrzne