Michał Kamieński (astronom)
 | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 24 listopada 1879 |
| Data śmierci | 18 kwietnia 1973 |
| profesor | |
| Specjalność: mechanika nieba | |
| Alma Mater | |
| nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Uniwersytet Warszawski |
| instytut | Obserwatorium Astronomiczne |
| Stanowisko | profesor |
| Okres zatrudn. | 1923-1944 |
| Dyrektor | |
| Okres spraw. | 1923–1944 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Michał Kamieński (ur. 24 listopada 1879 w Dembrówce, gubernia mohylewska, zm. 18 kwietnia 1973) – polski astronom, specjalista mechaniki nieba.
Życiorys
Uczęszczał do gimnazjum w Pskowie, zaś studia astronomiczne ukończył w 1903 w Petersburgu[1]. Pracę rozpoczął w obserwatorium astronomicznym w Pułkowie pod Sankt Petersburgiem[2], pracując tam do 1908 roku. Początkowo zajmował się obliczeniami ruchu komety Enckego, a także badaniami astrometrycznymi. W 1907 roku podjął się samodzielnych badań komety 14P/Wolf, stając się po latach wybitnym znawcą tej właśnie komety[3].
W 1909 roku Michał Kamieński rozpoczął służbę w Rosyjskiej Marynarce Wojennej. W latach 1914–1920 był Astronomem Portu wojennego we Władywostoku, a od 1919 roku został naczelnikiem założonego tam przez siebie Obserwatorium Morskiego[1] (sporządzał tam mapy synoptyczne dla wschodniej Syberii[3]). W latach 1920–1922, aby zebrać fundusze na powrót do Polski, służył w Cesarskiej Marynarce Japonii[1], gdzie opracował tablice astronomiczne dla wyznaczania czasu i szerokości geograficznej. W 1922 roku przyjechał do obserwatorium Uniwersytetu Jagielońskiego, a w marcu 1923 roku przeniósł się na Uniwersytet Warszawski, gdzie w maju został mianowany profesorem astronomii i zarazem dyrektorem Obserwatorium Astronomicznego[3][4]. Funkcję tę pęłnił do roku 1944[4].
Praca naukowa Michała Kamieńskiego polegała na prowadzeniu rachunków kometarnych i wyliczaniu wpływu perturbacji planet gazowych na trajektorię komet, w tym przede wszystkim: 14P/Wolf, Halleya i Enckego. Zajmował się też wyliczaniem orbit komet wstecz przed ich odkryciem. W uznaniu jego zasług na tym polu w 1927 roku został członkiem Royal Astronomical Society w Londynie[2] (jako pierwszy Polak[3]). Został również korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności i członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Pod koniec lipca 1932 został wybrany członkiem zarządu Towarzystwa Polsko-Japońskiego[5].
W 1935 roku zaangażował się w organizowanie prac nowoczesnego obserwatorium astronomicznego i meteorologicznego na szczycie Pop Iwan w Czarnohorze (obecnie Ukraina). Po wojnie do 1963 roku przebywał w Krakowie, a po powrocie do Warszawy przez 10 lat prowadził z uczniami rachunki kometarne. W 1971 roku Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii (którego członkiem był przynajmniej od stycznia 1923 roku) przyznało mu Złotą Odznakę Towarzystwa[3].
W ostatnich dekadach życia zajmował się również pseudonauką; w 1956 roku ukazał się jego artykuł dowodzący, że Atlantyda uległa zagładzie w 9541 r. p.n.e. za sprawą uderzenia w Ziemię odłamka komety Halleya[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d Andrzej Kajetan Wróblewski, Wszystko przez tę kometę, „Wiedza i Życie”, 8, 2021, POLITYKA Sp. z o.o. SKA, s. 71, ISSN 0137-8929.
- ↑ a b Stanisław Brzostkiewicz, Komety - ciała tajemnicze, Warszawa: Instytut Wydawniczy "Nasza Księgarnia", 1985, s. 43-44, ISBN 83-10-08532-X.
- ↑ a b c d e Ludwik Zajdler, Prof. Dr Michał Kamieński 1879-1973, „Urania”, czerwiec 1973, s. 162-166.
- ↑ a b Krzysztof Ziołkowski, Zdziwienia : wszechświat ludzi o długich oczach, Kraków: Wydawnictwo WAM, 2006, s. 62-64, ISBN 83-7318-694-8, OCLC 749980045.
- ↑ Z Towarzystwa Polsko-Japońskiego, „Kurier Warszawski”, Nr 210, 31 lipca 1932, s. 8.
Linki zewnętrzne
- Krzysztof Ziołkowski. Kamieński Michał. „Urania - Postępy Astronomii”, 2007.
#PATRZ[[]]
Media użyte na tej stronie
Autor: Brak danych, Licencja: CC0
Michał Kamieński - astronom, geodeta, profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Fotografia sytuacyjna w gabinecie