Michał Skarbiński

Michał Adam Skarbiński

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	10 kwietnia 1903 Grodziec
Data i miejsce śmierci	5 lutego 1997 Warszawa
Profesor nauk technicznych
Specjalność: obróbka bezwiórowa, organizacja produkcji, technologia i mechanizacja odlewnictwa
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Profesura	1948
Doktor honoris causa Politechnika Łódzka – 1993
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Łódzka
Okres zatrudn.	1945–1961
Dziekan
Wydział	Mechaniczny PŁ
Okres spraw.	1955–1956
Poprzednik	Jerzy Werner
Następca	Aleksy Piątkiewicz
Prorektor ds. nauki
Uczelnia	Politechnika Warszawska
Okres spraw.	1965–1969

Michał Skarbiński (ur. 10 kwietnia 1903 w Grodźcu, zm. 5 lutego 1997 w Warszawie) – polski specjalista przemysłu lotniczego i odlewniczego, profesor Politechniki Łódzkiej i Politechniki Warszawskiej, żołnierz Armii Krajowej.

W 1920 roku uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w oddziale łączności. W roku 1921 ukończył Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. W czerwcu 1926 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej w Sekcji Lotniczej. Po studiach odbył dwuletni staż zawodowy we Francji, w wytwórniach płatowców Blèriota, Farmana i Proteza oraz w fabryce silników lotniczych Lorraine–Dietrich. Po powrocie do Polski rozpoczął pracę w Podlaskiej Wytwórni Samolotów na stanowisku kierownika Wydziału Studium.

W latach 1930–1936 pracował w Towarzystwie Przemysłowym Zakładów Mechanicznych Lilpop, Rau i Loewenstein w Warszawie jako kierownik odlewni stali, żeliwa, brązów oraz metali lekkich, a także jako szef laboratorium. Następnie przeniósł się do Państwowych Zakładów Lotniczych w Warszawie, gdzie objął stanowisko kierownika budowy nowych samolotów bombowych. Później przeniósł się do Wytwórni Płatowców nr 2 Państwowych Zakładów Lotniczych w Mielcu, gdzie pełnił funkcję dyrektora technicznego. Działał w Związku Polskich Inżynierów Lotniczych i w roku 1937 pełnił funkcję jego prezesa.

W czasie okupacji w latach 1940–1942 pracował w Zarządzie Miejskim w Warszawie. W latach 1942–1944 był wykładowcą w Państwowej Szkole Metaloznawczo-Odlewniczej II stopnia oraz w Państwowej Szkole Budowy Maszyn II stopnia. Podczas drugiej wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej, pseudonim „Marian”. W czasie wojny był zastępcą szefa, a następnie szefem Działu Przemysłu Lotniczego ZWZ-AK, będącego częścią Wydziału Przemysłu Wojennego.

W 1945 roku na wniosek Rady Wydziału Mechanicznego Politechniki Łódzkiej został powołany na stanowisko profesora w Katedrze Obróbki Metali I, a w 1946 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym w Katedrze Obróbki Metali II PŁ, której był organizatorem i pierwszym kierownikiem. We wrześniu 1957 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.

Był specjalistą w dziedzinie obróbki bezwiórowej, technologii i mechanizacji odlewnictwa oraz technologii wytwarzania maszyn. Autor fundamentalnych monografii w zakresie konstrukcji i produkcji odlewów. W latach 1955–1956 pełnił funkcję dziekana Wydziału Mechanicznego PŁ. W latach 1957–1959 był organizatorem i kierownikiem Katedry Technologii Metali – od października 1957 zatrudniony w niej w charakterze profesora zwyczajnego. W 1961 roku zakończył pracę w Politechnice Łódzkiej i przeniósł się do Politechniki Warszawskiej, gdzie w latach 1965–1969 pełnił funkcję prorektora ds. nauki. W Polskiej Akademii Nauk był członkiem w Komitecie Budowy Maszyn oraz w Komitecie Metalurgii.

W 1993 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Łódzkiej.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 94-6-2/3)^[1].

Grób Stanisława i prof. Michała Skarbińskich na Starych Powązkach

Przypisy

Bibliografia

• Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 229.
• Michał Adam Skarbiński. wikizaglebie.pl. [dostęp 2015-02-27].

Linki zewnętrzne

• Prof. inż. Michał Skarbiński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2015-02-27] .