Michaił Łarionow

Michaił Łarionow
Michaił Łarionow (ok. 1915)
Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1881 Tyraspol
Data i miejsce śmierci	10 maja 1964 Fontenay-aux-Roses
Dziedzina sztuki	malarstwo grafika
Epoka	rajonizm

Michaił Łarionow (ur. 3 czerwca 1881 w Tyraspolu, zm. 10 maja 1964 w Fontenay-aux-Roses, blisko Paryża)^[1] − rosyjski malarz, grafik, scenograf i ilustrator książek.

Autoportret z 1910

Życiorys

W latach 1898–1908 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Moskwie. Uczestnik wystaw Związku Artystów Rosyjskich (1906–1907, 1909–1910), Wianek (1908), Złote Runo (1908–1910), Świat Sztuki (1906, 1911–1913), Związek Młodzieży (1910–1913). Jeden z organizatorów pierwszej wystawy ugrupowania Walet Karowy (1910) oraz wystaw Ośli Ogon (1912), Tarcza (1913), Nr 4. Futuryści, łuczyści, prymityw (1914). Dożywotni członek Salonu Jesiennego w Paryżu (od 1906 roku). Jeden z głównych scenografów Baletów Rosyjskich Siergieja Diagilewa (1914–1929).

Wraz z żoną Natalią Gonczarową, ok. 1912 stworzył nowy kierunek, zwany rajonizmem, w którym przedstawione przedmioty sprawiały wrażenie rozbitych przez promienie światła z wielu źródeł. Łarionow jest również twórcą projektów scenograficznych dla Les Ballets Russes Siergieja Diagilewa. W Paryżu kontynuował pracę jako projektant teatralny i ilustrator książek.

Przypisy

Bibliografia

• Anthony Parton, Mikhail Larionov i rosyjska awangarda, wyd. Princeton University Press, 1993
• Art of the 20th Century, KarlK. Ruhrberg, Ingo FI.F. Walther, Köln: Taschen, 2005, ISBN 978-3-8228-4089-4, OCLC 64016401 .