Michał Słowik-Dzwon

Michał Słowik-Dzwon

Ławka poety w Szczawnicy
Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1907 Szczawnica
Data i miejsce śmierci	27 sierpnia 1980 Szczawnica
Narodowość	polska
Język	polski
Dziedzina sztuki	dramat, poezja

Michał Słowik-Dzwon (ur. 18 stycznia 1907 w Szczawnicy, zm. 27 sierpnia 1980 tamże) – polski poeta i dramaturg, amator, samouk, uznawany za najwybitniejszego poetę pienińskiego.

Życiorys

Ukończył 4 klasy szkoły ludowej, austriackiej, jeszcze w okresie rozbiorów. Z powodów finansowych nie kontynuował nauki szkolnej, natomiast dużo czytał, korzystając najpierw z prywatnych książek, pożyczanych od sąsiadów, a następnie, po utworzeniu w Szczawnicy biblioteki, z zasobów bibliotecznych. Zafascynowany miejscowymi legendami i podaniami, zasłyszanymi od gazdów, w wieku 18 lat napisał czteroaktową sztukę ludową "Janosik Hetman Zbójnicki". Była ona wystawiana w Szczawnicy przez Zespół Amatorski od 1928 aż do II wojny światowej. Kolejna jego czteroaktówka Sobkowe kochanie z 1936 roku także była wystawiana do wybuchu wojny. Po wojnie napisał ciąg dalszy do sztuki o Janosiku, "Janosikowa kochanka", oraz osiem innych sztuk, które jednak nie doczekały się wystawienia. Od 1952 zajął się także prozą, zbiór jego opowiadań i nowel nosi tytuł "W pienińskiej krainie". Był jednym z założycieli Muzeum Pienińskiego, pracując w nim nieprzerwanie od 1937 aż do śmierci. To muzeum odziedziczyło jego prace, takie jak malunki na szkle, rzeźby czy korzenioplastyki. Obecnie znajdują się one w poświęconej mu Izbie Pamięci. Zebrał też i zapisał ponad tysiąc pieśni i przyśpiewek góralskich oraz napisał dwie powieści: "Turowy Róg" i "Zbójnicki róg". Kilka zbiorów jego wierszy i opowiadań, pisanych gwarą, zostało wydanych staraniem Związku Podhalan. Sam ułożył treść napisu wyrytego na nagrobku, brzmi on "Niemąg jo już dłązy na ta świecie bawić. Musiołew kochąne Piąniny łostawić"^[1][2].

Przypisy