Michael Gira

Michael Gira

Michael Gira podczas koncertu w Portland (2009)
Imię i nazwisko	Michael Rolfe Gira
Data i miejsce urodzenia	19 lutego 1954 Los Angeles
Instrumenty	gitara elektryczna, gitara basowa, śpiew, instrumenty klawiszowe
Gatunki	rock awangardowy[1], drone, noise rock, blues[2], art rock, neofolk
Zawód	muzyk, producent muzyczny
Aktywność	od 1979
Wydawnictwo	Ecstatic Peace!, Alternative Tentacles, Young God Records
Powiązania	Jarboe, The World of Skin, The Body Lovers, Angels of Light
Zespoły
Swans
Strona internetowa

Michael Rolfe Gira (ur. 19 lutego 1954 w Los Angeles) – amerykański muzyk rockowy i producent muzyczny. Najbardziej znany jako założyciel i lider zespołu Swans, a także zespołów The World of Skin, The Body Lovers i Angels of Light. Założyciel wytwórni płytowej Young God Records. Autor kilku zbiorów opowiadań.

Życiorys i kariera artystyczna

Początki

Michael Rolfe Gira urodził się 9 lutego 1954 roku w zamożnej rodzinie na przedmieściach Los Angeles. Gdy miał kilkanaście lat, jego rodzice rozwiedli się, a on sam przez pewien czas mieszkał z matką, która popadła w alkoholizm. Wkrótce potem został wysłany do ojca, który z uwagi na charakter pracy przemieszczał się przez całe Stany Zjednoczone i Europę^[3]. W 1969 roku Gira oglądał koncert zespołu Pink Floyd, który wywarł na nim duże wrażenie^[4]. W tym samym roku, podczas pobytu z ojcem w Niemczech, uciekł od niego i wraz z grupą hipisów podróżował po Europie autostopem. Potem znalazł się w Izraelu, gdzie spędził rok, w tym trzy i pół miesiąca w więzieniu za sprzedaż haszyszu. W końcu udało mu się dzięki pomocy pewnego prawnika opuścić więzienie za kaucją. Wkrótce potem został ponownie skazany i spędził kolejny miesiąc w więzieniu. Po zwolnieniu z więzienia powrócił do Kalifornii. We wczesnych latach 70, poszedł na kilka lat do college’u, a potem do uczelni artystycznej Otis College of Art and Design, gdzie studiował malarstwo i kierunek, kojarzony później z performance. Mając 20 lat zainteresował się rodzącą się w Los Angeles sceną punkową. Uczestniczył w koncercie zespołów The Screamers, X i The Weirdos. Założył fanzin pod tytułem No Magazine, a wkrótce potem swój pierwszy zespół w Los Angeles, The Little Cripples. Nie odniósł sukcesu, więc przeniósł się do Nowego Jorku^[3].

Swans (1982–1997)

W Nowym Jorku z zaprzyjaźnionym gitarzystą założył zespół Metal Envelope, który potem zmienił nazwę na Circus Mort. Zespół nie odniósł sukcesu i w 1981 rozwiązał się. W 1982 roku założył kolejny zespół, Swans. Był jego jedynym stałym członkiem. Zespół nagrał swoją pierwszą EPkę, zatytułowaną Swans, utrzymaną w klimacie no wave. Później, w tym samym roku zespół nagrał materiał na swój debiutancki album, Filth, wydany w 1983 roku. Zaczął przyciągać uwagę krytyków i zdobył sobie rosnącą, kultową publiczność. W 1986 roku w zespole pojawiła się wokalistka Jarboe, która z czasem stała się jego współliderką. Począwszy od 1987 roku, Gira i Jarboe nagrali trzy wspólne albumy poza Swans, najpierw jako Skin, a następnie jako The World of Skin. Muzycznie były one zbliżone do twórczości takich zespołów jak Dead Can Dance czy This Mortal Coil. W 1988 roku Gira i Jarboe nagrali dwa covery utworu Joy Division, „Love Will Tear Us Apart”^[3]. W wersji Acoustic i Red tytułowego utworu partię wokalną wykonał Gira, natomiast w wersji Black – Jarboe^[5]. Utwór stał się najbardziej udanym singlem zespołu, osiągając 2. miejsce na amerykańskiej liście przebojów radiowych i 85. na brytyjskiej liście przebojów^[3].

W 1991 roku Gira założył własną wytwórnię muzyczną, Young God Records. Jej pierwszym wydawnictwem jest siódmy album Swans, White Light from the Mouth of Infinity^[3].

W 1995 roku wydał swój debiutancki, solowy album, Drainland. Był on świadomie pomyślany jako uzupełnienie solowego albumu Jarboe, Sacrificial Cak^[6].

W 1997 roku, po trasie koncertowej rozwiązał zespół Swans. Powołał do życia nowy projekt, The Body Lovers, który wydał w 1998 roku album, Number One of Three^[3]. Wydany na początku 1999 roku album, zatytułowany Michael Gira with Guests, został zrealizowany specjalnie na potrzeby pomocy Jarboe w pokryciu kosztów leczenia choroby, której artystka nabawiła się podczas podróży do Izraela w poprzednim roku^[6].

Inne projekty (1998–2009)

Michael Gira podczas koncertu Angels of Light w warszawskim klubie No Mercy 8 października 2005 roku

Najbardziej znaczącym projektem Giry po Swans stał się zespół Angels of Light, ugrupowanie muzyków, z których wielu współpracowało ze Swans. Pierwszym albumem Angels of Light był New Mother z 1999 roku^[3].

Nowy wiek Gira zainaugurował albumem z tekstem mówionym, Somniloquist. W 2001 roku Gira i frontman zespołu Windsor for the Derby, Dan Matz, wydali wspólny album, What We Did^[6]. Później za pośrednictwem Young God Records Gira wylansował kilka nowych projektów muzycznych, w tym muzyka Devendrę Banharta i zespoły: Akron / Family^[3], Calla oraz Mi And L'Au. Współpracował również z piosenkarką Larkin Grimm^[7], wydając w 2008 roku pod szyldem Young God Records jej album, Parplar, który wspólnie z nią wyprodukował^[8].

Swans (2010–2017)

W 2009 roku Gira zawiesił działalność Angels of Light, czując się znużony pracą nad tym projektem. W styczniu 2010 roku reaktywował zespół Swans. W 2013 roku ukazał się podwójny album zespołu, Not Here / Not Now, a w roku następnym kolejny, również podwójny To Be Kind, na którym gościnnie wystąpili St. Vincent i Cold Specks. Album ten był zdecydowanie największym komercyjnym sukcesem Swans do tamtej pory, trafiając do Top 40 list przebojów albumowych, zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i Wielkiej Brytanii. W 2016 roku Swans wydali kolejny podwójny album, The Glowing Man^[6]. Zrealizowane po reaktywacji Swans albumy należą najbardziej ambitnych w jego dorobku. Intensywna działalność koncertowa i nagraniowa sprawiła, że Gira w 2017 roku rozwiązał zespół^[9]. Jak wyjaśnił w wywiadzie dla The New York Observer:

Swans (od 2019)

Od tego czasu Swans składa się z luźnej grupy muzyków, w tym z poprzednich współpracowników Swans i Angels of Light, jak również innych gości, przyjaciół i kolegów z tras koncertowych. Wielu spośród nich nich wzięło udział w realizacji albumu Leaving Meaning, wydanego 25 października 2019 roku^[9].

Muzyczne inspiracje

W wywiadzie udzielonym w 2013 roku magazynowi Louder Than War jako swoich idoli muzycznych wymienił: Ninę Simone, Howlin’ Wolfa, Johna Cale’a, Nico, Glenna Brankę, Jamesa Browna oraz The Beatles i Pink Floyd^[4]. W innym wywiadzie, udzielonym w sierpniu 2016 roku Marcinowi Kubickiemu z miesięcznika Magazyn Gitarzysta dodał do grona swoich idoli muzycznych Leonarda Cohena i Boba Dylana^[11].

Dyskografia

Zestawienie na podstawie Discogs^[12]:

Albumy solowe

• Drainland (1995)
• Benefit CD - Jarboe Emergency Medical Fund (1999)
• The Somniloquist (2000; wydany pierwotnie jako kaseta nakładem własnym w limitowanej serii w 1997)
• Solo Recordings At Home (2001)
• Living '02 (2002)
• I Am Singing To You From My Room (2004)
• Songs For A Dog (2006)
• I Am Not Insane (2010)
• The Egg: Stories By Michael Gira (2018; załącznik CD do książki pod tym samym tytułem)
• Swans · Michael Gira – Is There Really A Mind? (2022)

Albumy kolaboracyjne

• Hard Rock (2010; z Lydią Lunch)
• Swans Related Projects 1995: M. Gira · Drainland / Jarboe · Sacrificial Cake (1995; z Jarboe)
• Offenbarung Und Untergang By Georg Trakl (1999; z Étant Donnés)
• What We Did (2001; z Danem Matzem)
• Gantse Mishpuchah (2004; z Davidem Coulterem, Jean-Marie Mathoulem i Charlemagne Palestine)

Pisarstwo

Michael Gira jest autorem kilku zbiorów opowiadań, wydanych w formie książkowej.

The Consumer and Other Stories Paperback (1995)

The Consumer and Other Stories Paperback (ISBN 1-880985-26-8) to pierwszy zbiór opowiadań Michaela Giry, wydany w 1995 roku przez 2.13.61 z Los Angeles. Zostal podzielony na dwie części, z których pierwsza, The Consumer, stanowi serię opowiadań z początku lat 90., zaś druga, Various Traps, Some Weaknesses, składa się głównie z prozatorskich wierszy i drobnych utworów, powstalych w latach 1983–1986. Wiele z tych wcześniejszych opowiadań zostało wcześniej opublikowanych przez SST Records jako Selfishness. Tematem opowiadań jest kazirodztwo, utratu tożsamości, morderstwo, nienawiść do samego siebie, gwałt oraz rozkład psychiczny i fizyczny^[13].

The Egg: Stories By Michael Gira (2018)

40-stronicowa książka The Egg: Stories By Michael Gira została ręcznie złożona, podpisana i ponumerowana przez autora. Wydana została w lutym 2018 roku w liczbie 2500 egzemplarzy. Książka zawiera kilka całostronicowych ilustracji wykonanych przez Nicole Boitos, w ścisłej współpracy z Michaelem Girą. Do książki dołączona została płyta CD (do wewnętrznej strony tylnej okładki), na której znalazły się opowiadania zawarte w The Egg, a także kilka opowiadań z jego wcześniejszej książki The Consumer^[14][15].

The Knot: Complete Words for Music, Collected Stories and Journals (2022)

Książka The Knot: Complete Words for Music, Collected Stories and Journals zawiera teksty do piosenek, które Gira napisał na przestrzeni lat, a które byly jego zdaniem warte zebrania w formie wydawnictwa. W książce znalazło się również kilka wcześniej opublikowanych opowiadań, pochodzących ze zbiorów The Consumer i The Egg, jak również z kilku innych limitowanych edycji jego opowiadań^[16].

Oskarżenia o gwałt

W 2016 roku Larkin Grimm napisała na swojej stronie na Facebooku, że Gira osiem lat wcześniej zgwałcił ją, czemu muzyk konsekwentnie zaprzeczał^[17].

Zobacz też

• Albumy wyprodukowane przez Michaela Girę

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Michael Gira w bazie IMDb (ang.)
• Michael Gira w bazie Discogs.com (ang.)