Michał Białko
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: elektronika, sieci neuronowe | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1961 |
| Habilitacja | |
| Profesura | 1972 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status | członek rzeczywisty |
| Funkcja Jednostka PAN | Wiceprzewodn. (1989-1991) |
| Doktor honoris causa Institute National Polytechnique de Toulouse – 1995 Politechnika Gdańska – 2008 Politechnika Koszalińska – 2012 | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Politechnika Koszalińska |
| Okres zatrudn. | od 1996 |
| Uczelnia | Politechnika Gdańska |
| Okres zatrudn. | 1953–2008 |
| Dziekan | |
| Wydział | Elektroniki PG |
| Okres spraw. | 1975–1982 |
| Odznaczenia | |
   | |
Michał Białko (ur. 19 czerwca 1929 w Baranowiczach, zm. 1 lipca 2020 w Gdańsku[1][2]) – polski inżynier, elektronik, profesor nauk technicznych, doktor honoris causa trzech uczelni, członek rzeczywisty PAN, wieloletni nauczyciel akademicki Politechniki Gdańskiej, dziekan Wydziału Elektroniki tej uczelni, a od 1996 również wykładowca Politechniki Koszalińskiej.
Życiorys
Urodził się w Baranowiczach, w województwie nowogródzkiem. W 1939 przeniósł się wraz z rodziną do Pińska, a niedługo potem do Wilna. Po zakończeniu wojny w 1945 osiadł wraz z rodziną w Tczewie. Tu ukończył gimnazjum. W 1949 rozpoczął studia na Politechnice Gdańskiej, ukończone w 1952 dyplomem inżynierskim. Po studiach odbywał praktykę w Warszawie, a niedługo potem kontynuował studia magisterskie w Gdańsku. Ukończył je w 1955 na podstawie pracy dotyczącej wzmacniacza tranzystorowego[3].
Od 1955 pracował w Politechnice Gdańskiej. Ponieważ macierzysta uczelnia nie miała praw doktoryzowania, jego przewód doktorski przeprowadzony został przez Politechnikę Warszawską. Był pionierem w kraju w zakresie miernictwa parametrów tranzystorów[4]. W 1961 obronił pracę doktorską, a sześć lat później habilitował się na tej samej uczelni. Od 1968 zatrudniony na stanowisku docenta, w 1972 mianowany profesorem nadzwyczjanym, a w 1975 profesorem zwyczajnym. W latach siedemdziesiątych pełnił szereg funkcji organizacyjnych na Wydziale Elektroniki Politechniki Gdańskiej: w latach 1968–1973 był prodziekanem, od 1975 przez trzy kadencje (do 1982) dziekanem, a równolegle w latach 1977–1979 dyrektorem Instytutu Informatyki[5]. Dzięki jego działaniom Politechnika Gdańska nawiązała współpracę z Uniwersytetem w Maryland, skutkującą intensyfikacją badań w zakresie układów scalonych. W tym samym czasie zespół kierowany prof. Białko nawiązał współpracę z Institute National Polytechnique de Toulouse we Francji. Jej efektem była między innymi wydana w 1995 współautorska książka Basic Methods for Microcomputer Analysis of Elektronic Circuits oraz tytuł doktora honoris causa, którym profesor został uhonorowany przez francuską uczelnię[3][4].
W latach 1982–1984 odbył staż naukowy na uniwersytecie w Alabamie. Po powrocie, w 1986 wybrany w poczet członków Polskiej Akademii Nauk, od 1998 jest członkiem rzeczywistym Akademii. Jest członkiem Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji PAN, a w latach 1989–1991 pełnił funkcję wiceprezesa Oddziału PAN w Gdańsku. Od 1991 do 1993 był członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów. Był też założycielem, a w latach 1997–2003 prezesem Koszalińskiego Towarzystwa Naukowego. Od 1996 jest wykładowcą Politechniki Koszalińskiej. W 2008 otrzymał godność doktora honoris causa Politechniki Gdańskiej, a cztery lata później Politechniki Koszalińskiej[6][5].
W swoim dorobku naukowym ma ponad 200 publikacji (autorskich i współautorskich), w tym 9 książek. Wypromował 30 doktorów nauk. Wśród nich 7 zrobiło habilitację, a 5 otrzymało tytuł profesorski. Jednym z jego doktorantów jest pracujący w USA prof. Jacek Żurada, członek zagraniczny PAN[3][5].
Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim (1973), Krzyżem Oficerskim (1996) oraz Krzyżem Komandorskim (2005) Orderu Odrodzenia Polski[5].
Przypisy
- ↑ a b Zmarł prof. dr hab. inż. Michał Białko, weii.tu.koszalin.pl [dostęp 2020-07-02] (pol.).
- ↑ a b Michał Białko, pg.edu.pl [dostęp 2020-07-02] (pol.).
- ↑ a b c Paweł Janikowski: Michał Białko: robię to, co lubię…. pg.gda.pl, listopad 2007. [dostęp 2014-01-17]. (pol.).
- ↑ a b Doktor Honoris Causa dla prof. Michała Białko. Newsletter Politechniki Koszalińskiej. [dostęp 2014-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
- ↑ a b c d Członkowie rzeczywiści PAN. pan.pl. [dostęp 2014-01-11]. (pol.).
- ↑ Mistrz, naukowiec, przyjaciel. Prestiż. Magazyn koszaliński, nr 06 (38), s. 9, czerwiec 2012. [dostęp 2014-01-17]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Michał Białko, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2014-01-17].