Michał Sołowow

Michał Sołowow

Michał Sołowow (2010)
Państwo	Polska
Data i miejsce urodzenia	11 lipca 1962 Kielce
Sezon 2010
Zespół	Cersanit Rally Team
Samochód	Ford Fiesta S2000
Pilot	Maciej Baran
Sukcesy
2006 – rajdowe samochodowe mistrzostwa Polski (wicemistrz) 2008 – Rajdowe Mistrzostwa Europy (wicemistrz) 2009 – Rajdowe Mistrzostwa Europy (wicemistrz) 2010 – rajdowe samochodowe Mistrzostwa Polski (wicemistrz) 2010 – Rajdowe Mistrzostwa Europy (II wicemistrz) 2010 – rajdowe samochodowe Mistrzostwa Polski (wicemistrz) 2011 – rajdowe samochodowe Mistrzostwa Polski (II wicemistrz) 2012 – Rajdowe Mistrzostwa Europy (wicemistrz)
Strona internetowa

Michał Sołowow (ur. 11 lipca 1962 w Kielcach) – polski przedsiębiorca, inwestor i kierowca rajdowy, największy polski przemysłowiec i inwestor prywatny za granicą, działający m.in. w sektorze chemicznym, podłóg drewnianych, płytek i ceramiki sanitarnej. Jego grupa przemysłowa jest największym producentem styropianu w Europie, drugim co do wielkości producentem kafelków i największym na świecie wytwórcą desek podłogowych^[1].

W 2020 i 2021 z majątkiem szacowanym na 15,6 mld złotych znalazł się na 1. miejscu listy najbogatszych Polaków magazynu Forbes, w 2018 zajął 1. miejsce na liście 100 najbogatszych Polaków tygodnika „Wprost”.

Wykształcenie

Ukończył IV Liceum Ogólnokształcące im. Hanki Sawickiej w Kielcach, a następnie studia na Politechnice Świętokrzyskiej.

Kariera biznesowa

W 1988 roku, wykorzystując oszczędności z pracy na Zachodzie, został współzałożycielem kieleckiej firmy budowlanej Mitex, która stała się jedną z większych firm budowlanych na rynku regionalnym po przemianach ustrojowych w Polsce^[2]. Usiłował następnie wykupić akcje dużego przedsiębiorstwa budowlanego Exbud, aby połączyć obie spółki, jednak na skutek konfliktu personalnego z jego prezesem Witoldem Zaraską, zamiar ten nie powiódł się, a Exbud został sprzedany szwedzkiej Skanskiej^[2]. Sołowow później sam wycofał się z branży budowlanej^[2], a Mitex po wprowadzeniu na giełdę w 1999 roku został sprzedany w 2002 roku francuskiej grupie Eiffage.

W 1993 założył pierwszą w Polsce sieć supermarketów budowlanych Nomi, którą w 1999 sprzedał brytyjskiemu koncernowi Kingfisher.

W latach 90. Sołowow inwestował aktywnie w różne spółki na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, dążąc do zwiększenia ich wartości i sprzedaży akcji^[2]. Po wykupieniu 24% akcji spółki chemicznej Dwory Oświęcim, zainteresował się branżą chemiczną i zbudował koncern chemiczny Synthos, produkujący m.in. kauczuk syntetyczny, dokupując spółki w Czechach i Holandii^[2]. Nie udało mu się jednak kupić Zakładów Azotowych Puławy ani Ciechu^[2].

Drugim istotnym polem działalności Sołowowa stała się ceramika budowlana i łazienkowa, skupiona wokół spółki akcyjnej Cersanit i połączonej z nią następnie spółki Opoczno. Cersanit (noszący przejściowo nazwę Rovese) przejął także marki zagraniczne Meissen Keramik, Mei i Pilkington’s oraz posiada zakłady produkcyjne w Rosji, Rumunii, Niemczech i na Ukrainie^[2]. Kontroluje również sieć sklepów z wyposażeniem mieszkań Komfort i producenta podłóg drewnianych Barlinek^[2].

Sołowow w 1996 założył dużą spółkę deweloperską z siedzibą w Kielcach Echo Investment, która stała się największym inwestorem na rynku biurowym, mieszkaniowym i centrów handlowych w Polsce^[2]. Spółkę tę sprzedał w 2015 roku^[2] grupie kapitałowej PIMCO-Oaktree-Griffin Real Estate.

W październiku 2019, Synthos Green Energy S.A., spółka z Grupy Synthos, zawarła umowę z amerykańsko-japońską GE Hitachi Nuclear Energy o współpracy w zakresie potencjalnej budowy elektrowni jądrowej w Polsce w oparciu o technologię małych reaktorów modułowych (SMR – small modular reactors) typu BWRX-300^[3]. Jest to pierwsza tego typu umowa zawarta przez polskie prywatne przedsiębiorstwo.

W 2018 zajął 1. miejsce z majątkiem szacowanym na 10,8 mld zł na liście najbogatszych Polaków, publikowanej co roku przez tygodnik „Wprost”^[4]. Od 2018 zajmuje pierwsze miejsce w rankingu najbogatszych Polaków magazynu Forbes, który oszacował jego majątek w kolejnych latach na 11,41 mld zł (luty 2018)^[5], 13,3 mld w 2019 roku^[2], 15,6 mld zł w 2020^[6], 15,509 mld zł w 2021^[7] i 27,306 mld zł w 2022 roku^[8].

Jego grupa przemysłowa skupia obecnie 15 spółek, o łącznych przychodach ok. 10 mld zł i zatrudnieniu ok. 16 000 pracowników. Wszystkie spółki właścicielskie zarejestrowane są w Polsce.

Aktualnie jest właścicielem lub znaczącym udziałowcem m.in. następujących spółek:

1. produkcyjnych:
   • Synthos (branża chemiczna),
   • Cersanit (ceramika sanitarna i płytki ceramiczne)^[a],
   • Barlinek (producent deski podłogowej),
2. handlowych:
   • Sklepy Komfort (sieć sklepów specjalistycznych),
   • North Food (sieć restauracji rybnych North Fish w Polsce i Wielkiej Brytanii, oraz sieci John Burg i Veggie Hub w Polsce^[9]),
   • Komfort Łazienki,
   • Homla (elementy dekoracyjne i wyposażenia wnętrz),
   • Nexterio (internetowy sklep z wyposażeniem wnętrz),
3. technologii zeroemisyjnych oraz OZE:
   • Corab (dystrybutor sprzętu i producent konstrukcji do instalacji fotowoltaicznych),
   • WP Systems (serwisowanie elektrowni wiatrowych),
   • Synthos Green Energy (część Grupy Synthos, odpowiedzialna za nowe projekty energetyczne – morską energetykę wiatrową oraz energetykę jądrową^[10]);
4. technologicznych i biotechnologicznych:
   • New Era Materials (materiały kompozytowe z żywic epoksydowych),
   • 3DGence (producent drukarek 3D),
   • GeniCore (producent pieców do wytwarzania kompozytów),
   • OncoArendi (badania nad cząstkami do produkcji leków w leczeniu chorób zapalnych i nowotworowych),
   • ExploRNA Therapeutics (technologie modyfikacji mRNA),
   • LifeFlow (technologie nieinwazyjnej koronografii),
   • Tikrow (internetowa platforma pracy czasowej),
5. leasingowych:
   • GETCAR (zarządzanie flotą samochodową).

Sołowow działał także w branży medialnej, był m.in. przejściowo właścicielem „Przekroju”, „Życia Warszawy” oraz regionalnych gazet „Echo Dnia” i „Słowo Ludu” oraz kieleckiej rozgłośni radiowej – Radio Tak (obecnie oddział RMF Maxxx).

W 2010 w rankingu światowych miliarderów zajął 973. miejsce z majątkiem szacowanym na 1 mld dolarów (czwarty Polak za Janem Kulczykiem, Zygmuntem Solorzem-Żakiem i Leszkiem Czarneckim)^[11]. W marcu 2021 zajął 494. miejsce z majątkiem szacowanym na 3,9 mld USD^[12]. Jest to najwyższa pozycja spośród Polaków znajdujących się na tej liście.

Jego majątkiem zarządzają fundusze private equity – m.in. Magellan i Columbus, inwestując m.in. w instrumenty finansowe o potencjalnie dużej stopie zwrotu, tj. kontrakty terminowe, waluty czy surowce.

Działalność charytatywna

Razem ze swoją córką, Karoliną Sołowow, założył Fundację „Fabryki Marzeń” oferującą stypendia dla zdolnych uczniów oraz pomagającą ubogim rodzinom w renowacji domów i mieszkań. Karolina Sołowow jest Przewodniczącą Rady Fundacji.

Nagrody i odznaczenia

• 2014 – „Człowiek rynku kapitałowego z okazji 25-lecia przemian ustrojowych” nagroda dla najlepszego przedsiębiorcy, konkurs redakcji gazety „Parkiet” oraz CFA Society Poland^[13],
• 2014 – Odznaka Honorowa Województwa Świętokrzyskiego^[14],
• 2015 – Perła Honorowa Polskiej Gospodarki (w kategorii gospodarka) redakcji Polish Market^[15].
• 2015 – „Medal z okazji jubileuszu 25-lecia Krajowej Izby Gospodarczej^[16],
• 2019 – „Człowiek Roku” redakcji portalu Money.pl^[17],
• 2021 – Medal „Zasłużony dla Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach”^[18].

Kariera sportowa

(c) Foto: Stefan Brending, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de

Michał Sołowow jadący Fordem Fiestą RS WRC podczas Rajdu Szwecji 2014, w którym zajął 17. miejsce w klasyfikacji generalnej

Trzykrotny wicemistrz Europy (2008, 2009 i 2012), dwukrotny wicemistrz Polski (2006 i 2010), dwukrotny II wicemistrz Europy (2006 i 2010), dwukrotny II wicemistrz Polski (2004 i 2005) w rajdach samochodowych. Karierę kierowcy rajdowego zawiesił w 2015 roku, by następnie wznowić ją w 2020 roku^[19].

Pierwsze starty w KJS-ach Sołowow rozpoczął już jako siedemnastolatek. Jednakże brak niezbędnych funduszy na zakup samochodu rajdowego uniemożliwił mu ich kontynuację. Do sportu powrócił więc dopiero w 2001, sponsorowany przez własne firmy, kiedy za kierownicą prywatnego Mitsubishi Lancer Evo VI wystartował w cyklu Pucharu PZM, a następnie już w mistrzostwach Polski.

W pierwszych latach startów Sołowow nie odniósł znaczących sukcesów. W latach 2002 i 2003 dwukrotnie plasował się na czwartym miejscu klasyfikacji generalnej gr. N.

W sezonie 2004 za kierownicą Mitsubishi Lancer Evo VII zdobył tytuł drugiego wicemistrza Polski w klasyfikacji generalnej. Mistrzostwa Europy zakończył na czwartej pozycji.

Kolejny rok nie należał do udanych. Mimo zapowiedzi walki o mistrzostwo Polski Sołowow za kierownicą Mitsubishi Lancer Evo VIII MR zdołał jedynie obronić wcześniej zdobyty tytuł drugiego wicemistrza Polski. Do rywalizacji w mistrzostwach Europy kielczanin zakupił Renault Clio S1600, jednakże nie osiągnął znaczącego sukcesu.

W sezonie 2006 Sołowow kontynuował starty w mistrzostwach Polski i Europy. Krajową rywalizację zakończył zdobywając tytuł wicemistrza Polski w klasyfikacji generalnej; mistrzostwa Europy zakończył zaś na trzeciej pozycji.

W sezonie 2007 za kierownicą Fiata Grande Punto S2000 walczył o tytuł mistrza Polski i mistrza Europy. Trapiona awariami samochodu załoga, zajęła w obu rywalizacjach miejsca poza pierwszą piątką.

W sezonie 2008 Sołowow kontynuował starty w barwach Cersanit Rally Team w mistrzostwach Polski i Europy, tym razem samochodem Peugeot 207 S2000, zdobywając ostatecznie tytuł wicemistrza Europy. Rok później powtórzył ten wynik.

W sezonie 2010, startując Fordem Fiestą S2000, wywalczył tytuł wicemistrza w mistrzostwach Polski oraz tytuł II wicemistrza Rajdowych Mistrzostw Europy.

W sezonie 2012, startując Fordem Fiestą RRC, wywalczył trzeci tytuł wicemistrza w Rajdowych Mistrzostwach Europy. W 2015 roku zakończył karierę rajdową^[2].

Zgromadzone tytuły: 2004: II wicemistrz Polski, II wicemistrz Polski (grupa N) 2005: II wicemistrz Polski, II wicemistrz Polski (grupa N) 2006: wicemistrz Polski, wicemistrz Polski (grupa N) 2008: wicemistrz Europy, mistrz Europy Strefy Centralnej (klasa S2000), mistrz Polski (klasa S2000) 2009: wicemistrz Europy, mistrz Europy Strefy Centralnej (klasa S2000) 2010: mistrz Europy Strefy Centralnej (klasa S2000), wicemistrz Polski, mistrz Polski (klasa S2000) 2011: mistrz Europy Strefy Centralnej (klasa S2000), II wicemistrz Polski, mistrz Polski (klasa S2/R4).

Starty w rajdach WRC

Sezon	Zespół	Samochód	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	Punkty	Miejsce
2003	Cersanit Rally Team	Mitsubishi Lancer Evo		43					NU	33									0	-
2004	Cersanit Rally Team	Mitsubishi Lancer Evo		30															0	-
2005	Cersanit Rally Team	Mitsubishi Lancer Evo		NU															0	-
2006	Cersanit Rally Team	Mitsubishi Lancer Evo Subaru Impreza WRC		33														40	0	-
2007	Cersanit Rally Team	Mitsubishi Lancer Evo Fiat Grande Punto S2000		21														NU	0	-
2010	Cersanit Rally Team	Peugeot 207 S2000	22																0
2012	M-Sport Stobart Ford World Rally Team	Ford Fiesta RS WRC		20															0	-
2013	Qatar M-Sport WRT	Peugeot 207 S2000 Ford Fiesta RS WRC		12											14				0	-
2014	M-Sport World Rally Team	Ford Fiesta RS WRC		17

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Sylwetka na stronie Wprost
• Fundacja „Fabryki Marzeń”