Michael Stich
Państwo | Niemcy | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 18 października 1968 Pinneberg | |||||||||
Wzrost | 193 cm | |||||||||
Masa ciała | 80 kg | |||||||||
Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend | |||||||||
Status profesjonalny | 1988 | |||||||||
Zakończenie kariery | 1997 | |||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||
Wygrane turnieje | 18 | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 2 (22 listopada 1993) | |||||||||
Australian Open | SF (1993) | |||||||||
Roland Garros | F (1996) | |||||||||
Wimbledon | W (1991) | |||||||||
US Open | F (1994) | |||||||||
Gra podwójna | ||||||||||
Wygrane turnieje | 10 | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 9 (22 marca 1991) | |||||||||
Australian Open | QF (1993) | |||||||||
Roland Garros | 3R (1989, 1991) | |||||||||
Wimbledon | W (1992) | |||||||||
US Open | SF (1992) | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Michael Stich (ur. 18 października 1968 w Pinnebergu) – niemiecki tenisista, zwycięzca Wimbledonu 1991 w grze pojedynczej i Wimbledonu 1992 w grze podwójnej, złoty medalista gry podwójnej igrzysk olimpijskich w Barcelonie (1992), zdobywca Pucharu Davisa.
Kariera tenisowa
Jako zawodowy tenisista Stich występował w latach 1988–1997.
W grze pojedynczej wygrał 18 turniejów rangi ATP World Tour, w tym w 1991 roku Wimbledon. W finale pokonał Borisa Beckera 6:4, 7:6(4), 6:4[1]. Stich dodatkowo przegrał 13 finałów, w tym French Open 1996 i US Open 1994. We francuskiej imprezie uległ Jewgienijowi Kafielnikowowi, a w Nowym Jorku Andre Agassiemu.
W grze podwójnej Niemiec triumfował w 10 turniejach ATP World Tour oracz w 6 był finalistą. Największe deblowe sukcesy odniósł w sezonie 1992, kiedy zwyciężył w Wimbledonie i na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie. Podczas Wimbledonu grał w parze z Johnem McEnroe, w finale eliminując 5:7, 7:6(5), 3:6, 7:6(5), 19:17 Jima Grabba i Richeya Reneberga. W Barcelonie startował razem z Borisem Beckerem w finale wygrywając 7:6(5), 4:6, 7:6(5), 6:3 z Wayne’em Ferreirą i Pietem Norvalem[2].
W sezonie 1993 Stich razem z reprezentacją Niemiec zdobył Puchar Davisa. Uczestniczył we wszystkich rundach turnieju, przegrywając 1 mecz z 12 rozegranych. W finale Niemcy 4:1 pokonali Australię, a 3 pkt. dla zespołu wywalczył Stich, w singlu po zwycięstwach nad Jasonem Stoltenbergiem i Richardem Frombergiem oraz w deblu nad Toddem Woodbridge’em i Markiem Woodforde’em[3]. Partnerem Sticha w tym meczu był Patrik Kühnen.
Dnia 22 lipca 2018 Stich został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[4][5].
Najwyżej w rankingu ATP World Tour singlistów zajmował 2. miejsce (22 listopada 1993), a w rankingu deblistów 9. miejsce (22 marca 1991).
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (18–13)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 4 marca 1990 | Memphis | Twarda (hala) | Wally Masur | 6:7, 6:4, 7:6 |
Finalista | 1. | 6 stycznia 1991 | Adelaide | Twarda | Nicklas Kulti | 3:6, 6:1, 2:6 |
Finalista | 2. | 13 stycznia 1991 | Sydney | Twarda | Guy Forget | 3:6, 4:6 |
Finalista | 3. | 24 lutego 1991 | Memphis | Twarda (hala) | Ivan Lendl | 5:7, 3:6 |
Zwycięzca | 2. | 7 lipca 1991 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Boris Becker | 6:4, 7:6(4), 6:4 |
Zwycięzca | 3. | 21 lipca 1991 | Stuttgart | Ceglana | Alberto Mancini | 1:6, 7:6(9), 6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 4. | 25 sierpnia 1991 | Schenectady | Twarda | Emilio Sánchez | 6:2, 6:4 |
Zwycięzca | 5. | 20 października 1991 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Jan Siemerink | 6:4, 6:4, 6:4 |
Finalista | 4. | 10 maja 1992 | Hamburg | Ceglana | Stefan Edberg | 7:5, 4:6, 1:6 |
Zwycięzca | 6. | 14 czerwca 1992 | Rosmalen | Trawiasta | Jonathan Stark | 6:4, 7:5 |
Zwycięzca | 7. | 13 grudnia 1992 | Monachium | Dywanowa (hala) | Michael Chang | 6:2, 6:3, 6:2 |
Zwycięzca | 8. | 21 lutego 1993 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Richard Krajicek | 4:6, 7:5, 7:6(4), 3:6, 7:5 |
Finalista | 5. | 2 maja 1993 | Monachium | Ceglana | Ivan Lendl | 6:7(2), 3:6 |
Zwycięzca | 9. | 9 maja 1993 | Hamburg | Ceglana | Andriej Czerkasow | 6:3, 6:7(1), 7:6(7), 6:4 |
Zwycięzca | 10. | 13 czerwca 1993 | Londyn | Trawiasta | Wayne Ferreira | 6:3, 6:4 |
Finalista | 6. | 25 lipca 1993 | Stuttgart | Ceglana | Magnus Gustafsson | 3:6, 4:6, 6:3, 6:4, 4:6 |
Zwycięzca | 11. | 3 października 1993 | Bazylea | Twarda (hala) | Stefan Edberg | 6:4, 6:7(5), 6:3, 6:2 |
Zwycięzca | 12. | 31 października 1993 | Sztokholm | Dywanowa (hala) | Goran Ivanišević | 4:6, 7:6(6), 7:6(3), 6:2 |
Zwycięzca | 13. | 21 listopada 1993 | Frankfurt | Dywanowa (hala) | Pete Sampras | 7:6(3), 2:6, 7:6(7), 6:2 |
Finalista | 7. | 12 grudnia 1993 | Monachium | Dywanowa (hala) | Petr Korda | 6:2, 4:6, 6:7, 6:2, 9:11 |
Zwycięzca | 14. | 27 lutego 1994 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | Wayne Ferreira | 4:6, 6:3, 6:0 |
Zwycięzca | 15. | 1 maja 1994 | Monachium | Ceglana | Petr Korda | 6:2, 2:6, 6:3 |
Zwycięzca | 16. | 19 czerwca 1994 | Halle | Trawiasta | Magnus Larsson | 6:4, 4:6, 6:3 |
Finalista | 8. | 11 września 1994 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Andre Agassi | 1:6, 6:7(5), 5:7 |
Finalista | 9. | 23 października 1994 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Andre Agassi | 6:7(4), 6:4, 2:6, 3:6 |
Finalista | 10. | 26 lutego 1995 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Richard Krajicek | 6:7(4), 3:6, 7:6(6), 6:1, 3:6 |
Finalista | 11. | 7 maja 1995 | Monachium | Ceglana | Wayne Ferreira | 5:7, 6:7(6) |
Finalista | 12. | 25 czerwca 1995 | Halle | Trawiasta | Marc Rosset | 6:3, 6:7(11), 6:7(8) |
Zwycięzca | 17. | 6 sierpnia 1995 | Los Angeles | Twarda | Thomas Enqvist | 6:7(7), 7:6(4), 6:2 |
Zwycięzca | 18. | 25 lutego 1996 | Antwerpia | Dywanowa (hala) | Goran Ivanišević | 6:3, 6:2, 7:6(5) |
Finalista | 13. | 9 czerwca 1996 | French Open, Paryż | Ceglana | Jewgienij Kafielnikow | 6:7(4), 5:7, 6:7(4) |
Gra podwójna (10–6)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 8 października 1989 | Bazylea | Twarda (hala) | Udo Riglewski | Omar Camporese Claudio Mezzadri | 6:3, 4:6, 6:0 |
Finalista | 1. | 4 marca 1990 | Memphis | Twarda (hala) | Udo Riglewski | Darren Cahill Mark Kratzmann | 5:7, 2:6 |
Zwycięzca | 2. | 6 maja 1990 | Monachium | Ceglana | Udo Riglewski | Petr Korda Tomáš Šmíd | 6:1, 6:4 |
Finalista | 2. | 13 maja 1990 | Hamburg | Ceglana | Udo Riglewski | Sergi Bruguera Jim Courier | 6:7, 2:6 |
Zwycięzca | 3. | 17 czerwca 1990 | Rosmalen | Trawiasta | Jakob Hlasek | Jim Grabb Patrick McEnroe | 7:6, 6:3 |
Finalista | 3. | 26 sierpnia 1990 | Long Island | Twarda | Udo Riglewski | Guy Forget Jakob Hlasek | 6:2, 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 4. | 21 października 1990 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Udo Riglewski | Jorge Lozano Todd Witsken | 6:4, 6:4 |
Finalista | 4. | 17 lutego 1991 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Udo Riglewski | Rick Leach Jim Pugh | 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 5. | 24 lutego 1991 | Memphis | Twarda (hala) | Udo Riglewski | John Fitzgerald Laurie Warder | 7:5, 6:3 |
Zwycięzca | 6. | 26 kwietnia 1992 | Monte Carlo | Ceglana | Boris Becker | Petr Korda Karel Nováček | 6:4, 6:4 |
Finalista | 5. | 11 maja 1992 | Hamburg | Ceglana | Carl-Uwe Steeb | Sergio Casal Emilio Sánchez | 6:4, 7:6 |
Finalista | 6. | 14 czerwca 1992 | Rosmalen | Trawiasta | John McEnroe | Jim Grabb Richey Reneberg | 6:4, 6:7, 6:4 |
Zwycięzca | 7. | 4 lipca 1992 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | John McEnroe | Jim Grabb Richey Reneberg | 5:7, 7:6, 3:6, 7:6, 19:17 |
Zwycięzca | 8. | 8 sierpnia 1992 | Barcelona | Ceglana | Boris Becker | Wayne Ferreira Piet Norval | 7:6(5), 4:6, 7:6(5), 6:3 |
Zwycięzca | 9. | 8 sierpnia 1993 | Los Angeles | Twarda | Wayne Ferreira | Grant Connell Scott Davis | 7:6, 7:6 |
Zwycięzca | 10. | 15 czerwca 1997 | Halle | Trawiasta | Karsten Braasch | David Adams Marius Barnard | 7:6, 6:3 |
Przypisy
- ↑ Robin Finn , TENNIS; Stich Upsets Becker at Wimbledon [dostęp 2018-03-24] (ang.).
- ↑ Michael Stich Bio, Stats, and Results, Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-03-24] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-05] (ang.).
- ↑ Stich Powers Germany To Davis Cup Title, „tribunedigital-chicagotribune” [dostęp 2018-03-24] (ang.).
- ↑ Michael Stich, International Tennis Hall of Fame [dostęp 2018-07-22] .
- ↑ Stich, Sukova inducted into tennis hall of fame, „ESPN.com” [dostęp 2018-07-22] .
Bibliografia
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 25 grudnia 2014].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 25 grudnia 2014].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 25 grudnia 2014].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
(c) Zscout370 z angielskiej Wikipedii, CC-BY-SA-3.0
Replacement for en:Image:South African Olympic Flag.png.
Autor: Olaf Kosinsky, Licencja: CC BY-SA 3.0 de
11. Mitgliederversammlung DOSB in der Frankfurter Paulskirche. Die DOSB-Mitgliedsorganisationen stimmte in einer außerordentlichen Mitgliederversammlung einstimmig dafür, dass Deutschland mit der Freien und Hansestadt Hamburg sich um die Olympischen und Paralympischen Spiele 2024 und gegebenfalls 2028 bewirbt.