Michael Parkinson
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Rodzaj działalności | dziennikarz |
Przynależność | BBC, ITV |
Odznaczenia | |
Strona domowa |
Michael Parkinson (ur. 28 marca 1935 w Cudworth, potocznie często określany jako "Parky") - brytyjski dziennikarz radiowy i telewizyjny, znany przede wszystkim ze swojego talk-show Parkinson, który w plebiscycie Brytyjskiego Instytutu Filmowego na 100 najwybitniejszych brytyjskich produkcji telewizyjnych XX wieku, przeprowadzonego wśród filmowców i ludzi mediów, zajął 1. miejsce w kategorii "styl życia i lekka rozrywka" oraz 8. miejsce w klasyfikacji generalnej[1].
Życiorys
Młodość
Pochodzi z hrabstwa South Yorkshire, gdzie jego ojciec - jak duża część ludności regionu - pracował w górnictwie. Jako młody chłopak występował w regionalnej lidze krykieta. Zakończył edukację na szkole średniej, po czym został wezwany do odbycia zasadniczej służby wojskowej, w trakcie której brał udział m.in. w operacji podczas kryzysu sueskiego. Służbę zakończył jako kapitan, co było niezwykłą rzadkością w przypadku poborowego. W chwili promocji na ten stopień był najmłodszą posiadającą go osobą w ówczesnej brytyjskiej armii[2].
Kariera dziennikarska
Prasa i telewizja
Po opuszczeniu wojska związał swoje życie z dziennikarstwem. Początkowo pracował jako dziennikarz prasowy w Manchestrze, później przeniósł się do Londynu, gdzie dołączył do zespołu dziennika Daily Express. W latach 60. powrócił do Manchesteru, lecz tym razem w charakterze dziennikarza nadającej stamtąd telewizji Granada, należącej do sieci ITV. Równolegle był felietonistą sportowym (piszącym zwłaszcza o krykiecie) niedzielnego wydania dziennika The Times. W 1969 po raz pierwszy został prowadzącym własnego programu, którym był magazyn filmowy Cinema.
W 1971 przeszedł do BBC, gdzie został gospodarzem własnego talk show, czerpiącego tytuł od jego nazwiska - Parkinson, w którym prowadził wywiady z największymi gwiazdami brytyjskimi i zagranicznymi. Charakterystycznym elementem jego programów był specyficzny styl prowadzenia rozmowy. Parkinson podchodził do swoich gości bez kompleksów, z dużym humorem i w bardzo bezpośredni sposób, ale z drugiej strony - inaczej niż wielu jego konkurentów - świadomie unikał zadawania pytań, które mogłyby zostać odebrane przez rozmówcę jako kłopotliwe (np. nadmiernie dotykające jego prywatności) czy konfrontacyjne. Uzyskiwał dzięki temu efekt lekkiej, lecz nierzadko bardzo szczerej, rozmowy w przyjaznej atmosferze[3]. Choć sporadycznie zdarzały mu się krótkie scysje z gośćmi na antenie (m.in. z Woodym Allenem), czasem bywał też krytykowany przez celebrytów w prasie (np. Meg Ryan w niewybrednych słowach uznała jego sposób prowadzenia wywiadu z nią za protekcjonalny[4]), łącznie na rozmowę z nim zgodziło się ponad dwa tysiące osób z grona najbardziej znanych ludzi świata[3].
Pierwsza odsłona Parkinsona emitowana była przez jedenaście lat, do 1982 roku, kiedy to opuścił BBC i powrócił do pracy dla ITV, początkowo w charakterze jednego z prezenterów porannego magazynu TV-am, a później także jako prowadzący innych programów rozrywkowych. W 1995 powrócił do prowadzenia programów w BBC, zaś w 1998 reaktywował tam swój słynny talk-show po szesnastu latach przerwy. Był on emitowany do 2004 roku, kiedy to Parkinson znów zmienił pracodawcę i przeniósł swój program do ITV1, gdzie prowadził go jeszcze przez trzy lata. W 2007 ogłosił swoje przejście na częściową emeryturę, podczas której jego pierwszym projektem miało być napisanie autobiografii[5]. Ukazała się ona w 2008 pod tytułem Parky: My Autobiography.
Powrócił także do pisania felietonów dla prasy. W 2009 poważne kontrowersje wywołał jego tekst na temat byłej uczestniczki programu Big Brother Jade Goody, która zmarła w wyniku bardzo szeroko relacjonowanej przez media choroby nowotworowej. Parkinson skrytykował medialny szum wokół tej sprawy, uznając Goody za reprezentantkę wszystkiego tego, co najgorsze we współczesnej Wielkiej Brytanii[6].
W 2012 Parkinson powrócił do pracy w telewizji jako prezenter programu Parkinson: Masterclass (dosł. Parkinson: Kurs mistrzowski) na antenie Sky Arts, w którym przeprowadza wywiady z artystami i innymi osobami ze świata kultury. W 2014 na zlecenie australijskiej telewizji Network Ten przeprowadził głośny wywiad z pływakiem Ianem Thorpem, w czasie którego sportowiec wyznał, iż jest gejem[7].
Radio
W latach 1985-88 Parkinson prowadził magazyn Desert Island Disks, jedną z najbardziej popularnych pozycji programowych BBC Radio 4. Powrócił do BBC Radio w 1994, kiedy to został prowadzącym autorskiej audycji sportowej Parkinson on Sport na antenie BBC Radio 5 Live. Następnie od 1996 do 2007 był gospodarzem niedzielnych poranków na antenie najchętniej słuchanej brytyjskiej stacji radiowej, BBC Radio 2.
Nagrody i wyróżnienia
W roku 2000 Parkinson został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego klasy Komandor (CBE) za swoje zasługi dla mediów elektronicznych w Wielkiej Brytanii. W 2008 otrzymał dożywotni tytuł szlachecki Sir. Jest także doktorem honoris causa University of Lincoln oraz kanclerzem Nottingham Trent University.
Życie prywatne
W 1959 poślubił Mary Henegan, która już jako Mary Parkinson również została dziennikarką telewizyjną, choć znacznie mniej popularną od męża. Mają troje dzieci. W 1972 Parkinson publicznie ogłosił, iż w związku z tym, iż nie planują mieć już więcej potomstwa, poddał się zabiegowi wazektomii, aby umożliwić żonie zaprzestanie przyjmowania tabletek antykoncepcyjnych.
W 2013 ogłosił publicznie, iż zdiagnozowano u niego raka prostaty. Dziennikarz przyznał wówczas, że będąc 78-latkiem z nowotworem siłą rzeczy myśli się więcej na temat śmierci, ale dodał, iż wierzy zapewnieniom lekarzy, którzy dają mu szanse na pełne wyzdrowienie[8].
Przypisy
- ↑ 8. Parkinson. [w:] BFI TV 100 [on-line]. British Film Institute. [dostęp 2012-02-09]. (ang.).
- ↑ Parkinson, Michael (1935-). screenonline.co.uk. [dostęp 2012-02-09]. (ang.).
- ↑ a b How to talk to anyone in the world. smh.com.au, 2003-06-02. [dostęp 2012-02-09]. (ang.).
- ↑ Parky was a 'nut', says Meg Ryan. scotsman.com, 2006-05-05. [dostęp 2012-02-09]. (ang.).
- ↑ Helen Pidd: After 25 years, Parkinson retires again. guardian.co.uk, 2007-06-27. [dostęp 2012-02-09]. (ang.).
- ↑ Michael Parkinson. Points of View. „Radio Times”, 2009-04-11. (ang.).
- ↑ Ian Thorpe - przez lata zaprzeczał, dziś ujawnił prawdę. "Nie wiedziałem czy Australia chce, by jej mistrz był gejem". tokfm.pl, 2014-07-13. [dostęp 2014-07-13].
- ↑ Chris Brooke: 'I've got prostate cancer' says Sir Michael Parkinson as he vows to fight killer disease.. dailymail.co.uk, 2013-07-07. [dostęp 2014-07-13]. (ang.).
Bibliografia
- Biogram na stronie oficjalnej. michaelparkinson.tv. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-03)]. (ang.) [dostęp 2012-02-09]
Linki zewnętrzne
- Michael Parkinson w bazie IMDb (ang.)
- ISNI: 0000 0000 8285 1052
- VIAF: 100158656
- LCCN: n50050699
- GND: 139940863
- LIBRIS: nl0388m62jq5xhl
- SUDOC: 244892415
- NLA: 35409837
- NKC: xx0181942
- BNE: XX1390248
- NTA: 08718575X
- BIBSYS: 90411191
- CiNii: DA06238854
- Open Library: OL744982A
- NUKAT: n2011011550
- J9U: 987007277063405171
- CONOR: 231016803
- WorldCat: lccn-n50050699
Media użyte na tej stronie
Baretka Orderu Imperium Brytyjskiego (cywilnego; od 1936).