Michał Radgowski

Michał Radgowski (ur. 25 sierpnia 1929 w Rawie Mazowieckiej, zm. 23 lipca 2013) – polski dziennikarz, publicysta.

Był jednym z twórców i wieloletnim zastępcą redaktora naczelnego „Polityki”, w której pracował w latach 1957–1981, i której był stałym felietonistą. W 1981 opuścił „Politykę”. Następnie w „Kobiecie i Życiu”.

Swoje felietony, wydane później w zbiorze Biuro rzeczy chorych; felietony z lat 1982-86[1], drukował również w miesięczniku „Dialog”.

W latach 1951–1981 należał do PZPR. Był odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].

Książki

  • Nieśmiali żyją krócej (1967) Czytelnik
  • Gafa za gafą (1971) Czytelnik
  • Najważniejszy jest spokój (1973) Czytelnik
  • Święty Mikołaj, który przyszedł latem (1975) Czytelnik
  • Zając transferowy (1977) Czytelnik
  • Jaki jest cel spadania (1981) Wydawnictwo Literackie
  • Polityka i jej czasy (1981) Iskry
  • Znać życie (1982) Czytelnik
  • Biuro rzeczy chorych (1988) Iskry

Przypisy

  1. ↑ Michał Radgowski: Biuro rzeczy chorych. Warszawa: Iskry, 1988, s. 256. ISBN 83-207-1040-5.
  2. ↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 793–794. ISBN 83-223-2073-6.