Michał Kierbedź

Michał Kierbedź (ur. 22 sierpnia 1854 w Petersburgu, zm. 4 października 1932 w Warszawie) – polski inżynier kolejnictwa, budowniczy kolei, filantrop.

Życiorys

Urodził się w Petersburgu dnia 22 sierpnia 1854 z ojca Stanisława i jego żony Marii z Jankowskich. Miał trzech braci: Mikołaja (1851-1872), Stanisława (1858), Waleriana (1860), z których dwóch zmarło w dzieciństwie; dwie siostry Eugenię i Zofię oraz przyrodnią siostrę Paulinę.

W 1871 ukończył petersburskie gimnazjum i przez następne cztery lata studiował, tak samo jak jego ojciec i starszy brat stryjeczny Stanisław, w Instytucie Inżynierów Komunikacji.

W latach 1876-1881 pod kierownictwem Michała Jasiukowicza brał udział w przebudowie objazdu na Kolei Nikołajewskiej (linia Moskwa-Petersburg) drewnianego mostu na nasyp ziemny z kamiennym przepustem, bez przerwy w eksploatacji linii kolejowej.

W latach 1886-1908 pracował jako główny inżynier na Kolei Władykaukaskiej, której prezesem był jego stryjeczny brat Stanisław. Budował wiele odcinków tej linii kolejowej jak np. odcinek Tichorieck–Noworosyjsk w Kraju Krasnodarskim, czy też tunel o oryginalnej konstrukcji pod Noworosyjskiem. Pracował również na linii łączącej kurorty kaukaskie Piatigorsk, Żelaznowodsk, Essentuki i Kisłowodsk. W kaukaskich kurortach według jego projektów powstała infrastruktura hydrologiczna i we współpracy z inż. Stanisławem Bełżyckim, żelazne mosty.

W 1910 z powodu stopniowej utraty słuchu wycofał się z czynnego życia zawodowego.

Michał Kierbedź ożenił się z gruzińską arystokratką Katarzyną Turczynin^[1], małżeństwo to pozostało bezdzietne.

Mieszkał wraz z żoną w Petersburgu oraz był właścicielem rodowych dóbr Pokierszyn na Litwie oraz dóbr ołtarzewskich, które odziedziczył po ojcu.

Wzorem swojego ojca, również udzielał się społecznie. Wspomagał Polaków w Rosji a szczególnie uczącą się młodzież m in. przyczyniając się do wybudowania we Władykaukazie polskiej szkoły. Dzięki jego datkowi dla Rzymskokatolickiego Towarzystwa Dobroczynności przy kościele św. Katarzyny wybudowano nowoczesny kamienny gmach dla Przytułku dla Chłopców. W budynku tym, otwartym 30 października 1913 i zwanym Domem Kierbedzia, mieściły się internat, szkoła, warsztaty, stołówka i biblioteka.

Po rewolucji 1917 wyjechał z żoną do Polski, doprowadził do końca projekt swojego ojca, parcelacji majątku ołtarzewskiego.

Mieszkał w Warszawie gdzie zmarł dnia 4 października 1932 i pochowany został w rodzinnym grobowcu obok ojca i żony na warszawskich Powązkach (kwatera M-5/6-18)^[2].

Grób Kierbedziów na Starych Powązkach w Warszawie

Przypisy

Bibliografia

• Andriej P.A.P. Kierzum Andriej P.A.P., Polski Petersburg, MargaritaM. Vladimirova, www.polskipetersburg.pl, 9 lutego 2018 [dostęp 2021-01-19] .