Michał Rembacz

Michał Rembacz
Data i miejsce urodzenia

22 września 1854
Lwów

Data i miejsce śmierci

2 stycznia 1931
Warszawa

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Narodowość

polska

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Michał Rembacz (ur. 22 września 1854 we Lwowie, zm. 2 stycznia 1931 w Warszawie) – polski nauczyciel, pedagog, inspektor szkolny.

Życiorys

Urodził się 22 września 1854 we Lwowie[1][2][3]. W 1872 zdał egzamin dojrzałości w Gimnazjum Polskim (bernardyńskim) we Lwowie (absolwentami zostali wówczas także Bronisław Majewski, Józef Wiktor)[4]. W 1875 ukończył Szkołę Politechniczną we Lwowie uzyskując tytuł inżyniera[2]. Podjął pracę nauczyciela od 17 października 1876[1]. Egzamin zawodowy złożył 15 lipca 1876 z geometrii wykreślnej i matematyki[1][2]. Został mianowany nauczycielem rzeczywistym 23 sierpnia 1877[1]. Jako nauczyciel pracował w Krakowie, Jarosławiu i Stanisławowie[2]. 14 września 1896 został mianowany na stanowisko dyrektora Państwowej Szkoły Realnej w Tarnopolu[1][2][5][6]. 1 stycznia 1903 otrzymał VI rangę w zawodzie[1]. Od 1907 do 6 stycznia 1914 był dyrektorem C. K. I Wyższej Szkoły Realnej we Lwowie[1][2][7][8][9][10]. Od 1914 przeszedł do służby w Radzie Szkolnej Krajowej obejmując stanowisko krajowego inspektora szkół realnych w C. K. Radzie Szkolnej Krajowej[2][11]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w okresie II Rzeczypospolitej pracował w Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego jako wizytator szkół realnych w Małopolsce[2]. Został przeniesiony w stan spoczynku w 1924[2]. Pomimo dwukrotnej propozycji objęcia Katedry Geometrii Wykreślnej na Politechnice Lwowskiej nie przyjął tej oferty, poświęcając się na pracy oświatowej młodzieży[2]. Publikował prace naukowe o Apoloniuszowych zagadnieniach styczności, biegunowych przekształceniach krzywych drugiego stopnia w koło, historii rozwoju geometrii wykreślnej, opracował podręcznik perspektywy linijnej, którego współautorem był Łazarski[2].

Był przewodniczącym dyrekcji Kasy Oszczędności w Stanisławowie[12]. Otrzymał tytuł c. k. radcy rządu[1].

Zmarł 28 grudnia 1930[3] lub 2 stycznia 1931 w Warszawie[2]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[2]. Był żonaty z Michaliną z domu Jaremowicz (1855-1923)[3].

Publikacje

  • O biegunowem krzywych 2 rzędu na koła i o zastósowaniu tego przekształcenia do rozwiązywania niektórych zagadnień odnoszących się do owych krzywych (1884, Stanisławów)[13]
  • Nowy sposób wykreślenia kąta nachylenia dwu płaszczyzn w rzutach prostokątnych (1887, Stanisławów)[13]

Odznaczenia

austro-węgierskie

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i Henryk Kopia: Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909, s. 2.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m Z żałobnej karty. Ś. p. Michał Rembacz. „Przegląd Pedagogiczny”, s. 177, nr 7 z 21 lutego 1931. 
  3. ↑ a b c Michał i Michalina Rembaczowie. cmentarzlyczakowski.pl. [dostęp 2022-02-18].
  4. ↑ Kronika. Zjazd koleżeński byłych maturzystów gimnazyum polskiego z r. 1872. „Słowo Polskie”, s. 2, nr 155 z 7 lipca 1897. 
  5. ↑ Kronika. „Słowo Polskie”, s. 4, nr 227 z 27 września 1896. 
  6. ↑ Kronika. „Słowo Polskie”, s. 4, nr 256 z 2 czerwca 1900. 
  7. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 295 z 29 grudnia 1910. 
  8. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 292 z 21 grudnia 1913. 
  9. ↑ a b c d Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1022.
  10. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 136.
  11. ↑ Kronika. Zmiany personalne w Radzie Szkolnej Krajowej. „Gazeta Lwowska”, nr 5 z 9 stycznia 1914. 
  12. ↑ Konkurs. „Gazeta Lwowska”, s. 10, nr 175 z 23 sierpnia 1892. 
  13. ↑ a b Spis przedmiotów pomieszczonych w sprawozdaniach galicyjskich szkół średnich po koniec roku 1889. Wadowice: 1890, s. 41.
  14. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 191.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ord.Franz.Joseph-CAV.png
Autor: LuigiXIV, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nastrino da Cavaliere dell'Ordine Imperiale di Francesco Giuseppe (Austria)
AUT KuK Friedensbande BAR.png
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka: wstążka dla części odznaczeń cywilnych oraz niektórych odznaczeń wojskowych nadawanych w czasie pokoju (Friedensbande) dla odznaczeń austro-węgierskich:
AT-T weiss-rot spange BAR.svg
Biało-czerwona baretka dla różnych tyrolskich odznaczeń – Austria.
AUT Franz Joseph 50 years of reign - Military Medal.svg
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 3.0
Military Medal for 50 years of reign of Emperor Franz Joseph (=Signum Memoriae)