Michael Hicks-Beach

Michael Edward Hicks-Beach
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 października 1837
Londyn

Data i miejsce śmierci

30 kwietnia 1916
Coln St. Aldwyns

Sekretarz stanu do spraw kolonii
Okres

od 4 lutego 1878
do 21 kwietnia 1880

Minister handlu i przemysłu Wielkiej Brytanii
Okres

od 21 lutego 1888
do 11 sierpnia 1892

Michael Edward Hicks-Beach, 1. hrabia St Aldwyn (ur. 23 października 1837 w Londynie, zm. 30 kwietnia 1916 w Coln St. Aldwyns) – brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach lorda Beaconsfielda i lorda Salisbury’ego.

Był synem sir Michaela Hicks-Beacha, 8. baroneta, i Harriett Sratton, córki Johna Strattona. Wykształcenie odebrał w Eton College i Christ Church w Oksfordzie, gdzie ukończył kurs prawa i historii współczesnej. Po śmierci ojca w 1854 r. odziedziczył tytuł 9. baroneta.

Karierę polityczną rozpoczął w 1864, kiedy to zasiadł w Izbie Gmin jako reprezentant okręgu East Gloucestershire. W 1868 został parlamentarnym sekretarzem przy Radzie Praw Ubogich i podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. W 1874 został Głównym Sekretarzem Irlandii. W latach 1878–1880 był ministrem kolonii. W roku 1885 zmienił okręgu wyborczy na Bristol West. Został też kanclerzem skarbu i przewodniczącym Izby Gmin. W 1886 został ponownie Głównym Sekretarzem Irlandii, ale problemy ze wzrokiem skłoniły go do rezygnacji ze stanowiska w roku następnym.

W 1888 Hicks-Beach wrócił do polityki i objął stanowisko przewodniczącego Zarządu Handlu. Pozostał na tym stanowisko do wyborczej porażki konserwatystów w 1892. Po powrocie Partii Konserwatywnej do władzy w 1895 ponownie został kanclerzem skarbu. Próbował zmniejszyć dług państwowy, który wynosił 25 000 000 funtów, przez podwyższanie podatków i wprowadzanie nowych. Nie było to łatwe, gdyż coraz większe sumy z kasy państwowej wydawane były na toczącą się wówczas II wojnę burską. Hicks-Beach opuścił gabinet razem z premierem, lordem Salisbury, w 1902 r.

W następnych latach Hicks-Beach został prezesem Królewskiej Komisji ds. Praktyk Rytualnych w Kościele. Był również członkiem Food-free League. W 1906 r. został parem Zjednoczonego Królestwa jako 1. wicehrabia St Aldwyn. W 1915 r. tytuł podniesiono do rangi hrabiego.

6 stycznia 1864 r. poślubił Caroline Susan Elwas (184514 sierpnia 1865), córkę Johna Henry’ego Elwasa i Mary Bromley, córki admirała Roberta Bromleya, 3. baroneta. Małżeństwo to nie doczekało się potomstwa.

3 września 1874 r. poślubił lady Lucy Catherine Fortescue (185119 marca 1940), córkę Hugh Fortescue, 3. hrabiego Fortescue, i Georgiany Dawson-Damer, córki pułkownika George’a Dawsona. Michael i Lucy mieli razem syna i trzy córki:

Lord St Aldwyn zmarł w 1916 r., tydzień po swoim jedynym synu. Tytuły odziedziczył jego wnuk.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Saint Patrick's Saltire.svg
This is "Saint Patrick's saltire", the third component of the Union Flag. It represents Ireland and is called "Saint Patrick's cross/saltire", though whether this was originally an authentic symbol of Saint Patrick is historically quite doubtful.
Crowned Portcullis.svg
The portcullis design is recorded as the work of Charles Barry in 1834 and is used on many Royal commissions such as on the Great Bell ("Big Ben").

As well as wide use of the portcullis design with varied supporting emblems, this specific version with the crown has been used by HM Customs and Excise "for some centuries."

There was a formal grant to both Houses of Parliament by Queen Elizabeth II in 1996. A grant for official use is not a claim of copyright. It is not possible to retrospectively claim copyright of an emblem or logo where publication and usage dates back more than two centuries.

This information is based on House of Commons Information Office paper "The Portcullis", published in 2010.
Michael Hicks Beach, Lock & Whitfield woodburytype, 1876-84 (cropped).jpg
"Sir Michael Hicks-Beach". Michael Hicks Beach, 1837-1916