Michał Febres Cordero y Muñoz

Święty
Michał Febres Cordero y Muñoz

Francisco Febres-Cordero Muñoz

Data i miejsce urodzenia	13 listopada 1854 Cuenca
Data i miejsce śmierci	9 lutego 1910 Premià de Mar
Beatyfikacja	30 października 1977 przez Pawła VI
Kanonizacja	25 czerwca 1984 bazylika św. Piotra na Watykanie przez Jana Pawła II
Wspomnienie	9 lutego
Patron	poetów, edukacji, katechizacji i instytutów katechetycznych w Ekwadorze
Szczególne miejsca kultu	Quito

Michał Febres Cordero y Muñoz FSC, Francisco Febres-Cordero Muñoz (ur. 13 listopada 1854 w Cuence, zm. 9 lutego^[1] 1910 w Premià de Mar) – święty Kościoła katolickiego, jedyny kanonizowany mężczyzna pochodzący z Ekwadoru, językoznawca, tłumacz i poeta, członek hiszpańskiej Królewskiej Akademii, Académie française, zakonnik^[2][3].

Życiorys

Pochodził z rodziny zaangażowanej politycznie w życie Ekwadoru. Był wnukiem działacza niepodległościowego Leóna Febresa Cordero, jego ojcem był aktywista polityczny Francisco Febres Cordero Montoya, a matką Ana Muñoz Cárdenas pochodziła z wpływowej rodziny w Cuenca^[3]. Od dzieciństwa cierpiał na niedowład nóg.

Mimo nacisków rodziców, którzy widzieli jego przyszłość w seminarium diecezjalnym, wstąpił 24 marca 1868 do zakonu lasalianów, u których kształcił się wcześniej w Cuenca^[4]. Przyjął imię zakonne Michał na cześć Michała Archanioła^[3] (na chrzcie otrzymał imię Franciszek).

Po ukończeniu nauki pracował w szkole, do której sam uczęszczał. Jego apostolat wypełniała praca wychowawcza z młodzieżą w Quito (1896–1907), przygotowywanie dzieci do przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej, a także prowadzenie działalności wydawniczej. W 1906 r. pełnił obowiązki przełożonego domu. Jego znajomość hiszpańskiego przyczyniła się do uznania, jakim się cieszył w kręgach akademickich i późniejszego zaangażowania w Europie. Od 1892 r. jako członek akademii lingwistycznej Ekwadoru był też członkiem korespondentem hiszpańskiej Królewskiej Akademii, a w 1900 r. został członkiem Académie française, sześć lat później członkiem korespondentem Akademii Wenezueli^[3].

W 1904 r. we Francji doszło do konfiskaty mienia Zgromadzenia Braci Szkół Chrześcijańskich, będącej wynikiem polityki prowadzonej przez tamtejszy rząd^[4]. Sytuacja zgromadzenia wymagała podjęcia działań, do których skierowano w 1907 br. Michała Febresa Cordero y Muñoza. Pracował w belgijskim Lembecq (pod Brukselą) jako redaktor czasopisma, a później ze względów zdrowotnych przeniesiony został do nowicjatu w Premià de Mar. W tym ostatnim miejscu zastały go antyklerykalne wystąpienia 1909 roku^[4]. Uciekając przed prześladowcami, niósł konsekrowane hostie. Początkowo ukrywał się w porcie w Barcelonie, następnie znalazł schronienie w kolegium Bonanova^[4].

Zmarł w opinii świętości, namaszczony i przyjąwszy wiatyk. Po jego śmierci na zapalenie płuc ogłoszono żałobę narodową^[4].

Był poetą i autorem podręczników^[2], zapamiętanym z nabożeństwa do Najświętszego Sakramentu i jako wytrwały, pogody, dobry pedagog.

Patronat

Uznawany jest za patrona poetów, edukacji, katechizacji i instytutów katechetycznych w Ekwadorze^[2].

Dzień obchodów

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim przypada na 9 lutego^[5].

Relikwie i sanktuaria

Relikwie Michała Febresa Cordero y Muñoza znajdują się w świątyni w stolicy Ekwadoru Quito^[2]. Szczególnym miejscem kultu jest Quito^[2].

Beatyfikacja i kanonizacja

Michał Febres Cordero y Muñoz beatyfikowany został przez papieża Pawła VI 30 października 1977, a kanonizowany został przez Jana Pawła II 25 czerwca 1984^[4].

Zobacz też

• Beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II
• Katechizm Kościoła Katolickiego
• Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• Modlitwa za wstawiennictwem świętego

Przypisy

Bibliografia

• Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 4: M-P. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2000, s. 288. ISBN 83-7097-671-9.