Michał Kulesza (prawnik)

Michał Kulesza
Ilustracja
Michał Kulesza (1993)
Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1948
Łódź

Data i miejsce śmierci

13 stycznia 2013
Warszawa

Doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: administracja publiczna, prawo administracyjne
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Okres zatrudn.

1969–2013

Prodziekan
Wydział

Prawa i Administracji

Okres spraw.

1991–1992

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego
Grób Michała Kuleszy na Wojskowych Powązkach w Warszawie

Michał Tadeusz Kulesza (ur. 15 czerwca 1948 w Łodzi, zm. 13 stycznia 2013[1] w Warszawie[2]) – polski prawnik, radca prawny, doktor habilitowany nauk prawnych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, teoretyk administracji, specjalista z zakresu samorządu terytorialnego, doradca społeczny prezydenta RP ds. samorządu.

Życiorys

Syn Jana i Danuty[2]. W młodości był harcerzem i instruktorem 1 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta „Czarna Jedynka”[3]. W 1965 ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie[4], a w 1969 studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Od tegoż roku pracował na tej uczelni. Uzyskał stopnie naukowe doktora i doktora habilitowanego nauk prawnych, został profesorem nadzwyczajnym UW. Kierował Zakładem Nauki Administracji na WPiA UW. Posiadał uprawnienia radcy prawnego, prowadził własną kancelarię i współpracował z innymi kancelariami (Domański Zakrzewski Palinka oraz Baker & McKenzie Gruszczyński i Wspólnicy[5]). Pod jego kierunkiem stopnień naukowy doktora otrzymał Piotr Radziewicz[6].

Od lat 80. uczestniczył w badaniach nad odbudową samorządu terytorialnego. Należał do współzałożycieli Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej, był jednym z twórców reform samorządu terytorialnego z 1990 i 1998. W 1989 wchodził w skład zespołu do spraw samorządu podczas rozmów Okrągłego Stołu. Uczestniczył w pracach nad reformą samorządową jako pełnomocnik rządu ds. reformy samorządu terytorialnego (w randze podsekretarza stanu w Urzędzie Rady Ministrów). W latach 1997–1999 pełnił funkcję sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w rządzie Jerzego Buzka. Działał w Ruchu Stu[7]. W 2004 był wśród założycieli Partii Centrum[8].

W latach 2004–2013 zasiadał w Radzie Konsultacyjnej Centrum Monitoringu Wolności Prasy Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, w której pełnił funkcję wiceprzewodniczącego[9]. Był redaktorem naczelnym miesięcznika „Samorząd Terytorialny”. W 2008 został społecznym doradcą ministra spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Donalda Tuska. Został członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi w 2010[10]. W tym samym roku został powołany na stanowisko doradcy społecznego prezydenta Bronisława Komorowskiego ds. samorządu.

Zmarł 13 stycznia 2013 w Warszawie. Pogrzeb odbył się 21 stycznia, pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[11] (kwatera FIV-tuje-3)[12].

Z inicjatywy jego żony Ewy redakcja „Rzeczpospolitej” ustanowiła nagrodę „Fundament Rzeczpospolitej im. Michała Kuleszy”[13].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2009, za wybitne zasługi na rzecz samorządu terytorialnego i administracji publicznej, za osiągnięcia w pracy naukowej, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[14]. W 2010, za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju demokracji lokalnej, za osiągnięcia w pracy naukowej i publicznej, otrzymał Krzyż Komandorski tego orderu[15]. W 2015 został pośmiertnie odznaczony Odznaką Honorową za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego[16].

W 2011 wyróżniony złotą odznaką Podkarpackiego Stowarzyszenia Samorządów Terytorialnych[17]. 30 maja 2009 otrzymał tytuł honorowego obywatelstwa Brzozowa[18].

Wybrane publikacje

  • Administracja publiczna. Zagadnienia ogólne (z Hubertem Izbebskim), 1998.
  • Administracyjnoprawne uwarunkowania polityki przestrzennej, 1987.
  • Aspekty prawne zagospodarowania przestrzennego aglomeracji warszawskiej, 1981.
  • Efektywność prawa i administracji w zakresie ochrony przyrody i środowiska, 1987.
  • Harmonizacja prawa polskiego w latach 2000–2001 w zakresie przepisów regulujących działanie samorządu (współautor), 2001.
  • Konkurencja a regulacja w działalności komunalnej. Kierunki zmian w prawie i orzecznictwie polskim (współautor), 1995.
  • Polityka regionalna Unii Europejskiej a instrumenty wspierania rozwoju regionalnego w Polsce (współautor), 2000.
  • Prawne problemy funkcjonowania miejskiej strefy usług publicznych, 1997.
  • Regulacja rynku telekomunikacyjnego. Stwierdzenie znaczącej pozycji rynkowej operatorów (współredaktor), 2007.
  • Społeczny projekt ustawy o ochronie przyrody (1980–1983), 1987.
  • Ustawa o gospodarce komunalnej. Komentarz (z Cezarym Banasińskim), 2002.
  • Wiedza o społeczeństwie. Wychowanie obywatelskie. Podręcznik (współautor), od 2004.

Przypisy

  1. ↑ Doradca prezydenta Komorowskiego nie żyje. wprost.pl, 13 stycznia 2013. [dostęp 2013-01-13].
  2. ↑ a b Michał Kulesza. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-04-17].
  3. ↑ Maciej Górski, Szymon Matejczyk, Adam Zieliński: Wspomnienie o Michale Kuleszy. czarnajedynka.pl. [dostęp 2016-10-29].
  4. ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1965. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2020-07-28].
  5. ↑ Profesor Michał Kulesza w gronie Partnerów DZP. dzp.pl. [dostęp 2014-04-26].
  6. ↑ Piotr Radziewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2018-01-14].
  7. ↑ Cezary Łazarewicz: Wskrzeszenie Czesława. polityka.pl, 10 października 2010. [dostęp 2013-01-13].
  8. ↑ Profesor Religa zakłada partię Centrum. wp.pl, 3 kwietnia 2004. [dostęp 2013-01-13].
  9. ↑ Historia CMWP. freepress.org.pl. [dostęp 2013-12-11].
  10. ↑ Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego. onet.pl, 16 maja 2010. [dostęp 2014-04-26].
  11. ↑ Prof. Michał Kulesza spoczął na Powązkach. tvp.info, 21 stycznia 2013. [dostęp 2013-01-21].
  12. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-12-11].
  13. ↑ Fundament Rzeczpospolitej im. Michała Kuleszy dla prof. Jerzego Regulskiego. frdl.org.pl. [dostęp 2014-01-01].
  14. ↑ M.P. z 2010 r. nr 4, poz. 32
  15. ↑ M.P. z 2010 r. nr 90, poz. 1045
  16. ↑ Główną maksymą dzisiejszego spotkania jest „Labor omnia vincit – praca wszystko zwycięża” – minister Andrzej Halicki podczas konferencji „Od Solidarności do Samorządności”. mac.gov.pl, 28 sierpnia 2015. [dostęp 2015-09-05].
  17. ↑ Marian Struś. Sanok z tytułem Lidera Samorządności. „Tygodnik Sanocki”. nr 23 (1021) z, s. 3, 10 czerwca 2011. [dostęp 2017-07-10]. 
  18. ↑ Dni Brzozowa – dzień drugi. brzozow24.pl, 30 maja 2009. [dostęp 2021-04-17].

Bibliografia

  • Michał Kulesza, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2013-01-13].

Media użyte na tej stronie

Michał Kulesza.JPG
Autor: Andrzej Tadeusz Kijowski, Licencja: CC BY 3.0
Prof. Michał Kulesza (1948-2013), prawnik.
POL Odznaka Hon za Zaslugi dla Samorz Terytorial BAR.svg
Baretka: Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego.
Michał Kulesza grób.JPG
Autor: Biedronki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Michała Kuleszy na Wojskowych Powązkach