Michael Hooper

Michael Hooper

Pełne imię i nazwisko	Michael K. Hooper[1]
Pseudonim	Hoops[2]
Data i miejsce urodzenia	29 października 1991 Sydney
Wzrost	182 cm[3]
Masa ciała	97 kg[3]
Rugby union
Pozycja	rwacz strony otwartej (7)
Kariera juniorska
Lata Zespół Manly Roos R.F.C. St Pius X College 2009–2010 Brumbies
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) 2010– Manly Marlins (klub) 2010–2012 Brumbies (Super Rugby)[4] 31 (25) 2013– Waratahs (Super Rugby)[4] 50 (35) 2014– North Harbour Rays (NRC) 0 (0)
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 2010–2011  Australia U-20[5] 2012–  Australia[1] 96 (90)
↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 27 czerwca 2015 r. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 21 września 2019 r.
Dorobek medalowy mistrzostwa świata juniorów brąz Włochy 2011 rugby union Puchar świata srebro Anglia 2015

Michael Hooper (ur. 29 października 1991 r. w Sydney^[1][3][6]) – australijski rugbysta występujący na pozycji rwacza. Reprezentant kraju i dwukrotny uczestnik oraz medalista pucharu świata.

Młodość

Hooper wychowywał się w Collaroy na północnych przedmieściach Sydney^[6]. Po raz pierwszy zetknął się z rugby w wieku 6 lat, kiedy trafił do szkółki miejscowego klubu Manly Roos^[7][8]. początkowo występował na pozycji środkowego ataku, dopiero w grupie do lat 11 został przesunięty do formacji młyna^[7]. Ukończył katolickie St Pius X College w pobliskim Chatswood^[6][9].

Kariera klubowa

Po wkroczeniu w wiek seniorski Hooper rozpoczął występy w lokalnej drużynie Manly Marlins^[10], w której barwach grywał nieregularnie także w późniejszych latach^[11][12][13]. Równocześnie, bezpośrednio po zakończeniu nauki w college’u przeniósł się do Canberry, gdzie dołączył do akademii Brumbies^[5]. Niemniej po zaledwie kilku miesiącach awansował do pierwszego zespołu rywalizującego w Super 14. W 2010 roku zadebiutował w tych rozgrywkach, zmieniając George’a Smitha w meczu z Chiefs^[5][14].

Przez kolejne dwa lata Hooper umacniał swoją pozycję w drużynie, jednak dopiero sezon 2012 można uznać za przełomowy^[15]. Wystąpił w 16 spotkaniach Brumbies, w zdecydowanej większości w pierwszym składzie^[4][16]. W związku z upływającym kontraktem, zainteresowanie usługami młodego rwacza wykazywały trzy australijskie zespoły – oprócz Brumbies także Waratahs i Western Force^[15]. Ostatecznie Hooper zdecydował się na powrót do rodzinnego Sydney i związał się umową z ekipą „Tahs”^[17].

Przed sezonem 2014 został mianowany wicekapitanem ekipy z Nowej Południowej Walii^[5], a gdy kontuzji doznał kapitan Dave Dennis, w meczu z Reds Hooper przejął jego obowiązki^[5][14]. Pod jego wodzą Waratahs sięgnęli po pierwszy w swojej historii tytuł mistrzowski w Super Rugby, pokonawszy w finale Crusaders 33:32^[3][18]. W drugiej połowie roku został wyznaczony do gry w drużynie North Harbour Rays, która miała rywalizować w inauguracyjnym sezonie National Rugby Championship^[19], jednak z uwagi na zobowiązania reprezentacyjne nie wystąpił w żadnym spotkaniu rozgrywanym przez Rays^[16].

W kolejnym roku wraz z Waratahs Hooper zajął po sezonie zasadniczym pierwsze miejsce w konferencji australijskiej i drugie w zbiorczej tabeli^[20]. Niemniej drogę do obrony tytułu zamknęła ekipie z Sydney półfinałowa porażka 17:35 z nowozelandzkimi Highlanders^[21]. W lipcu został jedynym tzw. „wiodącym graczem” (ang. marquee player) w barwach North Harbour Rays^[22]. Ze względu na udział w Pucharze Świata ponownie ani razu nie pojawił się na boisku w barwach tej drużyny^[16].

Kariera reprezentacyjna

Hooper (skrajnie z prawej) podczas meczu Pucharu Świata z Anglią (2015)

Kontuzja ramienia odniesiona podczas ostatniego roku spędzonego w szkole uniemożliwiła Australijczykowi występy w reprezentacji U-18^[5][14]. W 2010 roku otrzymał pierwsze powołanie do drużyny narodowej do lat 20, jednak z uwagi na uraz kostki musiał opuścić mistrzostwa świata juniorów w Argentynie^[5]. Rok później uczestniczył w kolejnej edycji mistrzostw we Włoszech, gdzie „Young Wallabies” w meczu o trzecie miejsce pokonali Francuzów^[5][23]. W trakcie występów w kadrze U-20 Hooper pełnił niekiedy rolę kapitana, gdy kontuzjowany był pełniący zazwyczaj tę funkcję Colby Faingaʻa^[8].

Po imponujących występach w reprezentacji do lat 20^[1] w 2012 roku otrzymał powołanie do pierwszej reprezentacji na serię czerwcowych testmeczów. Zadebiutował jako zmiennik w rozgrywanym w Newcastle spotkaniu ze Szkocją^[1][5]. W meczu z Nową Zelandią o Bledisloe Cup trafił do pierwszego składu „Wallabies”, w którym zastąpił kontuzjowanego Davida Pococka^[5]. W swoim debiutanckim sezonie w kadrze Hooper rozegrał łącznie aż 13 spotkań^[24].

Rok 2013 w drużynie narodowej rozpoczął się od serii spotkań z kombinowanym zespołem British and Irish Lions. Wywodzący się z Sydney zawodnik wystąpił we wszystkich trzech meczach, w tym w dwóch pierwszych w wyjściowym składzie^[5]. Kolejna kontuzja Pococka (uszkodzone więzadło krzyżowe) sprawiła, że Hooper wraz z Liamem Gillem przez cały sezon tworzyli w australijskiej reprezentacji niemal nierozłączną parę rwaczy^[5]. Wystąpiwszy we wszystkich 15 meczach reprezentacji, kilkakrotnie wybierany był zawodnikiem meczu jak również zostało mu przyznane miano najlepszego zawodnika kończącej rok serii spotkań^[5]. Wyrazem uznania był też John Eals Medal, wyróżnienie dla najlepszego australijskiego zawodnika w danym roku^[3][25].

Wobec ponownego urazu więzadeł krzyżowych nominalnego kapitana reprezentacji Davida Pococka^[26] jego funkcję powierzono Stephenowi Moore'owi, zaś Hooper i Adam Ashley-Cooper zostali jego zastępcami^[27]. Kiedy w drugiej minucie pierwszego spotkania sezonu, z Francją Moore również doznał kontuzji, obowiązki kapitana przejął Hooper^[28]. Został tym samym 82. kapitanem „Wallabies” i najmłodszym zawodnikiem pełniącym tę funkcję (22 lata 223 dni) od debiutu w tej roli Kena Catchpole’a w 1961 roku^[3]. Jak się później okazało, Moore także uszkodził więzadła krzyżowe, co wykluczyło go z gry do końca sezonu, w którego trakcie funkcję kapitana sprawował dużo młodszy Hooper^[29].

Na przełomie lipca i sierpnia wraz z australijską kadrą wygrał rozgrywki The Rugby Championship, które z uwagi na zbliżający się Puchar Świata, skrócono do jednej tury^[30]. W sierpniu Hooper otrzymał powołanie na rozgrywany w Anglii Puchar Świata^[31][32]. Tam Australijczycy dotarli do wielkiego finału, w którym ulegli Nowej Zelandii^[33]. W trakcie turnieju wychowanek Manly Roos wystąpił w pięciu meczach, zdobywając jedno przyłożenie^[34]. Występy na arenie międzynarodowej zaowocowały nominacją – obok kolegi z trzeciej linii młyna reprezentacji Davida Pococka – do tytułu najlepszego zawodnika na świecie w roku 2015 według World Rugby^[35].

Wyróżnienia

• Zawodnik Roku według World Rugby (World Rugby Player of the Year)
  • nomiacja – 2015^[35]
• nagroda dla najlepszego zawodnika w Australii (John Eales Medal)
  • (2): 2013^[3][25], 2016^[36]
  • w kategorii U-20 (1): 2011^[5]
• nagroda dla debiutanta roku w ekipie „Wallabies” (Wallabies Rookie of the Year)
  • (1): 2012^[5][37]
• nagroda dla najlepszego australijskiego zawodnika roku w głosowaniu kibiców (Australia’s Choice Player of the Year)
  • (4): 2013^[25], 2014^[2], 2015^[38], 2016^[36]
• nagroda dla najlepszego australijskiego zawodnika w Super Rugby (Australian Super Rugby Player of the Year)
  • (2) 2013^[5], 2014^[3]
• nagroda dla najlepszego zawodnika Waratahs (Matthew Burke Cup)
  • (4): 2013^[6], 2014^[6][39], 2015^[6], 2016^[40]

Życie osobiste

Michael jest najmłodszym z rodzeństwa^[41]. Jego ojciec, David pochodzi z angielskiego Kentu^[41]. Nim w wieku 24 lat przeniósł się do Australii, uprawiał pływanie i piłkę nożną^[41]. Zamieszkawszy w Sydney w 1985 roku, zaczął treningi rugby w zespole Manly Marlins^[9][41]. W lokalnej lidze występował na pozycji rwacza do 1992 roku^[9], przez rok grając także w rugby league w barwach North Sydney Bears^[14].

Hooper w 2014 roku uzyskał Advanced Diploma of Management, odpowiednik polskiego tytułu „technika zarządzania”^[2]

Przypisy