Michaił Aloszyn

Michaił Aloszyn

Michaił Aloszyn podczas rundy World Series by Renault na Nürburgringu w 2012 roku
Imię i nazwisko	Michaił Pietrowicz Aloszyn
Państwo	Rosja
Data i miejsce urodzenia	22 maja 1987 Moskwa
Sukcesy
2004: Włoska Formuła Renault 2000 (mistrz) 2010: Formuła Renault 3.5 (mistrz)

Michaił Pietrowicz Aloszyn (ros. Михаил Петрович Алёшин, ur. 22 maja 1987 w Moskwie) – rosyjski kierowca wyścigowy.

Kariera

Formuła Renault

Rosjanin karierę rozpoczął w roku 1996, od startów w kartingu. W 2001 roku zadebiutował w wyścigach samochodów jednomiejscowych. W rosyjskich mistrzostwach, w roku 2002, został sklasyfikowany na 4. miejscu.

Rok później podpisał kontrakt z ekipą JD Motorsport, na starty w europejskiej oraz niemieckiej Formule Renault. W ciągu ośmiu wyścigów nie zdobył jednak żadnych punktów w europejskim cyklu. W niemieckiej serii z kolei zajął 12. pozycję. W roku 2004 związał się z ekipą Lukoil Team Racing. Już w pierwszym podejściu sięgnął po tytuł mistrzowski we Włoskiej Formule Renault. Poza tym kontynuował również starty w europejskich i niemieckich mistrzostwach. Ostatecznie zmagania w nich zakończył odpowiednio na 17. i 5. miejscu. Sezon 2005 był ostatnim w dwulitrowych pojazdach francuskiej marki Renault. Startując w niemieckiej serii sięgnął po tytuł wicemistrzowski. Oprócz tego wystąpił w dziesięciu wyścigach europejskiego cyklu. Zdobył jednak zaledwie trzy punkty, które dały mu dopiero 30. lokatę.

W październiku tego samego roku Michaił wystąpił w jednej rundzie nowo utworzonej serii A1 Grand Prix, w narodowych barwach Rosji. W obu wyścigach dojechał jednak dopiero na 15. i 17. miejscu.

Michaił Aloszyn podczas wyścigu na torze Donington Park, w WSbR, w 2007 roku

Formuła Renault 3.5 i Formuła 2

W 2006 roku Aloszyn zadebiutował w Formule Renault 3.5, w brytyjskiej stajni Carlin Motorsport. W ciągu siedemnastu wyścigów Rosjanin siedmiokrotnie dojechał na punktowanej pozycji, z czego dwukrotnie stanął na podium (raz zdobył pole position, na niemieckim torze Nürburgring). Ostatecznie zmagania ukończył na 11. pozycji.

Sezon 2007 rozpoczął od zdobycia pole position i wygrania wyścigu. Pomimo tego, w kolejnych wyścigach Michaił tylko sześć razy zdobył punkty, ani razu przy tym nie stając na podium. Dorobek punktowy pozwolił mu na zajęcie 12. miejsca w końcowej klasyfikacji. Oprócz regularnych startów w Formule Renault 3.5, Rosjanin wziął udział również w dwóch rundach (na torze w Barcelonie zastępował Niemca Michaela Ammermüllera, natomiast w Walencji Szwajcara Sébastiena Buemi) bezpośredniego przedsionka Formuły 1 – serii GP2. We francuskiej stajni ART Grand Prix, tylko raz zdobył punkty, zajmując 6. miejsce w pierwszym wyścigu katalońskiej eliminacji. Trzy punkty zagwarantowały Michaiłowi 25. pozycję w klasyfikacji generalnej.

W trzecim roku startów w Formule Renault 3.5, Aloszyn punktował w jedenastu z siedemnastu wyścigów, dojeżdżając trzykrotnie w pierwszej trójce. Znacznie bardziej udany sezon zakończył na przyzwoitej 5. lokacie.

W sezonie 2009 Rosjanin postanowił zaangażować się w reaktywowaną Formułę 2, w której każdy z kierowców posiada identyczny samochód. Jego sponsorami byli francuska firma paliwowa Lukoil oraz austriacki producent napojów energetyzujących – Red Bull. Aloszyn w ciągu szesnastu wyścigów tylko pięć razy nie zdobył punktów, stając przy tym tyle samo razy na podium. Najlepiej spisał się podczas niemieckich zawodów na torze Oschersleben, kiedy to zwyciężył, uprzednio zdobywając pierwsze pole startowe. Ostatecznie rywalizację ukończył na bardzo wysokiej 3. pozycji.

W 2010 roku Rosjanin powrócił do Formuły Renault 3.5, również do brytyjskiego Carlina. Michaił dzięki równej i konsekwentnej jeździe wreszcie sięgnął po tytuł mistrzowski, w czwartym roku startów w tej serii. Mistrzostwo zapewnił sobie jednak dopiero w ostatnim wyścigu. Mając identyczny dorobek punktowy, co Australijczyk Daniel Ricciardo, wygrał z nim bezpośrednią rywalizację, dojeżdżając na trzeciej pozycji (Ricciardo na czwartej) i ostatecznie to on został mistrzem. Podczas siedemnastu wyścigów Rosjanin ośmiokrotnie stanął na podium, z czego trzykrotnie na najwyższym stopniu. W maju Aloszyn, również z brytyjską ekipą, wystąpił w jednej rundzie serii GP3. Na technicznym obiekcie Istanbul Park, Rosjanin nie spisał się jednak najlepiej, będąc dalekim od zdobycia punktów.

Statystyki

Wyniki w GP2

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																					Punkty	Pozycja
2007	ART Grand Prix	BHR	BHR	ESP	ESP	MON	FRA	FRA	GBR	GBR	DEU	DEU	HUN	HUN	TUR	TUR	ITA	ITA	BEL	BEL	VAL	VAL	3	25
		–	–	6	NU	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	9	20
2011	Carlin	TUR	TUR	ESP	ESP	MON	MON	VAL	VAL	GBR	GBR	DEU	DEU	HUN	HUN	BEL	BEL	ITA	ITA				0	32
		NW	NW	16	18	–	–	–	–	–	–	–	–	15	16	NU	NU	-	-

Wyniki w Azjatyckiej Serii GP2

Rok	Zespół	Wyniki w eliminacjach				Punkty	Pozycja
2011	Carlin	ARE	ARE	ITA	ITA	0	27
		NU	24†	19	20†

Wyniki w GP3

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																Punkty	Pozycja
2010	Carlin	ESP	ESP	TUR	TUR	VAL	VAL	GBR	GBR	DEU	DEU	HUN	HUN	BEL	BEL	ITA	ITA	0	37
		–	–	NU	22	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–

Wyniki w Formule Renault 3.5

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																	Punkty	Pozycja
2006	Carlin Motorsport	ZOL	ZOL	MON	TUR	TUR	ITA	ITA	SFR	SFR	DEU	DEU	GBR	GBR	FRA	FRA	ESP	ESP	41	12
		13	NU	15	23	2	7	16	NU	6	3	21	7	9	19	NU	8	13
2007	Carlin Motorsport	ITA	ITA	DEU	DEU	MON	HUN	HUN	BEL	BEL	GBR	GBR	FRA	FRA	PRT	PRT	ESP	ESP	44	12
		1	19†	NU	15	7	9	20	NU	7	9	NU	NU	10	NU	14	5	13
2008	Carlin Motorsport	ITA	ITA	BEL	BEL	MON	GBR	GBR	HUN	HUN	DEU	DEU	FRA	FRA	PRT	PRT	ESP	ESP	73	5
		5	5	5	3	6	NU	18	9	15	3	NW	6	4	9	23	2	14
2010	Carlin	ARA	ARA	BEL	BEL	MON	CZE	CZE	FRA	FRA	HUN	HUN	DEU	DEU	GBR	GBR	CAT	CAT	138	1
		1	11	1	4	2	NU	9	1	4	2	3	5	4	6	11	2	3
2011	KMP Racing	ARA	ARA	BEL	BEL	ITA	ITA	MON	DEU	DEU	HUN	HUN	GBR	GBR	FRA	FRA	CAT	CAT	4	28
		–	–	–	–	–	–	–	–	–	11	8	–	–	–	–	–	–
2012	Team RFR	ARA	ARA	MON	BEL	BEL	DEU	DEU	RUS	RUS	GBR	GBR	HUN	HUN	FRA	FRA	CAT	CAT	46	13
		NU	11	8	4	NU	13	6	14	9	11	17	NU	19	12	17	9	2
2013	Tech 1 Racing	ITA	ITA	ARA	ARA	MON	BEL	BEL	RUS	RUS	AUT	AUT	HUN	HUN	FRA	FRA	CAT	CAT	33	12
		15	14	10	11	8	14	NU	16	5	NU	18	5	13	17	6	NU	14

Bibliografia

• Michaił Aloszyn