Michaił Głuzski

Michaił Głuzski

Imię i nazwisko	Michaił Andriejewicz Głuzski
Data i miejsce urodzenia	20 listopada 1918 Kijów, Ukraina
Data i miejsce śmierci	15 czerwca 2001 Moskwa, Rosja
Zawód	aktor
Lata aktywności	1939-2001
Odznaczenia

Nagrobek Michaiła Głuzskiego na cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie

Michaił Andriejewicz Głuzski (ros. Михаи́л Андре́евич Глу́зский, ur. 20 listopada 1918^[1] w Kijowie, zm. 15 czerwca 2001 w Moskwie) – radziecki aktor filmowy.

Pojawił się w 90 filmach w latach 1939–2001. W 1972 roku wystąpił w filmie Monolog w roli profesora Srietieńskiego, który został wybrany na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes w 1973 roku^[2]. W 1983 roku został uhonorowany tytułem Ludowy Artysta ZSRR.

Wybrana flmografia

• 1939: Minin i Pożarski
• 1948: Opowieść o prawdziwym człowieku jako kpt. Czisłow
• 1955: Trzpiotka
• 1964: Gdzie jesteś, Maksymie?
• 1966: Po kruchym lodzie jako płk Kocziergin
• 1966: Kaukaska branka, czyli nowe przygody Szurika jako pracownik hotelu
• 1967: Trzeba przejść i przez ogień jako Fokicz
• 1970: Wyzwolenie
• 1972: Monolog jako profesor Srietieński
• 1976: Jak Iwanuszka szukał cudu jako Marko
• 1977: Niezwykłe przygody Włochów w Rosji jako Rosario Agrò

Przypisy

Bibliografia

• Galina Dołmatowska, Irina Szyłowa, Sylwetki radzieckiego ekranu, przeł. z ros. Marek Dzierwajłło, Wydawnictwo Progress, Moskwa 1980, s. 510-524.

Linki zewnętrzne

• Michaił Głuzski w bazie IMDb (ang.)
• Michaił Głuzski w bazie Filmweb