Michał Piotr Radziwiłł

Michał Piotr Radziwiłł
Ilustracja
Michał Piotr Radziwiłł ok. 1890

Trąby
RodzinaRadziwiłłowie herbu Trąby
Data i miejsce urodzenia17.05.1853
Warszawa
Data śmierci17.11.1903
OjciecKarol Andrzej Radziwiłł
MatkaJadwiga Sobańska
Żona

Maria Ewa Zawisza

Michał Piotr Radziwiłł herbu Trąby (ur. 17 maja 1853 w Szpanowie[1][2] lub w Warszawie, zm. 17 listopada 1903), mąż Marii Ewy – polski arystokrata, wnuk Michała Gedeona.

Życiorys

Na chrzcie otrzymał imiona Michał Piotr Maria Józef. Był jedynym synem i spadkobiercą Karola Andrzeja Radziwiłła. W 1873 ukończył studia w Lowanium, otrzymując tytuł magistra nauk politycznych i administracyjnych[3].

Po ojcu odziedziczył dobra Szpanów. Jego stryj hulaka Zygmunt Radziwiłł (1822–1892) odstąpił mu zaś mocno zrujnowane dobra nieborowskie. Dla podniesienia stanu gospodarczego obydwu majątków uruchomił w nich manufaktury w Szpanowie specjalizującą się w wyrobach z blachy mosiężnej i w meblarstwie, a w Nieborowie, w 1881 r., manufakturę majoliki[1]. Jego zasługą było też odkupienie w 1893 historycznego parku Arkadia. W 1879 poślubił Marię Ewę z Zawiszów. Ponieważ był bezdzietny, swe majątki zapisał młodszemu kuzynowi Januszowi Radziwiłłowi.

Był człowiekiem wszechstronnie uzdolnionym – pisał wiersze, utwory sceniczne grane w amatorskich teatrach w Krakowie i Warszawie, nowele, rysował sceny z życia codziennego, zajmował się również projektowaniem mebli i naczyń z kolorowej blachy dla swej manufaktury w Szpanowie. Całe życie poświęcił sprawom publicznym, angażując swą energię, a także pieniądze, w działalność filantropijną i kulturalną[2]. Był m.in. redaktorem i wydawcą „Biblioteki Warszawskiej”, publikował też w „Czasie” i w „Tygodniku Warszawskim”[3]. Był prezesem Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności oraz członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Założył przytułek dla bezdomnych chłopców przy ul. Starej w Warszawie, który nazwał „Nazaretem”[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Michał Piotr Radziwiłł. Mecenas i konserwatysta z artystyczną duszą, www.se.pl [dostęp 2022-04-14].
  2. a b Michał Radziwiłł - Ludzie Pragi - Twoja Praga, www.twoja-praga.pl [dostęp 2022-04-14] (pol.).
  3. a b c Bronisław Kant: Bazylika Serca Jezusowego. Tętniące życiem serce warszawskiej Pragi. Warszawa: Parafia rzymskokatolicka Najświętszego Serca Jezusowego, 2008. ISBN 978-83-927404-1-4.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie