Michael Lopez-Alegria
 Michael López-Alegría (2000) | |
| Data i miejsce urodzenia | 30 maja 1958 Madryt, Hiszpania |
|---|---|
| Narodowość | hiszpańsko-amerykańska |
| Funkcja | specjalista misji, dowódca ISS |
| Łączny czas misji kosmicznych | 257 dni 22 godziny 44 minuty i 49 sekund |
| Misje | STS-73, STS-92, STS-113, Sojuz TMA-9 (Ekspedycja 14) |
| Stopień wojskowy | komandor United States Navy |
Michael Eladio López-Alegría (ur. 30 maja 1958 w Madrycie) – komandor marynarki wojennej, amerykański astronauta.
Wykształcenie oraz służba wojskowa
- 1976 – ukończył szkołę średnią w Mission Viejo, stan Kalifornia.
- 1980 – został absolwentem Akademii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych w Annapolis (United States Naval Academy), otrzymując licencjat z projektowania systemów i rozpoczął służbę w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych.
- 1981–1986 – 4 września 1981 rozpoczął służbę w lotnictwie morskim. Do marca 1983 był pilotem-instruktorem w bazie Pensacola na Florydzie. Później dostał przeniesienie do Hiszpanii, gdzie w bazie Rota był dowódcą samolotu EP-3E należącego do eskadry morskiego wywiadu elektronicznego. Brał udział w operacjach wywiadowczych na Morzu Śródziemnym, północnym Atlantyku, Morzu Bałtyckim i w Ameryce Środkowej.
- 1986 – został wyznaczony do udziału we wspólnym dwuletnim programie Podyplomowej Szkoły Marynarki Wojennej (U.S. Naval Postgraduate School) w Monterey, stan Kalifornia, oraz Szkoły Pilotów Doświadczalnych Marynarki Wojennej (U.S. Naval Test Pilot School) w Patuxent River, stan Maryland.
- 1988 – po ukończeniu U.S. Naval Postgraduate School uzyskał tytuł magistra inżynierii lotniczej.
- 1988–1992 – w Centrum Lotnictwa Doświadczalnego Marynarki Wojennej (Naval Air Test Center) służył jako inżynier-pilot doświadczalny oraz kierownik programu.
- 2008 – w czerwcu opuścił marynarkę wojenną i przeszedł w stan spoczynku.
Na przeszło 30 typach samolotów wylatał ponad 5700 godzin.
Kariera astronauty
- 1992 – 31 marca został członkiem 14. grupy astronautów NASA. W sierpniu rozpoczął w Johnson Space Center roczne przeszkolenie podstawowe. Po jego zakończeniu uzyskał kwalifikacje specjalisty misji i został skierowany do pracy w Biurze Astronautów NASA.
- 1995 – na przełomie października i listopada uczestniczył w locie STS-73 wahadłowca Columbia. Po zakończeniu misji do 1997 był przedstawicielem NASA (Director of Operations) w rosyjskim Centrum Wyszkolenia Kosmonautów im. J. Gagarina w Gwiezdnym Miasteczku pod Moskwą.
- 1997 – w czerwcu został przydzielony do podstawowej załogi misji STS-92.
- 2000 – w listopadzie wziął udział w locie promu Discovery podczas wyprawy STS-92. Po powrocie z kosmosu powierzono mu kierowanie nowym wydziałem Biura Astronautów (ISS Crew Operations branch) zajmującym się pracą załóg wyznaczonych do lotu na Międzynarodową Stację Kosmiczną.
- 2002 – był członkiem załogi STS-113, która na przełomie listopada i grudnia odbyła lot na pokładzie wahadłowca Endeavour. Później został asystentem technicznym w Biurze EVA w Johnson Space Center.
- 2004 – w styczniu został wyznaczony na dowódcę załogi rezerwowej 14 ekspedycji na Międzynarodową Stację Kosmiczną.
- 2005 – we wrześniu międzynarodowa komisja zatwierdzająca składy załóg ISS przeniosła go do załogi podstawowej w miejsce Jeffreya Williamsa. Na początku grudnia wspomniana komisja zatwierdziła skład podstawowej załogi 14 ekspedycji: Michael Lopez-Alegria został dowódcą, a inżynierem pokładowym Michaił Tiurin.
- 2006 – w maju wraz z ponownym uruchomieniem misji wahadłowców i powrocie do trzyosobowych załóg Międzynarodowej Stacji Kosmicznej NASA zakomunikowała, że ustaloną wcześniej załogę uzupełni amerykańska astronautka Sunita Williams.
Lopez-Alegria i Tiurin wystartowali w kosmos na pokładzie statku kosmicznego Sojuz TMA-9 18 września 2006. Sunita Williams przybyła na stację na pokładzie wahadłowca w grudniu 2006. - 2007 – 21 kwietnia Lopez-Alegria, Tiurin i Charles Simonyi powrócili na Ziemię.
- 2012 – w marcu opuścił NASA i został prezesem grupy Commercial Spaceflight Federation.
- 2014 – w październiku został niezależnym konsultantem.
Loty kosmiczne
STS-73 (Columbia F-18);
W dniach 19 października – 5 listopada 1995 uczestniczył w locie STS-73 jako specjalista misji (MS-3). Razem z nim w kosmos polecieli: Kenneth D. Bowersox (dowódca), Kent V. Rominger (pilot), Catherine G. Coleman (specjalista misji MS-1), Kathryn C. Thornton (MS-2), oraz specjaliści ładunku Fred W. Leslie (PS-1) oraz Albert Sacco, Jr. (PS-2). Zasadniczym celem lotu było przeprowadzenie badań przygotowanych wspólnie przez amerykańskie organizacje rządowe i prywatne oraz uniwersytety. Oficjalnie program ten otrzymał nazwę – amerykańskie laboratorium nieważkości (USML-2 – United States Microgravity Laboratory). Znajdowało się ono na module Spacelab zainstalowanym w ładowni Columbii. Astronauci przechodzili do niego przez specjalny tunel. NASA na przygotowanie programu badawczego tego lotu wydała ponad 100 milionów dolarów. Przeprowadzone zostały eksperymenty w dziedzinie fizyki, materiałoznawstwa i biotechnologii. Po zakończeniu 16-dniowego programu lotu wahadłowiec Columbia wylądował w KSC na Przylądku Canaveral na Florydzie.
STS-92 (Discovery F-28);
11 października 2000 Michael Lopez-Alegria rozpoczął swój drugi lot w kosmos. Tym razem również jako specjalista misji (MS-5) podczas lotu promu Discovery w czasie wyprawy STS-92. Dowódcą załogi był Brian Duffy, pilotem Pamela A. Melroy, a specjalistami misji: Leroy Chiao (MS-1), William S. McArthur, Jr (MS-2), Peter J. K. Wisoff (MS-3), i japoński astronauta Koichi Wakata (MS-4). Celem lotu była dalsza rozbudowa Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Wahadłowiec miał na swoim pokładzie kratownicę Z-1 oraz łącznik PMA 3 dla modułu Unity. Discovery połączył się z ISS 14 października. Dwa dni później 16 października podczas ponad 7-godzinnego spaceru w kosmosie Lopez-Alegria i Wisoff podłączyli do modułu Unity łącznik PMA-3 (Pressurized Mating Adapter 3). Podczas swojego drugiego (a czwartego w tej misji) EVA Lopez-Alegria i Peter Wisoff również przez blisko 7 godzin wykonywali zaplanowane prace przy kratownicy Z-1 i przetestowali mały plecak napędowy SAFER (Simplified Aid For EVA Rescue), który może być wykorzystywany w czasie awaryjnego powrotu astronauty na pokład promu. 20 października Discovery odłączył się od Międzynarodowej Stacji Kosmicznej i 24 października, z dwudniowym opóźnieniem spowodowanym złą pogodą, po wykonaniu 202 okrążeń Ziemi wylądował w bazie Edwards w Kalifornii.
STS-113 (Endeavour F-19);
23 listopada 2002 Lopez-Alegria po raz trzeci udał się w kosmos. Tym razem był specjalistą misji (MS-1) promu Endeavour, podczas wyprawy STS-113. Udział w niej wzięli również: dowódca - James D. Wetherbee, pilot – Paul S. Lockhart oraz specjaliści misji; John B. Herrington (MS-2), Kenneth D. Bowersox (MS-3), Donald R. Pettit (MS-4), oraz Nikołaj M. Budarin (MS-5). Trzech ostatnich astronautów stanowiło 6 stałą załogę ISS, która miała zmienić swoich poprzedników. Zasadniczym celem misji było zainstalowanie kolejnego elementu kratownicy – struktury P 1 Truss oraz specjalnego wózka CETA CART-B. W tym celu Lopez-Alegria i John Herrington trzykrotnie pracowali poza ISS. W dniu 26 listopada przez 6 godzin i 45 minut m.in. pracowali przy okablowaniu struktury P 1 oraz przygotowali do użytku wózek CART-B. Dwa dni później 28 listopada przebywali poza stacją przez 6 godzin i 10 minut, kończąc prace rozpoczęte podczas EVA-1. Poza tym zainstalowali nową kamerę wideo. Ostatni spacer kosmiczny astronauci odbyli 30 listopada. Wówczas przez 7 godzin zakończyli instalowanie oraz uruchamianie P 1.
2 grudnia wahadłowiec odłączył się od Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, zabierając na Ziemię załogę ekspedycji 5: Walerija Korzuna, Peggy Whitson oraz Siergieja Trieszczowa. Po trzykrotnym odraczaniu operacji powrotu na Ziemię prom Endeavour wylądował na bieżni KSC 7 grudnia 2002.
Odznaczenia i nagrody
- medal NASA „Za lot kosmiczny” (NASA Space Flight Medal) – czterokrotnie (1995, 2000, 2002, 2006)
- Medal „Za zasługi w podboju kosmosu” (2011, Rosja)[1]
Wykaz lotów
| Loty kosmiczne, w których uczestniczył Michael E. Lopez-Alegria | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| № | Data startu | Statek kosmiczny | Data lądowania | Statek kosmiczny | Funkcja | Czas trwania |
| 1 | Columbia F-18 | Columbia F-18 | ||||
| 2 | Discovery F-28 | Discovery F-28 | ||||
| 3 | Endeavour F-19 | Endeavour F-19 | ||||
| 4 | Sojuza TMA-9 i dowódca ISS | |||||
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Указ Президента Российской Федерации № 437 «О награждении медалью „За заслуги в освоении космоса“ иностранных граждан» (ros.). kremlin.ru, 12 kwietnia 2011. [dostęp 2011-07-09].
- ↑ NASA: Podsumowanie misji STS-113 (ang.). [dostęp 2010-09-08].
Bibliografia
- Biografia na stronie NASA (ang.).
- Biogram na stronie Spacefacts (ang.).
Media użyte na tej stronie
* This is the crew patch for the STS-113 mission, which will be the eleventh American (11A) assembly flight to the International Space Station (ISS). The primary mission will be to take the Expedition Six crew to the ISS and return the Expedition Five crew to Earth. STS-113 will be the first flight in the assembly sequence to install a major component in addition to performing a crew exchange. The Port 1 Integrated Truss Assembly (P1) will be the first truss segment on the left side of the ISS. P1 will provide an additional three External Thermal Control System radiators, adding to the three radiators on the Starboard 1 (S1) Integrated Truss Assembly. The installation and outfitting of P1 will require three extravehicular activities (space walks) as well as coordination between the Shuttle Robotic Manipulator System and the Space Station Robotic Manipulator System. The patch depicts the Space Shuttle Endeavour docked to the ISS during the installation of the P1 truss with the gold astronaut symbol in the background.
- The seven stars at the top left center of the patch are the seven brightest stars in the constellation Orion. They represent the combined seven crew members (four Shuttle and three Expedition Six). The three stars to the right of the astronaut symbol represent the returning Expedition Five crew members. The Shuttle crew names are on the solar arrays of the P6 truss. The ISS Expedition crew names are in a chevron that also features the American and Russian flags. The Expedition 6 crew names are on top of the Expedition 5 crew names, since Expedition 6 goes up while Expedition 5 goes down. The Roman Numeral CXIII represents the mission number 113.
The crew patch of STS-73, the second flight of the United States Microgravity Laboratory (USML-2), depicts the Space Shuttle Columbia in the vastness of space. In the foreground are the classic regular polyhedrons that were investigated by Plato and later Euclid. The Pythagoreans were also fascinated by the symmetrical three-dimensional objects whose sides are the same regular polygon. The tetrahedron, the cube, the octahedron, and the icosahedron were each associated with the Natural Elements of that time: fire (on this mission represented as combustion science); Earth (crystallography), air and water (fluid physics). An additional icon shown as the infinity symbol was added to further convey the discipline of fluid mechanics. The shape of the emblem represents a fifth polyhedron, a dodecahedron, which the Pythagoreans thought corresponded to a fifth element that represented the cosmos.
Astronaut Michael E. Lopez-Alegria
Designed by the crew members, the STS-92 patch symbolizes the second mission to carry U.S.-built elements to the International Space Station (ISS) for assembly. The black silhouette of the Space Shuttle Discovery stands out against the deep blue background of space in low Earth orbit. In the foreground in gray is a profile view of the ISS as it appears when the shuttle and crew arrive, with the station consisting of the Unity node, its two pressurized mating adapters (PMA), the Zarya functional cargo block, the Zvezda service module, and the Progress cargo vehicle.
Following the shuttle's rendezvous and docking, the ISS configuration will be augmented by the two elements delivered by Discovery–the Z1 truss and PMA-3. These two elements, depicted in red, will be installed using the shuttle's robot arm and be connected to ISS during four spacewalks. The multi-national nature of both the STS-92 crew and the ISS are reflected in the multi-colored Astronaut Office symbol.