Michał Jastrzębski (duchowny)
| superintendent | |
 | |
| Kraj działania | II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 29 września 1859 Izabelin |
| Data i miejsce śmierci | 16 czerwca 1938 Wilno |
| Superintendent Jednoty Wileńskiej | |
| Okres sprawowania | 1902–1938 |
| Proboszcz | |
| Okres sprawowania | 1888–1938 |
| Wyznanie | ewangelicko-reformowane |
| Kościół | Jednota Wileńska |
| Diakonat | 9 listopada 1888 |
Michał Józef Jastrzębski (ur. 29 września 1859 w Izabelinie koło Wołkowyska[1], zm. 16 czerwca 1938 w Wilnie) – polski duchowny ewangelicko-reformowany, superintendent Jednoty Wileńskiej (1902–1938).
Życiorys
Urodził się jako syn Stanisława Jastrzębskiego[1] – pastora sprawującego posługę na terenie izabelińskiej parafii reformowanej, i Zofii z Chudzyńskich[1].
Po ukończeniu gimnazjum w Słucku, naukę kontynuował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu w Dorpacie[1]. W czasie studiów został przyjęty w poczet korporacji akademickiej "Konwent Polonia".
W 1888 roku ordynowano go na diakona, po kilku miesiącach objął funkcję proboszcza w Wilnie, którą sprawował do śmierci. Troszczył się o terytorialny rozrost parafii wileńskiej, sprawował opiekę nad kalwińskimi ośrodkami w Ostaszynie, Datnowie, Brześciu nad Bugiem, Mińsku i Kojdanowie. W 1893 ożenił się z Felicją Aleksandrą Kmita[1].
Angażował się w życie religijne Czechów wołyńskich, sprawując posługę duchową w Michałówce i Boratynie na Wołyniu.
W 1905 roku to m.in. dzięki jego twardej postawie ponownie wprowadzono język polski do urzędowych czynności kościelnych na terenie Litwy.
Od 1907 roku sprawował urząd superintendenta generalnego Kościoła Ewangelicko-Reformowanego Synodu Wileńskiego. W 1919 roku został superintendentem Jednoty wileńskiej, przyczynił się do powrotu do przedrozbiorowego ustroju kościoła reformowanego, sprzeciwiając się połączeniu Jednoty wileńskiej z Kościołem Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie.
W dwudziestoleciu międzywojennym był obiektem krytyki prasy oraz warszawskiego środowiska kalwinów ze względu na praktyki rozwodowe Jednoty wileńskiej.
Udzielał się społecznie na terenie Wileńszczyzny: od 1906 roku był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie, działał również w Polskiej Macierzy Szkolnej.
Od 1920 roku należał do zarządu Towarzystwa Miłośników Historii Reformacji im. Jana Łaskiego, sprawował funkcję redaktora naczelnego dwumiesięcznika "Szlakiem Reformacji", od 1898 roku publikował też w „Zwiastunie Ewangelickim”.
Zmarł w nocy 15/16 czerwca 1938[2]. Został pochowany na wileńskim cmentarzu ewangelickim na Pohulance.
Przypisy
- ↑ a b c d e Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 296.
- ↑ Zgon dostojnika Kościoła Ewangelicko-Reformowanego. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 135 z 18 czerwca 1938.
Bibliografia
- Polski Słownik Biograficzny, Tom XI, Warszawa 1964–65 [uwaga: zawiera błędy!]* Szlakiem Reformacji 3 (1938) nr 4 [poświęcony ks. M.J.]
| Poprzednik Andrzej Kader |  | Superintendent Jednoty Litewskiej (Jednoty wileńskiej) 1902–1938 | | Następca Konstanty Kurnatowski |
Media użyte na tej stronie
The Calvinist cross used by the Huguenots.
Міхал Ястшэмбскі (1859—1938) — пастар евангелічна-рэфармацкай царквы, генеральны суперінтэндант Ядноты Літоўскай (Вільня).