Michał Lewicki

Michał Lewicki
Kardynał prezbiter
prymas Galicji i Lodomerii
Ilustracja
Kraj działaniaGalicja i Lodomeria
Data i miejsce urodzenia16 sierpnia 1774
Łanczyn
Data i miejsce śmierci14 stycznia 1858
Uniów
Miejsce pochówkuŁawra Uniowska
Unicki arcybiskup lwowski
Okres sprawowania1816–1858
Wyznaniekatolicyzm
Kościółobrządku bizantyjsko-ukraińskiego
Prezbiterat1798
Nominacja biskupia20 września 1813
unicki biskup przemyski
Sakra biskupia20 września 1813
Kreacja kardynalska16 czerwca 1856
Pius IX
Odznaczenia
Kawaler Orderu Leopolda
Sukcesja apostolska
Data konsekracji20 września 1813
KonsekratorAntoni Angełłowicz
WspółkonsekratorzyJan Jakub Symonowicz

Michał Lewicki (ukr. Миха́йло Леви́цький; ur. 16 sierpnia 1774 w Łanczynie, zm. 14 stycznia 1858 w Uniowie[1]) – duchowny katolicki obrządku ukraińskiego, kardynał (kapelusz otrzymał 16 czerwca 1856 w Uniowie). Prymas Galicji i Lodomerii.

Życiorys

Urodził się w rodzinie księdza proboszcza greckokatolickiego Stefana Lewickiego herbu Rogala[2].

Ukończył teologię we Lwowie, wyświęcony w 1798. W 1808 został proboszczem parafii katedralnej. 20 września 1813 został mianowany biskupem Przemyśla obrządku ukraińskiego, 8 marca 1816 został podniesiony do rangi metropolity Lwowa, Halicza i Krzemieńca. W 1848 cesarz Franciszek Józef I nadał mu tytuł prymasa Galicji i Lodomerii. 16 czerwca 1856 został przez papieża Piusa IX mianowany kardynałem prezbiterem.

W 1843 metropolita zaproponował władzom austriackim użycie terminów urzędowych „Rutenische Sprache” i „Rutenische Nation”, co rozpatrzono pozytywnie. On również był pomysłodawcą nazwy „Rusin” (Ruthenen) na określenie galicyjskich Ukraińców[3].

Funkcję przejął po administratorze metropolii Mychajle Harasewyczu. Ostatnie lata spędził w Uniowie, rządy metropolii sprawował biskup sufragan Grzegorz Jachimowicz. Jego następcą na stolicy metropolitalnej lwowskiej obrządku ukraińskiego był Josyf Sembratowycz.

Został pochowany w Uniowie.

Zobacz też

Przypisy

  1. „Gazeta Lwowska”, 18 stycznia 1858. 
  2. Перший львівський кардинал Михайло Левицький
  3. Marian Stolarczyk. Problem ukraiński w polityce polskich demokratów i Centralnej Rady Narodowej (do lipca 1848 r.). „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. Historia”. 3 (10), s. 43, 1993. ISSN 0866-9996. 

Bibliografia

  • Lewiccy. W: Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 14: Lasoccy – Liwiński. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1911, s. 189.
  • Dmytro Błażejowśkyj: Historical sematism of the Eparchy of Peremysl including the Apostolic Administration of Lemkivscyna (1828–1939), Lwów 1995 (ang.)
  • Bolesław Łopuszański: Lewicki Michał h. Rogala (1774–1858). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XVII. Wrocław — Warszawa — Kraków : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk 1972, s. 233–234.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ord.Leopold.PNG
Imperial Order of Leopold's ribbon - Austria
Портрет Михайла Левицького (03).jpg
Фрагмент портрету Михайла Левицького. Невідомий художник. Виставка «Портрет міста. Львів кінця ХVІІІ — першої половини ХІХ ст.» (15.12.2017—04.01.2018)