Michał Stęborowski
| 1 zwycięstwo | |
 porucznik pilot | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 11 sierpnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | od 1929 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 31 pułk piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg){kind=small}  | |
Michał Jan Stęborowski (ur. 7 czerwca 1909 w Regnowie, zm. 11 sierpnia 1940 w kanale La Manche) – porucznik pilot Wojska Polskiego i Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.
Życiorys
W 1929 ukończył Państwowe Gimnazjum Humanistyczne im. Bolesława Prusa w Skierniewicach. Już po maturze, 16 października wstąpił do wojska i jako kandydat na oficera rozpoczął służbę na okresie próbnym w 31 pułku piechoty. W 1930 roku rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, którą ukończył 15 sierpnia 1932 r. w 6. promocji z 22 lokatą i ze stopniem podporucznika obserwatora. Otrzymał przydział do 213 eskadry bombowej 1 pułku lotniczego[1].
W 1933 roku przeszedł przeszkolenie pilotażowe w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa i został przydzielony do 114 eskadry myśliwskiej. W 1934 roku ukończył kurs wyższego pilotażu w Wyższej Szkole Pilotów w Grudziądzu. 1 marca 1935 został awansowany na porucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 29. lokatą w korpusie oficerów aeronautyki[2] (marcu 1939, w tym samym stopniu i starszeństwie, zajmował 52. lokatę w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[3]). W 1936 roku został odkomenderowany do WSP na stanowisko instruktora pilotażu[1][4][5].
W kampanii wrześniowej 1939 walczył w składzie "Grupy Dęblińskiej", improwizowanej przez instruktorów Szkoły Pilotażu Myśliwskiego w Ułężu. Latał na przestarzałym myśliwcy PZL P.7a, na którym nie był w stanie nawiązać walki z samolotami nieprzyjaciela. M.in. startował bezskutecznie 6 września, w kluczu z por. Stefanem Witorzeńciem i por. Tadeuszem Arentowiczem, przeciwko wyprawie 15 bombowców Luftwaffe nad Dęblinem[6].
Po zakończeniu kampania wrześniowej przedostał się, przez Rumunię, do Francji. Trafił do bazy w Le Bourget pod Paryżem. Już w 1940 roku został przeniesiony do Wielkiej Brytanii, 8 marca przybył do punktu zbornego RAF w Eastchurch. Wstąpił do RAF, otrzymał numer służbowy 76794[7]. Przeszedł przeszkolenie w 5 Operation Training Unit (OTU), 4 lipca 1940 roku rozpoczął kurs pilotażu w 1 School of Army Cooperation w Old Sarum[8]. 5 sierpnia 1940 roku otrzymał przydział do 238. dywizjonu myśliwskiego RAF operującego z Tangmere[7]. W składzie tego dywizjonu wziął udział w bitwie o Anglię[1].
Zginął 11 sierpnia w locie bojowym na samolocie Hawker Hurricane (o numerze P3819) zestrzelony do morza przez jednego z atakowanej, liczącej 150 samolotów, grupy hitlerowskich myśliwców. Był drugim polskim pilotem poległym w szeregach RAF. Pośmiertnie awansowany na kapitana[7].
Jego nazwisko nosi jedna z ulic Skierniewic[9].
Zwycięstwa powietrzne
Na liście Bajana figuruje na 318. pozycji jako Michał Stemborowski z jednym samolotem Luftwaffe zestrzelonym na pewno
- Messerschmitta Bf 110 - 8 sierpnia 1940
Ordery i odznaczenia
Za swą służbę otrzymał odznaczenia[10][8]:
Przypisy
- ↑ a b c Pawlak 2009 ↓, s. 116.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 4 marca 1935 roku, s. 15.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 214.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 476.
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 460, wg autora był dowódcą 2. eskadry.
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 464.
- ↑ a b c Krzystek 2012 ↓, s. 539.
- ↑ a b Michał Stęborowski (pol.). polishairforce.pl. [dostęp 2020-03-27].
- ↑ Michał Stęborowski Michał (pol.). skierniewice24.pl. [dostęp 2020-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-27)].
- ↑ Stęborowski Michał Jan (pol.). listakrzystka.pl. [dostęp 2020-03-27].
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939–1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989, s. 491. ISBN 83-11-07329-5. OCLC 21519956.
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7. OCLC 830072566.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Wojciech Zmyślony: Michał Jan Stęborowski (pol.). polishairforce.pl. [dostęp 2012-05-30].
- Polscy piloci myśliwscy polegli w Bitwie o Anglię
Media użyte na tej stronie
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
.svg)
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Royal Air Force Roundel
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Baretka Medalu Lotniczego (za Wojnę 1939-45).
Naramiennik podporucznika Sił Powietrznych RP (obecnie).
Naramiennik porucznika polskiego lotnictwa wojskowego (II Wojna Światowa).
