Michaił Chozin
![]() | |
![]() | |
Pełne imię i nazwisko | Michaił Siemionowicz Chozin |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 22 października 1896 |
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Stanowiska | dowódca 54 i 33 Armii, Frontu Leningradzkiego, 20 Armii, Nadwołżańskiego Okręgu Wojskowego |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Michaił Siemionowicz Chozin (ros. Михаил Семёнович Хозин, ur. 10 października?/ 22 października 1896 w Skaczucha, zm. 27 lutego 1979 w Moskwie) – generał pułkownik Armii Czerwonej.
Życiorys
Urodził się we wsi Skaczucha w guberni tambowskiej (obecnie w obwodzie tambowskim). W 1915 roku został wcielony do armii rosyjskiej uczestniczył w I wojnie światowej, ukończył w 1916 roku Kijowską Szkołę Chorążych i został dowódcą drużyny karabinów maszynowy 37 pułku strzelców. Walczył na froncie południowo-wschodnim i rumuńskim.
W 1918 roku wstąpił do Armii Czerwonej. Brał udział w wojnie domowej na froncie południowym i północnym Kaukazie kolejno będąc dowódcą batalionu, pułku i brygady strzelców, włączonej do 28 Dywizji Strzeleckiej[1].
Po zakończeniu wojny domowej był kolejno dowódcą 32 Dywizji Strzeleckiej (1924-1926), 34 Dywizji Strzeleckiej (1926-1932), 36 Dywizji Strzeleckiej (1932-1935), 18 Dywizji Strzeleckiej (1935-1937) i 1 Korpusu Strzeleckiego (1937). W tym czasie ukończył kurs wyższych dowódców w Akademii Wojskowej im. Frunzego (1925) i kurs w Akademii Wojskowo-Politycznej (1930).
Następnie był inspektorem w Leningradzkim Okręgu Wojskowym, a w grudniu 1937 roku został jego dowódcą i funkcję tę pełnił do 1939 roku. Następnie w latach 1939–1941 był komendantem Akademii Wojskowej im. M. Frunzego.
W sierpniu 1941 roku został dowódcą tyłów – zastępcą dowódcy Frontu Armii Rezerwowych, zastępcą szefa Sztabu Generalnego. W październiku 1941 roku został szefem sztabu Frontu Leningradzkiego.
W październiku 1941 roku został dowódcą 54 Armii, którą dowodził w czasie próby rozerwania blokady Leningradu w rejonie Kołpino.
27 października 1941 roku został dowódcą Frontu Leningradzkiego, którym dowodził do kwietnia 1942 roku. Odwołany ze stanowiska dowódcy frontu w czerwcu 1942 roku został przeniesiony na stanowisko dowódcy 33 Armii, którą dowodził do października. Został wtedy zastępcą dowódcy Frontu Zachodniego.
W okresie od grudnia 1942 do stycznia 1943 roku dowodzi 20 Armią, a potem dowódcą samodzielnej grupy operacyjnej Frontu Północno-Zachodniego. Uczestniczy wtedy w bitwie na Łuku Kurskim. Następnie ponownie zastępca dowódcy Frontu Zachodniego.
W grudniu 1943 roku odwołany ze stanowiska pozostawał w dyspozycji Sztabu Generalnego. W marcu 1944 roku został dowódcą Nadwołżańskiego Okręgu Wojskowego, którą pełnił do lipca 1945 r. Następnie pozostawał w dyspozycji Sztabu Generalnego.
W 1946 roku został przywrócony do służby został komendantem Wojskowego Instytutu Pedagogicznego, a w lutym 1956 roku komendantem Wojskowego Instytutu Języków Obcych. W listopadzie 1956 roku został komendantem Wyższych Kursów Dowódców przy Wojskowej Akademii im. Woroszyłowa, będąc jednocześnie wykładowcą. W listopadzie 1963 roku przeniesiony do rezerwy.
Po przeniesieniu do rezerwy mieszkał w Moskwie, gdzie zmarł.
Awanse
- komdyw (26 listopada 1935)
- komkor (22 lutego 1938)
- generał-lejtnant (генерал-лейтенант) (4 czerwca 1940)
- generał-pułkownik (генерал-полковник) (19 stycznia 1943)
Ordery i odznaczenia
- Order Lenina – dwukrotnie
- Order Rewolucji Październikowej
- Order Czerwonego Sztandaru – czterokrotnie
- Order Suworowa I i II klasy
- Order Czerwonej Gwiazdy
Przypisy
- ↑ Г. И. Хетагуров: На дальневосточных рубежах. [w:] Исполнение долга [on-line]. Militera.lib.ru. [dostęp 2014-01-19]. (ros.).
Bibliografia
- Великая Отечественная. Командармы. Военный биографический словарь. Moskwa: Кучково поле, 2005, s. 244–246. ISBN 5-86090-113-5.
- Великая Отечественная война 1941-1945: Энциклопедия. Moskwa: Советская энциклопедия, 1985, s. 773.
- Хозин Михаил Семенович. Wielka Encyklopedia Radziecka. [dostęp 2011-01-31]. (ros.).
Media użyte na tej stronie
Central element of the Russian imperial coat of arms.
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Potrait of Soviet General Mikhail Semyonovich Khosin (1896—1979)
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Autor:
- RAF A F8ColGen since 2010par.svg: F l a n k e r
- derivative work: Mboro (talk)
Rank insignia of the Soviet Union/Russian Federation (1955-1991), here Army "Colonel general" (OF8) – shoulder strap dress uniform.
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Order of Suvorov ribbon
Order of Suvorov ribbon, second class
A red star and a hammer and sickle with golden border and red rims.