Michael Heseltine

Michael Heseltine
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 marca 1933
Swansea

Wicepremier Wielkiej Brytanii
Okres

od 20 lipca 1995
do 2 maja 1997

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Geoffrey Howe[1].

Następca

John Prescott

Minister obrony
Okres

od 6 stycznia 1983
do 7 stycznia 1986

Poprzednik

John Nott

Następca

George Younger

podpis
Odznaczenia
Order Towarzyszy Honoru (Wielka Brytania)

Michael Ray Dibdin Heseltine, baron Heseltine (ur. 21 marca 1933 w Swansea) – brytyjski przedsiębiorca i polityk Partii Konserwatywnej, minister w rządach Margaret Thatcher i Johna Majora, członek Tory Reform Group.

Wczesne lata życia

Wykształcenie odebrał w Shrewsbury School. Działał jako wolontarium podczas wyborów 1951 r. Następnie rozpoczął naukę na Pembroke College w Oksfordzie. Tam, nieprzyjęty do uniwersyteckiego Stowarzyszenia Konserwatywnego, założył własny Klub Niebieskiej Wstęgi. Po pięciu latach na uczelni został wybrany do Oxford Union. W latach 1953-1954 pełnił funkcję sekretarza i skarbnika komitetu. Studia ukończył z dyplomem drugiej klasy z filozofii, politologii i ekonomii.

Po zakończeniu studiów rozpoczął działalność biznesową w spółce z kolegą ze studiów, Ianem Josephsem. Zajmował się handlem nieruchomościami. W styczniu 1959 r. został powołany do wojska. Służył jako podporucznik w Gwardii Walijskiej (Welsh Guard). Po zakończeniu służby wojskowej próbował swoich sił również w braży prasowej.

W 1959 r. podjął próbę dostania się do Izby Gmin. Przegrał jednak wybory w laburzystowskim okręgu Gower. W 1964 r. wystartował w okręgu Coventry, ale i tam przegrał. Do parlamentu dostał się w 1966 r. wygrywając wybory w okręgu Tavistock.

Kariera polityczna

Po zwycięstwie konserwatystów w 1970 r. na krótko został młodszym ministrem w departamencie transportu. Następnie objął analogiczne stanowisko w resorcie środowiska, gdzie częściowo odpowiadał za wprowadzenie Local Government Act z 1972 r. W tym samym roku został przeniesiony do Ministerstwa Przemysłu. W 1973 r. został ministrem ds. przestrzeni powietrznej. Na tym stanowisku działał na rzecz wzrostu inwestycji w Concordy. W przegranych przez konserwatystów wyborach 1974 r. Heseltine startował w okręgu Henley. W gabinetach cieni Edwarda Heatha i Margaret Thatcher był ministrem przemysłu.

Kiedy konserwatyści powrócili do władzy w 1979 r. Heseltine został ministrem środowiska. Odpowiadał tam za sprzedaż osiedli samorządowych (council houses). W 1981 r. odpowiadał za wygaszanie zamieszek w Brixton i Toxteth. Z jego inicjatywy w 1984 r. wystartował National Garden Festival. W 1983 r. został ministrem obrony. Dał się tam poznać jako zwolennik rozbrojenia nuklearnego. Z tego stanowiska zrezygnował w 1986 r. po sporze z premier Thatcher na tle sprzedaży brytyjskiej firmy produkującej helikoptery Westland Helicopters (Heseltine opowiadał się za sprzedażą firmy jednej z firm europejskich, premier chciała ją sprzedać Amerykanom).

Następne cztery lata Heseltine spędził w tylnych ławach parlamentu, często krytykując poczynania rządu Thatcher. Po jej rezygnacji w 1990 r. wystartował w wyborach na lidera Partii Konserwatywnej, ale przegrał w decydującej turze z Johnem Majorem. Heseltine otrzymał wkrótce stanowisko ministra środowiska (wcześniej odrzucił stanowisko ministra spraw wewnętrznych). W departamencie środowiska odpowiadał w pierwszym rzędzie za zniesienie podatku pogłównego. Po wyborach 1992 r. został ministrem handlu i przemysłu, ale wolał być tytułowany przewodniczącym Zarządu Handlu. Obejmując to stanowisko obiecał dokładać wszelkich starań przy pomocy dla brytyjskich przedsiębiorstw. Jednak podczas prywatyzacji British Coal zgodził się na zamknięcie 31 kopalni w Nottinghamshire, kopalni, które podczas wielkich strajków w latach 1984-1985 kontynuowały pracę.

W czerwcu 1993 r. Heseltine doznał ataku serca podczas pobytu w Wenecji. Kiedy telewizja pokazała ujęcia ministra opuszczającego szpital na wózku inwalidzkim rozpoczęły się dyskusje, czy Heseltine może dalej prowadzić aktywną działalność polityczną. Heseltine pozostał jednak ważnym graczem na brytyjskiej scenie politycznej. W 1994 r. poparł prywatyzację Urzędu Pocztowego. Podczas konfliktu o przywództwo w Partii Konserwatywnej między premierem a ministrem ds. Walii Johnem Redwoodem, Heseltine poparł Majora. Ten powierzył Heseltine'owi stanowisko wicepremiera.

Po zwycięstwie Partii Pracy w wyborach 1997 r. zrezygnował ze startu w wyborach na lidera konserwatystów. Jako euroentuzjasta i stronnik byłego Kanclerza Skarbu Kennetha Clarke'a, działał na rzecz przystąpienia Wielkiej Brytanii do strefy euro. W 2001 r. zrezygnował ze startu w wyborach. Od królowej Elżbiety II otrzymał parowski tytuł barona Heseltine i zasiadł w Izbie Lordów.

Przypisy

  1. Poprzedni wicepremier zakończył urzędowanie 1 listopada 1990. W latach 1990-95 rząd działał bez wicepremiera

Publikacje

  • Raising The Sights - A Tory Perspective, Primrose League Gazette, vol.91, no.2, Aug/Sept 1987 edition, Londyn
  • Life in the Jungle, Hodder & Stoughton, 2000, ISBN 0-340-73915-0

Bibliografia

  • Julian Critchley, Heseltine - The Unauthorised Biography, André Deutsch, Londyn, 1987, ISBN 0-233-98001-6
  • Michael Crick, Michael Heseltine: A Biography, wyd. 1st ed, London: Hamish Hamilton, 1997, ISBN 0-241-13691-1, OCLC 36742274.

Media użyte na tej stronie

John Major 1996.jpg
British Prime Minister John Major in the Terme Hotel on Ilidza Compound in Sarajevo, Bosnia and Herzegovina, during Operation Joint Endeavor.
Order of the Companions of Honour Ribbon.gif
Autor: Image sourced from 'Medals of the World' website: medals.org.uk, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Order of the Companions of Honour Ribbon
Signature of Michael Heseltine.png
Signature of The Right Honourable Michael Ray Dibdin Heseltine, Member of Parliament for Henley
Flag of the Secretary of State for Defence.svg

The image from the English Wikipedia with changes so the colors are correct.

Original by Zscout370 on the English Wikipedia, at en:Image:Flag of the Secretary of State for Defence.svg. (Original was PD)