Michaił Żarow
Michaił Żarow w 1939 roku | |
Imię i nazwisko | Michaił Iwanowicz Żarow |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Zawód | |
Współmałżonek | |
Lata aktywności | 1915-1978 |
Odznaczenia | |
|
Michaił Iwanowicz Żarow (ros. Михаи́л Ива́нович Жа́ров; ur. 27 października 1899 w Moskwie, zm. 15 grudnia 1981 tamże) – radziecki aktor oraz reżyser filmowy i teatralny. Ludowy Artysta ZSRR (1949). Bohater Pracy Socjalistycznej (1974). Trzykrotny Laureat Nagrody Stalinowskiej[1].
Życiorys
Jako aktor debiutował na ekranie w 1915 roku w niemym filmie Car Iwan Groźny. Należał do zespołu Teatru im. W.E. Meyerholda, a od 1938 roku w Moskiewskim Teatrze Małym[2]. Był żonaty, m.in. z aktorką Ludmiłą Celikowską. W 1946 roku jako reżyser zrealizował swój pierwszy film pt. Zwariowane lotnisko.
Od 1950 członek KPZR[3]. Został pochowany na cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie[4].
Filmografia
Role filmowe
- 1915: Car Iwan Groźny jako żołnierz
- 1924: Aelita
- 1924: Sprzedawczyni papierosów
- 1925: Gorączka szachowa jako malarz
- 1926: Miss Mend
- 1929: Dwa-Buldi-dwa
- 1931: Bezdomni
- 1933: Na obrzeżach jako Krajewicz
- 1933: Marionetki
- 1934: Burza
- 1935: Trzej towarzysze jako Zajcew
- 1935: Miłość i nienawiść
- 1937: Powrót Maksyma jako Płaton Dymba
- 1937: Piotr I jako Aleksandr Mienszykow
- 1939: Maksym jako Płaton Dymba
- 1939: Człowiek w futerale jako Kowalenko
- 1941: Bohdan Chmielnicki jako diak Gawriłło
- 1942: Na odsiecz Carycynowi jako Pierczichin
- 1942: Sekretarz rajkomu jako Gawriła
- 1943: W imieniu ojczyzny
- 1943: Iwan Groźny jako Maluta Skuratow
- 1943: Aktorka jako artysta Żarow
- 1943: Skrzydlaty dorożkarz jako Baranow
- 1946: Zwariowane lotnisko
- 1958: Dziewczyna z gitarą jako Swiristinski
- 1958: Iwan Groźny: Spisek bojarów jako Maluta Skuratow
- 1958: Czerwone liście
- 1963: Kain XVIII jako minister wojny
Role głosowe
- 1943: Bajka o carze Sałtanie jako car Sałtan
Reżyseria
- 1946: Zwariowane lotnisko
Nagrody i odznaczenia
- Ludowy Artysta ZSRR (1949)
- Nagroda Stalinowska (1941) – za rolę księcia Aleksandra Mienszykowa w filmie „Piotr I” (1937, 1938)
- Nagroda Stalinowska (1942) – za rolę Pierczichina w filmie „Na odsiecz Carycynowi”
- Nagroda Stalinowska (1947)
- Bohater Pracy Socjalistycznej (1974)
- Ordery Lenina (1970, 1974)
- Order Rewolucji Październikowej (1979)
- Dwa Ordery Czerwonego Sztandaru Pracy (1938, 1949)
- Order Czerwonej Gwiazdy (1944)
Źródło:[3]
Przypisy
- ↑ Жаров, Михаил Иванович, rusactors.ru
- ↑ Żarow Michaił Iwanowicz, portalwiedzy.onet.pl
- ↑ a b Жаров, Михаил Иванович, warheroes.ru
- ↑ Жаров Михаил Иванович (1899-1981), m-necropol.ru
Bibliografia
- Michaił Żarow w bazie filmweb (pol.)
- Michaił Żarow w bazie IMDb (ang.)
- Michaił Żarow w bazie warheroes (ros.)
- Michaił Żarow w bazie kino-teatr.ru (ros.)
- Michaił Żarow w bazie Animator.ru (ros.)
Media użyte na tej stronie
Знак «Народный артист СССР». Изображение с удостоверения к знаку.
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soсialist Labor of the Soviet Union”
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Stalin Prize Medal
Людмила Целиковская и Михаил Жаров
Mikhail Zharov in Oshibka inzhenera Kochina (1939)