Michał Butkiewicz (harcerz)

Michał Butkiewicz

Karszun

Data urodzenia	8 października 1968[1]
Stopień harcerski	Harcerz Rzeczypospolitej
Stopień instruktorski	Harcmistrz
Organizacja harcerska	ZHP, ZHR
Przewodniczący ZHR
Okres sprawowania	od 13 kwietnia 2008 do 21 kwietnia 2012
Poprzednik	Ewa Borkowska-Pastwa
Następca	Ewa Borkowska-Pastwa
Odznaczenia

Michał Adam Butkiewiczps. Karszun (ur. 8 października 1968^[1]) – harcmistrz, przewodniczący Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej w latach 2008–2012, z zawodu prawnik, bankowiec, finansista.

W latach 1992–2002 pracował w Banku Pocztowym, w późniejszym czasie jako wiceprezes zarządu. Obecnie członek zarządu Oponeo.pl SA w Bydgoszczy.

Jest mężem Bogusławy Pasieki-Butkiewicz – Naczelniczki Harcerek ZHR w latach 1990–1992. Ojciec czworga dzieci: Mateusza, Mikołaja, Magdaleny oraz Małgorzaty, z których pierwsza trójka to także instruktorzy harcerscy.

Harcerstwo

• był drużynowym 95 Bydgoskiej Drużyny Harcerzy „Dęby”; przed 1989 rokiem jego środowisko było związane z niejawnym Ruchem Harcerskim,
• w ZHR od 1989 roku do 12 lutego 1989 roku w Komitecie Założycielskim ZHR; zweryfikowany do podharcmistrza rozkazem Naczelnika ZHR L1/90; nominacja na harcmistrza – rozkazem L 7/90; w ramach próby harcmistrzowskiej przygotował projekt zmian w Statucie ZHR wprowadzający podział na Organizację Harcerek i Organizację Harcerzy (wykorzystany podczas II Walnego Zjazdu ZHR),
• od 1 kwietnia 1989 roku członek Rady Naczelnej ZHR (wybranej na I Walnym Zjeździe); w Radzie Naczelnej ZHR do 1993 roku,
• od 1 listopada 1989 do 15 kwietnia 1991 roku hufcowy Bydgoskiego Hufca Harcerek i Harcerzy,
• od 20 kwietnia do listopada 1990 roku kierownik sekcji informacyjnej Wydziału Zagranicznego Głównej Kwatery ZHR; czynny w pracy Referatu „Wschód” ZHR – gdzie współtworzył zręby polskiego harcerstwa na Litwie (od grudnia 1989 roku Związku Harcerstwa Polskiego na Litwie); m.in. uczestnik pierwszej wyprawy instruktorów ZHR do Wilna – 18 września 1989 roku
• od 30 stycznia 1991 do 1993 roku członek Naczelnictwa ZHR; w 1992 roku wśród architektów zjednoczenia ZHR i ZHP–1918
• od lutego 1991 do 1993 roku przewodniczący Zarządu Okręgu Warmińsko-Pomorskiego ZHR; w latach 1993–1995 jako skarbnik okręgu
• w 1992 roku został redaktorem naczelnym pisma „Bratnie Słowo”, nawiązującego tradycją do pisma warszawskiego „KIHAM” wydawanego w latach 1980–1981, pod tym samym tytułem.

W latach 1995–1997 był skarbnikiem Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej^[2]. Od 2000 roku pełnił funkcję pełnomocnika trzech kolejnych przewodniczących Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej ds. Funduszu Płaskiego Węzła, którego był pomysłodawcą i organizatorem. Od 2008 roku przewodniczący Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej^[3]. Podczas XI Zjazdu Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej został wybrany na drugą kadencję pokonując hm. Ireneusza Dzieszko stosunkiem głosów 168 do 65^[4]. Obecnie członek Rady Naczelnej ZHR.

W 2015 roku odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[5]. Podczas XVI Zjazdu ZHR w kwietniu 2018 roku otrzymał Medal „Pro Patria” nadany przez Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w uznaniu szczególnych zasług w kultywowaniu pamięci o walce o niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej^[6]. W dniu 21 lutego 2020 roku za aktywną działalność społeczną, która przyczyniła się do budowania i wzmacniania suwerenności oraz niepodległości Rzeczypospolitej został mu przyznany Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości.

Przypisy

Bibliografia

• Robert Wiraszka, Krąg Instruktorski ZHR 1989–1992, Naczelnictwo ZHR, Warszawa, 1998, ISBN 83-87899-05-4
• Adam F. Baran, Walka o kształt harcerstwa w Polsce (1980–1990). Niepokorni i niezależni, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa, 2007, ISBN 978-83-7399-251-1, ISBN 978-83-60580-00-4