Michał Chorosiński

Michał Chorosiński
Ilustracja
Imię i nazwisko

Michał Adrian Chorosiński

Data i miejsce urodzenia

5 września 1975
Warszawa

Zawód

aktor

Współmałżonek

Dominika Chorosińska (od 2002)

Lata aktywności

od 1997

Michał Adrian Chorosiński (ur. 5 września 1975 w Warszawie) – polski aktor.

Odtwórca roli Wiktora Rajczaka z serialu paradokumentalno-fabularnego TV Puls Lombard. Życie pod zastaw (2017–)[1]. Występował w roli Czarka Zdrojewskiego, chłopaka Magdy w serialu Polsat Adam i Ewa (2000–2001) i jako Leszek Skalski w serialu TVP2 M jak miłość (2004–2009), a także gościnnie w znanych serialach, takich jak: Klan, Przyjaciółki, Na Wspólnej i Na dobre i na złe.

Współpracował z wieloma wybitnymi reżyserami teatralnymi, Mikołajem Grabowskim, Łukaszem Kosem, Pawłem Miśkiewiczem, Wojciechem Kościelniakiem i Janem Szurmiejem.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Warszawie jako syn Hanny[2] i prof. Andrzeja Tomasza Chorosińskiego, organisty, pedagoga i kompozytora[3]. Ukończył Liceum Muzyczne im. Karola Szymanowskiego w Warszawie. Studiował na Wydziale Aktorskim w Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, którą ukończył w 1999[4].

Kariera

W 1996 zadebiutował w roli strażnika w komedii Williama Shakespeare’a Wieczór Trzech Króli w reż. Macieja Prusa u boku Marcina Kuźmińskiego na scenie Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. W latach 1999–2000 był związany z Teatrem im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. W 2000 wystąpił gościnnie w Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu jako chłopak w zielonych okularach, w płaszczu w przedstawieniu Piosenki pana Berangera Pierre’a-Jean de Béranger w reż. Marty Stebnickiej. W 2001 otrzymał nagrodę Grand Prix w II ogólnopolskim konkursie recytatorskim „Verba Sacrum” w Poznaniu[5].

W 2001 zagrał Zygmunta w Królowej przedmieścia Konstantego Krumłowskiego w reż. Mieczysława Grąbki w Teatrze Ludowym w Krakowie-Nowej Hucie oraz wziął udział w produkcji Cudowny naszyjnik Włodzimierza Jasińskego i Pawła Lipnickiego w reż. Grzegorza Suskiego w Teatrze Stu w Krakowie. W 2002 w Teatrze Polskim we Wrocławiu zagrał gościnnie Widmo w Weselu Stanisława Wyspiańskiego w reż. Mikołaja Grabowskiego i wystąpił jako robotnik w Operze za trzy grosze Bertolta Brechta w reż. Wojciecha Kościelniaka w Teatrze Muzycznym „Capitol” we Wrocławiu. W 2003 zagrał gościnnie Młodego w spektaklu poświęconym Agnieszce Osieckiej Wielka woda w reż. Jana Szurmieja w Teatrze im. Norwida w Jeleniej Górze.

Od 2004 związał się z Teatrem Polskim we Wrocławiu, gdzie zagrał m.in. w dwóch produkcjach autorstwa Pawła Demirskiego w reż. Moniki Strzępki – wędkarza w Śmierci podatnika (2007) i drag queen w Tęczowej Trybunie 2012 (2011) oraz Bestużewa w Dziadach część III Adama Mickiewicza (2015) w reż. Michała Zadary[6].

Wziął udział w reklamach: Škoda Yeti (2011) i kampanii „1% dla życia” Fundacji Pro (2012).

W 2022 Zarząd Województwa Łódzkiego powołał Chorosińskiego na stanowisko zastępcy dyrektora ds. artystycznych w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi[7].

Życie prywatne

W 2002 poślubił aktorkę Dominikę Figurską, z którą ma sześcioro dzieci: Anastazję (ur. 2003), Matyldę (ur. 2005), Józefa (ur. 2007), Piotra (ur. 2012), Jana (ur. 2014) oraz Alana (ur. 2020)[8].

Podkreśla swoją wiarę w religię rzymskokatolicką; z żoną został ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży 2016[9].

Był członkiem warszawskiego społecznego komitetu poparcia Jarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich w Polsce w 2010[10].

Filmografia

  • 1997: Wiosna ludów w cichym zakątku – student w akademiku
  • 1999: Ogniem i mieczem – kniaź Symeon Kurcewicz
  • 2000: Sukces – kelner
  • 2000–2001: Adam i Ewa – Czarek Zdrojewski, chłopak Magdy
  • 2001: Edges of the lord – oficer niemiecki przy klubie
  • 2002: Samo życie – student (odc. 96)
  • 2003: Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem – bratanek
  • 2003: Klan – piłkarz Marek Szymański (odc. 731)
  • 2003: Na wspólnej – Witold Wiwerzbicki, trener judo (odc. 158, 160)
  • 2004: The aryan couple – wartownik
  • 2004–2009: M jak Miłość – Leszek Skalski
  • 2004–2006: Pierwsza miłość – Hubert Bartkowiak
  • 2005: Auschwitz. The nazis & the final solution – adiutant Eichmana (odc. 5)
  • 2005: Biuro kryminalne – Robert Słowik (odc. 9)
  • 2006: Na dobre i na złe – lekarz (odc. 245)
  • 2008: Incydent – sprawca wypadku
  • 2009: Słowik – włóczykij Marek
  • 2010: Licencja na wychowanie – gbur (odc. 25)
  • 2010–2011: Czas honoru – kapitan Jastrząb (odc. 28-29, 41-42)
  • 2011: Prosto w serce – fałszywy Cezary (odc. 110)
  • 2011: Układ warszawski – Michał, właściciel agencji statystów (odc. 8)
  • 2011: Śluby rycerskie, czyli epilog Grunwaldu – Paweł Włodkowic
  • 2012: Przyjaciółki – lekarz w izbie przyjęć (odc. 12)
  • 2012: Ojciec Mateusz – Pawluk (odc. 97)
  • 2013: Prawo Agaty – policjant Polański
  • 2013: Na krawędzi (serial telewizyjny) – Policjant z drogówki (odc. 11)
  • 2013: Dybowski 1863 – Benedykt Dybowski
  • 2014: Przyjaciółki – lekarz (odc. 34)
  • 2014: Komisarz Alex – Marcin Grabski (odc. 72)
  • 2014: Czas honoru. Powstanie – kapitan Jastrząb (odc. 3-4, 7)
  • 2015: Nie rób scen – lekarz (odc. 2)
  • 2015: Klan – biznesmen Jakub Zadrożny (odc. 2759)
  • 2015: Singielka – diler Pablo (odc. 73-74)
  • 2016: Smoleńsk – kierowca generała lotnictwa
  • 2016: Bodo – oficer z Wojskowej Agencji Filmowej
  • 2016: Artyści - szef Żylety (odc. 8)
  • 2017–2018: Wojenne dziewczyny – sierżant Rawicz (odc. 4, 6, 11, 25)
  • od 2017: Lombard. Życie pod zastaw – Mariusz Ryniewicz, kierownik lombardu (od 2. serii zdegradowany na zwykłego pracownika)
  • 2017: W rytmie serca – Zbigniew Różecki (odc. 8)
  • 2017: Gurgacz – oficer UB
  • 2017: Dwie korony – więzień Auschwitz
  • 2018: Ślad – Aleksander "Alex" Martynowicz, prezes Rady Nadzorczej (odc. 4)
  • 2019: Proceder – notariusz
  • 2020: Galareta społeczna – mieszkaniec
  • 2020: Uzdrowisko – doktor Remigiusz

Polski dubbing

Przypisy

  1. ↑ „Szlachetne Zdrowie”, Dbam o zdrowie, Nr 7/lipiec 2022. s. 12
  2. ↑ Wspomnienia prof. Andrzeja Chorosińskiego. Muzeum Historii Polski. [dostęp 2022-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-27)]. (pol.).
  3. ↑ Maciej Gąsiorowski/„Na żywo”: Ma wsparcie w teściach. wPolityce.pl, 2014-02-24. [dostęp 2022-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-27)]. (pol.).
  4. ↑ Międzynarodowy Festiwal Organowy XXIII Legnickie Wieczory Organowe. Legnickie Centrum Kultury, 2014-09-30. [dostęp 2022-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-27)]. (pol.).
  5. ↑ Adam Makowicz, Andrzej Chorosiński, Michał Chorosiński. TuWrocław. [dostęp 2022-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-27)]. (pol.).
  6. ↑ Michał Chorosiński. Teatr Polski we Wrocławiu. [dostęp 2022-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-27)]. (pol.).
  7. ↑ Jacek Cieślak, Przegrał konkurs, PiS wybrał go na wicedyrektora, Rzeczpospolita, 24 lipca 2022.
  8. ↑ Milena Majek: Wybaczyli sobie zdrady, zbliżyli się do Boga. „To cudownie, że nasze małżeństwo jest bardzo burzliwe”. Plejada.pl, 2019-12-04. [dostęp 2022-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-27)]. (pol.).
  9. ↑ Ambasadorzy: Michał Chorosiński. StadionMłodych.eu. [dostęp 2017-06-23].
  10. ↑ Warszawski społeczny komitet poparcia.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Michal Chorosinski by Ja Fryta.jpg
Autor: Ja Fryta from Strzegom, Licencja: CC BY-SA 2.0
Michał Chorosiński