Michaił Lewicki

Michaił Lewicki Михаил Иванович Левицкий
generał piechoty
Data urodzenia	1761
Data śmierci	1841
Przebieg służby
Lata służby	1781 - 1831
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego
Jednostki	28 Połocki Pułk Piechoty, 5 Kijowski Pułk Grenadierów, 55 Podolski Pułk Piechoty, 36 Pułk Jegrów
Główne wojny i bitwy	Wojna rosyjsko-turecka (1787–1792), Wojna polsko-rosyjska (1792), Powstanie kościuszkowskie, III koalicja antyfrancuska, IV koalicja antyfrancuska, Inwazja na Rosję (1812), VI koalicja antyfrancuska
Odznaczenia

Michaił Iwanowicz Lewicki (ros. Михаил Иванович Левицкий), (ur. 1761, zm. 1841) – rosyjski generał piechoty od 1829, komendant Warszawy od 1814.

Życiorys

W 1788 uczestniczył w szturmie Oczakowa. W 1790 został ranny przy szturmie Izmaiła. Brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1792 roku. Tłumił insurekcję kościuszkowską. W 1799 mianowany pułkownikiem i dowódcą Jarosławskiego Pułku Muszkieterów. W 1803 mianowany generałem majorem, dowódcą 36 Pułku Jegrów. Ranny w bitwie pod Austerlitz w 1805. W 1807 odznaczony Orderem Świętego Jerzego IV klasy za udział w bitwie pod Pruską Iławą. W 1810 został dowódcą III Brygady 7 Dywizji. Przed bitwą pod Borodino mianowany tymczasowym komendantem Możajska. Brał udział w bitwach pod Małojarosławcem, Wiaźmą, Krasnym. W 1813 znajdował się przy sztabie Armii Rezerwowej w Warszawie. W 1814 mianowany komendantem Warszawy. W 1821 został generałem lejtnantem.

Odznaczony Orderem Świętego Stanisława I klasy w 1820 roku^[1], a także Orderem Świętego Jerzego IV klasy, Orderem Świętego Włodzimierza III klasy, Orderem Świętej Anny I i II klasy, pruskim Orderem Pour le Mérite.

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Biernat, Ireneusz Ihnatowicz, Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku, Warszawa 2003, s. 483.
• Словарь русских генералов, участников боевых действий против армии Наполеона Бонапарта в 1812-1815 гг. // Российский архив. Т.VII. – М.: студия «ТРИТЭ» Н.Михалкова, 1996, с.452.
• Михаил Иванович Левицкий