Michaił Matusowski

Michaił Matusowski

Михаил Львович Матусовский

Data i miejsce urodzenia	23 lipca 1915 Ługańsk
Data i miejsce śmierci	16 lipca 1990 Moskwa
Dziedzina sztuki	literatura
Ważne dzieła
Podmoskiewskie wieczory
Odznaczenia
Nagrody
Nagroda Państwowa ZSRR (1977)

Michaił Lwowicz Matusowski (ros. Михаил Львович Матусовский, ur. 10 lipca^?/ 23 lipca 1915 w Ługańsku, zm. 16 lipca 1990 w Moskwie) – rosyjski poeta i pieśniarz. Najbardziej znany jako autor piosenki Podmoskiewskie wieczory (ros. Подмосковные вечера, muz. Wasilij Sołowjow-Siedoj), wpisanej jako najczęściej śpiewana piosenka do Księgi Rekordów Guinnessa^[1].

Biografia

Urodził się w Ługańsku w rodzinie fotografa, w dzieciństwie uczył się muzyki. Nie mając ukończonych 12 lat zadebiutował wierszami w lokalnej gazecie „Ługanskaja Prawda”^[2]. Po ukończeniu szkoły budowlanej podjął pracę w fabryce, a jednocześnie wykonywał plakaty dla fabrycznego klubu, karykatury do gazety zakładowej, jak również publikował swoje wiersze w dziennikach i czasopismach oraz z powodzeniem recytował je przed publicznością na wieczorach literackich^[3].

Na początku lat trzydziestych wyjechał do Moskwy, gdzie podjął studia w Instytucie Literatury im. Maksyma Gorkiego, uczestnicząc m.in. w zajęciach prowadzonych przez Walentina Asmusa^[4]. Na studiach zaprzyjaźnił się z Margaritą Aligier^[3] oraz z Konstantinem Simonowem, wspólnie z którym po ukończeniu Instytutu im. Gorkiego w 1939 wstąpił na aspiranturę (odpowiednik studiów doktoranckich)^[2] w Moskiewskim Instytucie Filozofii, Literatury i Historii^[3]. Również wspólnie z Simonowem wydał w Moskwie książkę „Ługańczanie” (ros. Луганчане, 1939)^[2], która była zbiorem opowiadań i wierszy zainspirowanych ich wspólnymi wakacjami w Ługańsku^[3]. W tym samym roku został przyjęty do Związku Pisarzy ZSRR^[3].

Obrona jego dysertacji na stopień kandydata nauk, zaplanowana na 27 czerwca 1941 została odwołana z powodu ataku Niemiec na ZSRR, który rozpoczął się 22 czerwca. Matusowski został korespondentem wojennym i będąc już na froncie otrzymał telegram, że obronę przeprowadzono bez jego udziału i przyznano mu stopień kandydata nauk filologicznych^[3].

Podczas II wojny światowej frontowe gazetki publikowały jego liczne wierszowane felietony, czastuszki i pieśni^[4].

Po wojnie nadal pisał wiersze, scenariusze filmów dokumentalnych, a przede wszystkim popularne piosenki, w tym także do filmów. Kompozytorami muzyki jego piosenek byli: Wieniamin Basner, Matwiej Błanter, Aleksandr Cfasman, Tichon Chriennikow, Izaak Dunajewski, Jurij Lewitin, Boris Mokrousow, Aleksandra Pachmutowa, Wasilij Sołowjow-Siedoj, Władimir Szainski^[2][3]. Wykonywali je m.in. Mark Bernes, Eduard Chil, Iosif Kobzon, Georg Ots, Andriej Mironow, Marija Pachomienko, Walentina Tołkunowa, Leonid Utiosow^[2].

Opublikował szereg zbiorów poezji, w tym dwa wydane podczas wojny^[4]. Zmarł w Moskwie i tam został pochowany na Cmentarzu Kuncewskim^[5].

Nagrody i odznaczenia

W 1977 otrzymał Nagrodę Państwową ZSRR. Posiadał szereg odznaczeń: Order Rewolucji Październikowej, Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (nadany dwukrotnie), Order Czerwonego Sztandaru Pracy (nadany dwukrotnie), Order Czerwonej Gwiazdy^[3] oraz medale („Za obronę Moskwy”, „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”^[6]). W 1987 przyznano mu honorowe obywatelstwo Ługańska^[7].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Michaił Matusowski. lubimyczytac.pl. [dostęp 2020-01-25]. (pol.).
• Матусовский Михаил Львович. biografiivsem.ru. [dostęp 2020-01-25]. (ros.).
• Михаил Матусовский. 45parallel.net. [dostęp 2020-01-26]. (ros.).
• Михаил Матусовский / Mikhail Matusovsky. peoples.ru. [dostęp 2020-01-26]. (ros.).
• Поэты Великой Отечественной войны. nsportal.ru. [dostęp 2020-01-26]. (ros.).
• ПОЧЕТНЫЕ ГРАЖДАНЕ ЛУГАНСКА. gorod.lugansk.ua. [dostęp 2020-01-26]. (ros.).